Δεν έχει σκοπό να απολογηθεί, ιδίως έναντι εκείνων που διέπραξαν φόνο και άφησαν ορφανά, μας είπε ο κ. Τσίπρας στην παρουσίαση του βιβλίου του, θέλοντας με λυρικό τρόπο -όπως εσχάτως το συνηθίζει για να συγκινήσει το πόπολο- να μας πει τι κληρονόμησε από τους προηγούμενους. Βεβαίως απέφυγε να πει ότι αντί να διορθώσει τα κατ’ αυτόν ημαρτημένα, βύθισε ακόμη περισσότερο την Ελλάδα και τον λαό της σε χρεώσεις. Όπως απέφυγε να πει για τις ευθύνες τις διαχρονικές της Αριστεράς σε ακραίες αντιδράσεις για να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή κάθε φορά που κάποια προηγούμενη κυβέρνηση στα χρόνια της Μεταπολίτευσης επιχειρούσε να προωθήσει κάποιες μεταρρυθμίσεις. Δεν είχαν ευθύνη μόνο εκείνοι που φοβούμενοι το πολιτικό κόστος δεν τις προωθούσαν, αλλά και αυτοί -δηλαδή οι αριστεροί- που τρομοκρατούσαν την κοινωνία, ώστε μία σημαντική μερίδα της να είναι αντίθετη σε κάθε βήμα προόδου. Αυτές είναι οι κρυμμένες ευθύνες των εκπροσώπων της συγκεκριμένης ιδεολογίας, που συνοδεύτηκαν μερικά χρόνια μετά από άλλου είδους ευθύνες, όταν η Αριστερά διά του Αλέξη Τσίπρα ανέλαβε να κυβερνήσει. Και να τα κάνει ρόιδο…
Ας δούμε και κάτι άλλο. Η βασική αρνητική αξιολόγηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα γύρω από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι δεν θεώρησε σκόπιμο να πει μια συγγνώμη για τα λάθη του ως κυβερνήτη και να κάνει μια αυτοκριτική. Αυτό το επιβεβαίωσε και ενώπιον ακροατηρίου. Υπάρχει όμως μια τακτική που έχει ακολουθήσει στο βιβλίο με μια βαθύτερη ανθρώπινη διάσταση που αποκαλύπτει και τον χαρακτήρα του ανδρός. Και η τακτική αυτή είναι ο καταλογισμός ευθυνών αποκλειστικά στους πρώην στενούς συνεργάτες του για την πολιτική που είχε ο ίδιος ακολουθήσει, παραβλέποντας συγχρόνως ότι μια πολύ μεγάλη ευθύνη είχε επίσης ο ίδιος, διότι αυτός επέλεξε και διατήρησε εκείνους στους οποίους σήμερα καταλογίζει τα πάντα. Και ακόμη περισσότερο η ευθύνη του αυτή μεγεθύνεται από το γεγονός ότι, όπως περιγράφει, ενώ αντιλαμβανόταν ότι οι συνεργάτες του είτε έπαιρναν λάθος αποφάσεις, είτε του εισηγούνταν λάθος προτάσεις, είτε τον παρέσυραν γενικώς σε λάθος επιλογές, είχε φροντίσει να τους διατηρήσει.
Η συμπεριφορά του κ. Τσίπρα απέναντι στους συνεργάτες του υπήρξε απάνθρωπη, αν λάβει κανείς υπόψιν ότι καλώς ή κακώς σε αυτούς στηρίχτηκε, δικές του επιλογές ήταν και απλώς τους «αδειάζει» έξι χρόνια μετά την ήττα του για να βγει αυτός λάδι.
Αυτήν τη συμπεριφορά, που στερείται θάρρους, ίσως θα πρέπει να την έχουν κατά νου και εκείνοι στους οποίους θα απευθυνθεί ο Αλέξης Τσίπρας για το νέο του κομματικό εγχείρημα. Θα πρέπει να λάβουν υπόψιν τη συμπεριφορά του αυτή, ώστε να ξέρουν τι είναι ενδεχόμενο να αντιμετωπίσουν στην περίπτωση που υπνώττουσες πολιτικές τους φιλοδοξίες τούς εξωθήσουν σε συνεργασία μαζί του.
Εφημερίδα Απογευματινή
