Ας αντιπαρέλθουμε προς ώρας την έμπρακτη επιβεβαίωση ότι οι αριστεροί δεν μπορούν να ξεχάσουν τον πατερούλη Στάλιν και μετέρχονται τις ίδιες απάνθρωπες μεθόδους του. Αναφερόμαστε στον εξαναγκασμό σε παραίτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ του διευθυντού του κομματικού δημοσιογραφικού οργάνου διότι έβαλε ο άνθρωπος πρωτοσέλιδο στην «Αυγή», την άλλοτε σοβαρή εφημερίδα του Χρυσοστομίδη, του Λευτέρη Μαυροειδή και του Γρηγόρη Γιάνναρου, τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρας, Βίοι παράλληλοι» καθώς και ότι «Ένα νέο σκηνικό γεννιέται» κ.λπ. κ.λπ.
Τους πείραξε τους συριζαίους ο τίτλος και ότι τάχα δεν είναι η γραμμή αυτή του κόμματος, αλλά προφανώς ούτε αυτοί ξέρουν τι θέλουν, διότι στο πρωτοσέλιδο αναφέρεται επίσης η ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου που αποτελεί και δήλωση που είχε κάνει ο κ. Φάμελλος στη Βουλή!
Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν είναι παράλληλοι οι βίοι ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, καθώς και οι δύο ενώνονται με τα δεσμά μιας αποτυχημένης διακυβέρνησης και μαζί πορεύονται προς άλλες μελλοντικές αποτυχίες. Το ποιος από τους δύο θα ανασυνθέσει τον «προοδευτικό χώρο» είναι ένα θέμα που κανέναν μη φανατικό πολίτη δεν ενδιαφέρει, από τη στιγμή που θυμάται πόσο προοδευτική υπήρξε η πολιτική τους όταν ήταν στα πράγματα. Από την άλλη μεριά, μάλλον και οι μεν και ο δε έχουν λανθασμένη αντίληψη για την έννοια της προοδευτικότητας, η οποία δεν επιβεβαιώνεται στα λόγια αλλά μόνο στην πράξη. Ε, και δεν λες προοδευτικά τα όσα έκαναν. Αρκεί να ρωτήσει κανείς τους συνταξιούχους για να λάβει τη σωστή απάντηση στο ερώτημα τι είναι προοδευτικό και τι όχι.
Βίοι παράλληλοι είναι επίσης, ούτως ή άλλως, του ΣΥΡΙΖΑ -και ό,τι έχει απομείνει από αυτόν- και του Αλέξη Τσίπρα, διότι και οι δύο διεκδικούν ψευδεπιγράφως εκτός από την προοδευτικότητα και τον αριστερισμό, ως πανάκεια δια πάσαν νόσον – αν και ο πρώην τσαλαβουτάει λίγο και προς τον σοσιαλισμό. Όμως το αίμα νερό δεν γίνεται, ειδικά μάλιστα όταν από πολλών αιώνων έχει επιβεβαιωθεί η λαϊκή θυμοσοφία πως «ό,τι μικρομάθεις δεν γερονταφήνεις». Και ο πρώην έχει πατήσει αισίως τα «-ήντα».
Τελικώς στον αριστερό χώρο τα συντροφικά μαχαιρώματα ένθεν κακείθεν αποτελούν μία ακόμη επιβεβαίωση των παράλληλων βίων των συμμετεχόντων σε αυτά. Ή, όπως λέει ο λαός, «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Τα μαχαιρώματα αυτά στον συγκεκριμένο χώρο, που δεν παύει να έχει -ό,τι τίτλο και αν βάζουν στα κόμματα που συστήνονται- κομμουνιστικό χρώμα, έχουν αρχίσει πριν από τη Μεταπολίτευση. Οπότε είναι μια συνήθεια. Γι’ αυτό και χρόνια μετά ισχύει το μόνο σωστό που είχε πει ο Νίκος Ζαχαριάδης: «Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος». Όπου εκεί οδεύουν στον παράλληλο βίο τους και ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας.
