Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις, πριν ακόμη ξεκινήσουν οι εργασίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου χθες και της Συνόδου Κορυφής στη συνέχεια, από την πλευρά Κόστα και Φον ντερ Λάιεν ότι δεν φύγουν οι ηγεσίες των κρατών-μελών πριν υπάρξουν συμφωνίες στα κρίσιμα ζητήματα που βρίσκονται επί τάπητος. Η ατζέντα είναι πολύ κρίσιμη για τη συνοχή της Ευρώπης από τη μία, αλλά και για τη δυνατότητά της να λαμβάνει αποφάσεις από την άλλη, ώστε να έχει κύρος υπό την έννοια αυτή ως πολυμερής οντότητα. Μια σειρά θεμάτων πέραν του Μεταναστευτικού έχουν μια οργανική σχέση μεταξύ τους.
Η χρηματοδότηση της Ουκρανίας με εγγυήσεις από τα «παγωμένα» ρωσικά κεφάλαια που βρίσκονται σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα βασικά στο Βέλγιο (Euroclear) και δευτερευόντως στη Γαλλία. Η εμπορική συμφωνία Mercosur με χώρες της Λατινικής Αμερικής που θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή, διχάζοντας δομικά βιομηχανικές χώρες όπως η Γερμανία που τη στηρίζει και άλλες που έχουν μεγάλη βάση στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία), όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που ασκούν βέτο στην εφαρμογή της. Σημειωτέον ότι 10.000 τρακτέρ πολιορκούσαν χθες τα κτίρια όπου συνεδρίαζαν οι κυβερνήσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμφωνία αυτή. Εξάλλου, ακόμη και στα αγροτικά μπλόκα που είναι απλωμένα στην ελληνική επικράτεια η συμφωνία Mercosur αναφέρεται ως απειλή, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση αποφεύγει να τοποθετηθεί επί του θέματος με σαφήνεια, και εδώ, και στις Βρυξέλλες. Ένα τρίτο θέμα που συνδέεται με τα προηγούμενα είναι η κατάρτιση του επταετούς προϋπολογισμού της ένωσης με αφετηρία το 2028, όπου η ανακατανομή των κονδυλίων, με δεδομένο ότι η Κομισιόν επιθυμεί να αφήσει σε ισχύ την «πράσινη» οικονομία, προωθώντας ταυτόχρονα την πολεμική οικονομία, με προβολή απειλής τη Ρωσία, σε βάρος των κοινωνικών ταμείων αλλά και του πρωτογενούς τομέα (ΚΑΠ). Σχετικά, παρά το γεγονός ότι υπάρχει καιρός για διαβουλεύσεις και αναζήτηση συναινέσεων, θα σημειωθούν σημαντικές συγκρούσεις μεταξύ των κρατών-μελών, κατά ομάδες, στη βάση των εθνικών προτεραιοτήτων.
Από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο φάνηκε ακόμη το αδιέξοδο των συζητήσεων για τη χρηματοδοτική στήριξη της Ουκρανίας προκειμένου να συνεχίσει τον πόλεμο με τη Ρωσία. Χρειάζονται δεκάδες δισ. για να στηριχθεί το Κίεβο στον χρονικό ορίζοντα από τον Απρίλιο και μετά και να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Κονδύλια για αγορά εξοπλισμών ακόμη και από τις ΗΠΑ, αλλά και για την κίνηση της οικονομίας της χώρας. Για να βρεθούν αυτά τα κεφάλαια, είτε θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως εγγυήσεις τα ρωσικά κεφάλαια της τάξης των 210 δισ. ευρώ, είτε να ληφθεί μια απόφαση για ενιαίο ευρωπαϊκό δανεισμό και χρέος (ευρωομόλογο). Καμία από τις δύο λύσεις δεν βρίσκει ομόφωνα σύμφωνα τα κράτη-μέλη. Μένει ένα «παράθυρο» σύμφωνα με το άρθρο 122 της συνθήκης της ΕΕ για την κατάσχεση των ρωσικών κεφαλαίων, αφού επιτρέπεται επιλεκτική πλειοψηφία και όχι ομοφωνία, αλλά δεν είναι κάτι που εύκολα προκρίνεται χωρίς να δημιουργήσει δομικές αναταράξεις στη συνοχή της Ένωσης. Όπως διεφάνη από τις πρώτες ώρες των διαβουλεύσεων, το πιο πιθανό είναι η απόφαση για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας να αναβληθεί για μια επόμενη ευκαιρία.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε δυσχερή θέση, γιατί κεντρικές της δυνάμεις όπως η Γερμανία και η Γαλλία αλλά και η σταθεροποιημένη πλέον Ιταλία δεν έχουν την κοινοτική συνθετική λογική και την εμβέλεια να προκαλέσουν αποφάσεις. Πέραν όλων των άλλων, η Ευρώπη διχάζεται όχι πλέον μόνο στο άξονα Βορρά – Νότου αλλά και Ανατολής – Δύσης. Ταυτόχρονα δεν υπάρχουν δομημένα γκρουπ κρατών-μελών ούτε με αυτές τις κατανομές. Η Ευρώπη έχει καταντήσει Βαβέλ, επιχειρώντας μάλιστα έναν ψυχρό ή και θερμό πόλεμο με τη Ρωσία, με τις ΗΠΑ όχι μόνο να έχουν διαχωρίσει τη θέση τους, αλλά και να επιδιώκουν παράλληλα ένα consensus συνεργασίας με τη Ρωσία που θα αφορά την Ευρώπη ως ενδοχώρα, αν δεν καταργηθεί το imperium Γερμανίας – Γαλλίας – Κομισιόν.
Εφημερίδα Απογευματινή
