Η αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αγροτών εισέρχεται σε μια από τις πιο κρίσιμες φάσεις της, με τις κινητοποιήσεις να παγιώνονται και τον διάλογο να παραμένει ουσιαστικά παγωμένος. Τα μπλόκα σε εθνικές οδούς, τελωνεία και κομβικά σημεία της χώρας δεν αποτελούν πλέον συγκυριακή πίεση, αλλά μια παρατεταμένη μορφή διεκδίκησης, που δοκιμάζει τις αντοχές της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.
«Όταν ο διάλογος περιορίζεται και χάνεται η κοινωνική ουσία, το κενό που δημιουργείται δεν είναι πολιτικό, είναι θεσμικό»
Οι αγρότες δηλώνουν αποφασισμένοι να παραμείνουν στους δρόμους έως ότου λάβουν σαφείς και δεσμευτικές απαντήσεις στα αιτήματά τους. Το αυξημένο κόστος παραγωγής, η ενεργειακή επιβάρυνση, οι χαμηλές τιμές των προϊόντων και η αβεβαιότητα γύρω από τις επιδοτήσεις συνθέτουν, όπως υποστηρίζουν, ένα ασφυκτικό πλαίσιο που απειλεί τη βιωσιμότητα του πρωτογενούς τομέα. Για τους ίδιους, οι κινητοποιήσεις δεν αποτελούν επιλογή πίεσης, αλλά ζήτημα επιβίωσης.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι η πόρτα του διαλόγου παραμένει ανοιχτή, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση υπό καθεστώς τελεσιγράφων και αποκλεισμών.
Το μήνυμα είναι σαφές: λύσεις μπορούν να αναζητηθούν μόνο μέσα από θεσμικές διαδικασίες και με δημοσιονομικά ρεαλιστικούς όρους.
Το αδιέξοδο αυτό δημιουργεί ένα επικίνδυνο κενό. Κάθε ημέρα που περνά χωρίς πρωτοβουλία εκτόνωσης, η ένταση συσσωρεύεται και η κοινωνική κόπωση μεγαλώνει. Οι μεταφορές, το εμπόριο και η καθημερινότητα των πολιτών επηρεάζονται, ενώ η πολιτική αντιπαράθεση οξύνεται.
Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει αν θα υπάρξει σύντομα μια ουσιαστική πολιτική κίνηση που θα γεφυρώσει το χάσμα ή αν η χώρα θα εισέλθει σε μια μακρά περίοδο κοινωνικής έντασης, με τους αγρότες αποφασισμένους να παραμείνουν στα μπλόκα μέχρι να αισθανθούν ότι δικαιώνονται. Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν αν θα επικρατήσει ο διάλογος ή η σύγκρουση.
