Η διδακτική ιστορία της Φάρμας των Ζώων του Όργουελ και η αλληγορία της έχει διαχρονική χρησιμότητα, καθώς κάποιοι θέλουν ούτως ή άλλως να υπερτερούν των άλλων, να είναι μια προνομιούχα τάξη χωρίς να νοιάζεται για τους άλλους. Κοιτάζω τα αιτήματα που υπέβαλαν οι αγρότες στον πρωθυπουργό και θυμάμαι τον Όργουελ και τον πρωταγωνιστή του έργου του, τον Ναπολέοντα το γουρούνι, στον οποίον αποδίδεται και η φράση ότι όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά ορισμένα είναι πιο ίσα από τ’ άλλα. Να, για παράδειγμα. Αν εμείς οι υπόλοιποι κάνουμε μια παράνομη πράξη, είναι λογικό και φυσικό να διωχθούμε. Οι επικεφαλής των αγροτικών κινητοποιήσεων που συνέταξαν και τα σχετικά αιτήματα ζητούν να παραγραφούν οι διώξεις τους! Με άλλα λόγια, ομολογούν ότι διαπράχθηκαν παρανομίες, διότι διαφορετικά δεν θα ζητούσαν παύση διώξεων. Απλά πράγματα.
Μεταξύ των αιτημάτων είναι και ο ελεγκτικός μηχανισμός να παραμείνει περίπου ο ίδιος – δηλαδή να εξυγιανθεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ και να μην ενταχθεί ο ελεγκτικός μηχανισμός στην ΑΑΔΕ. Αυτό από μόνο του γεννά υποψίες, από τη στιγμή που δεν υπήρξε αγροτική αντίδραση τόσα χρόνια που λειτουργούσε ο Οργανισμός κάνοντας τις παρανομίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και για τις οποίες αρκετοί προφυλακίστηκαν. Αντιθέτως, αν πάει ο έλεγχος στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, οι πιθανότητες να γίνονται οι ατασθαλίες του παρελθόντος μειώνονται δραματικά. Δεν θέλουν τον έλεγχο αυτό και πώς την εννοούν την εξυγίανση;
Άκουγε κανείς τις προάλλες αγροτοσυνδικαλιστή που απαιτούσε ικανοποίηση όλων των οικονομικών αιτημάτων των αγροτών, λέγοντας μάλιστα ότι αδιαφορεί αν έχει λεφτά το κράτος καθώς και τι λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση, από την οποία πάντως παίρνουν λεφτά επί χρόνια οι αγρότες. Ειδικότερα όσον αφορά τις κρατικές δυνατότητες για την ικανοποίηση όλων των οικονομικών αιτημάτων, είναι άλλη μία ευκαιρία και αφορμή για να θυμηθούμε τον Όργουελ και τη φράση του Ναπολέοντα (του γουρουνιού).
Για τους αγρότες, οι οποίοι ως ενεργός πληθυσμός ανέρχονται σε 200.000, εμείς τα υπόλοιπα 9.800.000 είμαστε μια αμελητέα ποσότητα, που διά των φόρων μας είμαστε υποχρεωμένοι να συντηρούμε τον αγροτικό κόσμο. Υπ’ αυτήν την έννοια, κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να πει ότι είναι κρατικοδίαιτοι, αν μάλιστα λάβει υπόψιν το εξής: Σε κάποια άλλη αγροτική χώρα έκοψε η κυβέρνηση τις επιδοτήσεις και ανάγκασε τον αγροτικό πληθυσμό να μπει στον διεθνή ανταγωνισμό. Και ο αγροτικός τομέας αυτής της χώρας γνώρισε πρωτόγνωρη ανάπτυξη.
Ασφαλώς θα πει κανείς ότι ενδεχομένως άλλες να ήταν οι συνθήκες σε εκείνη τη χώρα. Μπορεί να ισχύει, αλλά συμβαίνει και αυτό που λένε: Μια δοκιμή θα μας πείσει. Ισχύει όμως και το άλλο, που έχουμε ξαναγράψει: Ότι οι κυβερνήσεις κακόμαθαν τους αγρότες και τώρα εισπράττουν τα επίχειρα της κακομαθησιάς…
Εφημερίδα Απογευματινή
