Όλοι όσοι ασχολούμαστε καθημερινά με τον κόσμο του αθλητισμού (από όποιο μετερίζι και αν τον υπηρετούμε) προφανώς αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα που προκαλεί σε πλατιές μάζες της κοινωνίας μας, ενδεχομένως όμως να μην κατανοούμε την επίδραση που μπορεί να έχει στη ζωή ενός ανθρώπου.
Το αντιληφθήκαμε με τον πλέον ανθρώπινο, απρόσμενο και συναισθηματικό τρόπο όσοι εκπρόσωποι Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δώσαμε χθες το πρωί το «παρών» στην επίσημη παρουσίαση της χρυσής χορηγίας του Ομίλου Εταιρειών AKTOR στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2028.
Ανθρώπινο γιατί είναι πραγματικά σπάνιο να βλέπεις έναν πανίσχυρο οικονομικό παράγοντα της χώρας να βουρκώνει τη στιγμή που αφηγείται ένα γεγονός που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα και τις αποφάσεις του, όταν ακόμη βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Απρόσμενο γιατί συνήθως ανάλογες συνεντεύξεις Τύπου κυλούν μάλλον σε ένα καθεστώς… γενικότερης αδιαφορίας. Και συναισθηματικό γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμη και μια οικονομική συναλλαγή (τέτοια είναι η χορηγία σε έναν αθλητικό φορέα) μπορεί να κουβαλά μέσα της… ψυχή!
Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου AKTOR, Αλέξανδρος Εξάρχου, είναι σήμερα ένας από τους πλέον ανερχόμενους και ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες της χώρας. Το 1992 όμως ήταν ένας απλός φοιτητής! Ένα νέο παιδί που ζούσε μόνιμα στην Αγγλία, που είχε ξεκινήσει να εργάζεται και που έκανε τα δικά του ξεχωριστά όνειρα, έχοντας επιλέξει να ζήσει μακριά από την Ελλάδα.
Ένα βράδυ που απολάμβανε τις μπίρες του με φίλους και κολλητούς σε μια παμπ, έτυχε να παρακολουθήσει ζωντανά τη θρυλική κούρσα της Βούλας Πατουλίδου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Και μέσα σε… 12.64 δευτερόλεπτα είδε τη ζωή του να αλλάζει! Εμπνευσμένος από το συγκεκριμένο έπος και ενθυμούμενος τι θα πει ελληνική περηφάνια, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του και να αναθεωρήσει ολοκληρωτικά την κοσμοθεωρία του ακόμη και για το δικό του μέλλον.
Στο μυαλό ενός νέου ανθρώπου
Δεν πρόκειται για μια φανταστική ιστορία ή κάποιο υποθετικό σενάριο αλλά για πραγματικό γεγονός που αφηγήθηκε (εμφανώς συγκινημένος) ο ίδιος ο κ. Εξάρχου στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου.
Σκεφτείτε πόσο μεγάλη επίδραση μπορεί να έχει ένα χρυσό μετάλλιο, ένας θρίαμβος, ένα τρόπαιο, μια νίκη ή και αντίθετα μια μεγάλη απογοήτευση στον ψυχισμό ενός νέου ανθρώπου για να τον φτάσει στο σημείο να εγκαταλείψει ένα πλάνο ζωής που ενδεχομένως να επεξεργαζόταν για χρόνια.
Αναλογιστείτε πόσο καταλυτική μπορεί να είναι η επίδραση που μπορεί να έχει ένα αθλητικό γεγονός στη ζωή ενός νέου παιδιού, ακόμη και αν το βιώνει με την ιδιότητα του απλού φιλάθλου ή τηλεθεατή.
Αθλητισμός θα πει συναίσθημα, θα πει πάθος, θα πει συγκίνηση! Ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης!
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Γιατί όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον συγκεκριμένο χώρο έχουμε και μεγάλη ευθύνη ιδιαίτερα απέναντι στους νέους! Διότι όσο εύκολο είναι να οδηγηθούν σε αποφάσεις που αλλάζουν τη ζωή τους προς το καλύτερο, άλλο τόσο μπορούν να οδηγηθούν σε μονοπάτια αυτοκαταστροφής, ιδιαίτερα όταν τους δηλητηριάζουμε τη σκέψη. Ας είμαστε, λοιπόν, άπαντες πιο προσεκτικοί την επόμενη φορά που θα επιχειρήσουμε να χειραγωγήσουμε ένα νεανικό μυαλό, απλώς γιατί έτσι θα θεωρούμε ότι προασπίζουμε τα συμφέροντα της ομάδας που υποστηρίζουμε.
ΥΓ.: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η σημερινή κοινωνία είναι πολύ πιο «ξύλινη» από εκείνες παλαιότερων δεκαετιών. Είναι εξαιρετικά παρήγορο αλλά και ελπιδοφόρο να διαπιστώνεις ότι το συναίσθημα αντιστέκεται και βρίσκει πεδία να αναδειχθεί. Η χθεσινή συνέντευξη Τύπου ΕΟΕ – AKTOR ήρθε απλώς να μας το υπενθυμίσει.
Εφημερίδα Απογευματινή
