Έφτασε η ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ και το επιτελείο του θα πρέπει να πάρουν τελικές αποφάσεις ως προς το κατά πόσον θα λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία ή όχι. Τουλάχιστον η Ουάσινγκτον θα πρέπει να πάψει να διασύρεται μέσα στους διπλωματικούς «υπονόμους» και τα γεωπολιτικά «στενοσόκακα» της Ευρώπης, που είναι φανερό ότι χρησιμοποιεί το Ουκρανικό για να διασύρει από πλευράς κύρους και δυνατότητας γεωπολιτικής ηγεσίας τον Λευκό Οίκο. Αυτό που προκύπτει για μία ακόμη φορά μετά τη χθεσινή συνάντηση του προέδρου της Γαλλίας βρίσκεται σε πλήρη πολιτική απονομιμοποίηση στην ίδια του τη χώρα και του προέδρου της Ουκρανίας Β. Ζελένσκι, ο οποίος επίσης βρίσκεται σε πλήρη κρίση αξιοπιστίας μετά τα διαδοχικά οικονομικά σκάνδαλα που σκάνε στην «αυλή» του .
Οι δύο ηγέτες, αφού συζήτησαν μεταξύ τους σε πνεύμα ανεμελιάς και επιπολαιότητας σε σχέση με την πραγματικότητα στα πεδία του πολέμου αλλά και στην κατάσταση που βρίσκονται πλέον η Ουκρανία και οι κάτοικοί της, κατέληξαν σε μία από τα ίδια: Ότι η Ρωσία θα πρέπει μετά τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, που έχει από την πλευρά της, να φύγει από τα εδάφη της Ανατολικής Ουκρανίας όπου κατοικούν Ρώσοι και να τα επιστρέψει στο Κίεβο. «Η Ρωσία δεν πρέπει να λάβει καμία ανταμοιβή για τον πόλεμό της», διακηρύσσει ο Ζελένσκι. «Μόνο η Ουκρανία μπορεί να αποφασίσει για τα εδάφη της», συμπληρώνει από την πλευρά του ο Εμανουέλ Μακρόν. Μάλιστα ο Γάλλος πρόεδρος ζητά να βρεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ουκρανίας και όλοι οι εκπρόσωποι της περιώνυμης «συμμαχίας των προθύμων». Ο λόγος και για τις εγγυήσεις ασφαλείας, αλλά εδώ ο Μακρόν κάνει και μια διπλωματική καντρίλια ως Γάλλος, υποστηρίζοντας την εκτίμηση ότι «θα υπάρξει καλύτερη εικόνα για τη βούληση της Ρωσίας να προχωρήσει (σ.σ. στη συμφωνία ειρήνης) μετά τις συνομιλίες ΗΠΑ – Ρωσίας. Αλήθεια, ποιες συνομιλίες; Αυτές που ήδη ναρκοθετεί με κάθε τρόπο η Ευρώπη; Εκτός αν αφεθούμε στην εκτός λογικής παρόρμηση ότι η Ρωσία θα επιστρέψει το σύνολο των εδαφών στο Κίεβο και ο Πούτιν, αφού υπογράψει μια ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης, θα παραδοθεί στο Διεθνές Δικαστήριο μαζί με τους επιτελείς του για να δικασθεί για εγκλήματα πολέμου σε μια νέα Νυρεμβέργη.
Σε μια υστερικού χαρακτήρα έκρηξη «βοναπαρτισμού», ο Γάλλος πρόεδρος ζει τον «μύθο» του χωρίς να ακουμπά ούτε στις φτέρνες στο έδαφος. Από την άλλη πλευρά ο μοιραίος πλέον Ουκρανός πρόεδρος δηλώνει ως «υπερβολικές» τις εκτιμήσεις για την προέλαση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στα ουκρανικά εδάφη, λέγοντας με ενθουσιασμό προς τον Τραμπ -προφανώς επηρμένος από τις αίολες «ευρωπαϊκές εγγυήσεις»– με τον οποίο οσονούπω θα συνομιλήσει εκ νέου: «Δεν μπορείτε να δώσετε χάρη στον Πούτιν για τα εγκλήματα πολέμου».
Όλο αυτό το θέατρο σκιών και αυταπάτης θα έμοιαζε εκτός λογικής αν δεν βάζαμε στο τραπέζι της συζήτησης τους κρυφούς πόθους σειράς ευρωπαϊκών ηγεσιών. Και αυτοί εναπόκεινται στο ευτελές κίνητρο του να οδηγήσουν τον Αμερικανό πρόεδρο στις «ενδιάμεσες εκλογές» τον χρόνο που έρχεται σε συνθήκες μειωμένου κύρους και υποτίμησης ώστε να αποκτήσουν πλεονέκτημα οι πολιτικοί αντίπαλοί του από το στρατόπεδο των Δημοκρατικών. Όμως η Δύση θα πρέπει να υπάρξει ισχυρή και την επόμενη ημέρα του πολέμου στην Ουκρανία και να βρει στον διάλογο Ουάσινγκτον – Μόσχας τον τρόπο που θα θέτει τη σημαντική Ρωσία ως «ενδιάμεση δύναμη «στον Βορρά, ανάμεσα στη Δύση και την Κίνα (Brics). Οι losers της Ευρώπης που υπηρέτησαν και υπηρετούν και σήμερα την παγκόσμια ηγεμονία του Πεκίνου, έναντι αδράς αμοιβής κάποιων εκ των εταιρειών τους, θα πρέπει να αποτύχουν στα σχέδιά τους και η Ουκρανία, με Ζελένσκι αλλά καλύτερα χωρίς αυτόν, να προσυπογράψει την επόμενη ημέρα της ανάμεσα στους Ουκρανούς που θέλουν να μείνουν στη δυτική πλευρά και τους άλλους που νιώθουν ασφαλείς στη ρωσική πλευρά.
Εφημερίδα Απογευματινή
