Αν περνούσατε μια βόλτα από το ΟΑΚΑ το βράδυ της Πέμπτης τη στιγμή της λήξης της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού με τη Βικτόρια Πλζεν και ακούγατε τον… ορυμαγδό αποδοκιμασιών που είχε σκεπάσει την ατμόσφαιρα, θα πιστεύατε ότι οι γηπεδούχοι είχαν διασυρθεί από τους Τσέχους και είχαν υποστεί κάποια ταπεινωτική συντριβή.
Κι όμως! Με τον βαθμό της ισοπαλίας οι «πράσινοι» είχαν ουσιαστικά σφραγίσει την πρόκρισή τους στην ενδιάμεση φάση των playoffs του Europa League, υλοποιώντας έναν από τους βασικούς στόχους που είχαν θέσει στο ξεκίνημα της σεζόν και ο οποίος δεν ήταν καθόλου δεδομένο ότι θα επιτευχθεί.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι εδώ και χρόνια ο οργανισμός του Παναθηναϊκού είναι ένα καζάνι που βράζει! Μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί, ακόμη και σε στιγμές που υπό άλλες προϋποθέσεις έπρεπε να συνιστούν πηγή ικανοποίησης, ακόμη και ενθουσιασμού.
Να βάλουμε λίγο τα πράγματα κάτω για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος που καλούνται να διαχειριστούν ο Ράφα Μπενίτεθ, ο Φράνκο Μπαλντίνι, ο Μιγκέλ Άνχελ Κορόνα και ο Στέφανος Κοτσόλης, οι οποίοι πρεσβεύουν ένα καρέ ελπίδας για μια καλύτερη επόμενη μέρα.
Μια φορά κι έναν καιρό η κατάκτηση δέκα βαθμών σε League Phase ευρωπαϊκής διοργάνωσης σε έξι αγωνιστικές από τον Παναθηναϊκό δεν θα συνιστούσε κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός.
Για τον Παναθηναϊκό της τελευταίας δεκαπενταετίας όμως συνιστά υπέρβαση! Για τον Παναθηναϊκό που μόλις πριν από έναν χρόνο αγκομαχούσε να συγκεντρώσει τους ίδιους πόντους στο Conference League απέναντι σε ομάδες όπως η Μπόρατς και η Τζουργκάρντεν, η φετινή παρουσία του στο Europa συνιστά εντυπωσιακή πρόοδο.
Αλήθεια, για ποιο λόγο αποδοκίμασαν μαζικά τους ποδοσφαιριστές όσοι φίλοι του «τριφυλλιού» βρέθηκαν την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ;
Οι Τσέχοι δεν είναι καφενείο
Ποιο ήταν το στοιχείο που τους έκανε τόσο απογοητευμένους; Το γεγονός ότι η ομάδα τους δεν κατάφερε να κερδίσει έναν αντίπαλο που έπαιζε για εβδομήντα λεπτά με παίκτη λιγότερο; Και λοιπόν; Μήπως είχε καταφέρει να νικήσει με ανάλογες προϋποθέσεις ο Ολυμπιακός την Πάφο στην πρεμιέρα της League Phase του UEFA Champions League;
Ή μήπως θεωρείται η Βικτόρια Πλζεν ομάδα του χεριού μας ή αμελητέα ποσότητα; Ας διευκρινίσουμε (για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν) ότι οι Τσέχοι εμφανίζουν την καλύτερη άμυνα από τις 36 ομάδες που συμμετέχουν στη φετινή διοργάνωση, έχοντας δεχθεί μόλις δύο τέρματα σε έξι αναμετρήσεις. Πρόκειται για μια εξαιρετικά έμπειρη ομάδα τα τελευταία χρόνια στα Κύπελλα Ευρώπης, που την περσινή σεζόν έφτασε μέχρι τους «16» του Europa League και αποκλείστηκε στο όριο από τη Ρόμα!
Άρα είναι προφανές ότι η οργή του κόσμου δεν αφορά πλέον μεμονωμένα όσα συμβαίνουν σε κάθε παιχνίδι. Είναι συσσωρευμένη εξαιτίας όλων όσα έχουν οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στα «πέτρινα χρόνια» που διανύει και απλώς αναζητά την παραμικρή… οσμή ανεπιτυχούς αποτελέσματος για να εκδηλωθεί προς πάσα κατεύθυνση.
Να φτάνουμε όμως στο σημείο να αποδοκιμάζει ένα γήπεδο τους ποδοσφαιριστές τη βραδιά που -καλώς ή κακώς- έχουν σχεδόν σφραγίσει μια υπερβατική πρόκριση και να ακούμε τους ίδιους τους παίκτες να προσπαθούν να δικαιολογηθούν στα μάτια της κοινής γνώμης, χρησιμοποιώντας το ρήμα «αποτύχαμε», παραπέμπει σε μια αρρωστημένη πραγματικότητα που δύσκολα μπορεί να θεραπευτεί. Και αν σας φαίνεται υπερβολικός ο όρος «υπερβατική πρόκριση», ρίξτε μια ματιά στα ονόματα ομάδων που είτε έχουν την ίδια βαθμολογική συγκομιδή με τους «πράσινους» του Μπενίτεθ είτε βλέπουν την πλάτη τους: Θέλτα, Λιλ, Σέλτικ, Βασιλεία, Φέγενορντ, Ρέιντζερς, Νις! Μπορεί λοιπόν στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός να τα έχει κάνει μαντάρα, αλλά στην Ευρώπη πάει καλά! Αλλά πλέον ούτε αυτό φαίνεται ότι αρκεί…
