Η αδιαλλαξία δεν οδηγεί πουθενά. Αναφέρομαι σε αυτή των αγροτών, καθώς αν συνεχιστούν τα μπλόκα δεν διευκολύνουν την κυβέρνηση για κάποιες υποχωρήσεις παραπάνω, σε ό,τι αίτημα θεωρεί δίκαιο και δυνατόν να ικανοποιηθεί. Αντιθέτως, αν υποχωρήσει, θα δείξει στην κοινωνία ότι εύκολα πέφτει θύμα εκβιασμών. Και επομένως γιατί και άλλες τάξεις να μην εφαρμόζουν την ίδια τακτική, αφού θα έχουν μία κυβέρνηση του χεριού τους;
Από όλα αυτά φαίνεται ότι κάτι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται και οι επικεφαλής των αγροτών εργατοπατέρες. Αντιλαμβάνονται κυρίως τα όρια υποχωρήσεων της κυβέρνησης αλλά και ότι η τακτική που ακολουθούν έχει θύμα και την ίδια την κοινωνία. Η οποία μπορεί στις δημοσκοπήσεις να θεωρεί δίκαια τα αιτήματα των αγροτών -αφού ούτως ή άλλως δεν έχει γνώση των αγροτικών προβλημάτων-, αλλά από την άλλη μεριά είναι εναντίον των μπλόκων που παρεμποδίζουν την επικοινωνία. Δηλαδή τις διελεύσεις των μελών της ελληνικής κοινωνίας που, κατά τα άλλα, βλέπουν τα αιτήματα των αγροτών ως δίκαια!
Πώς λοιπόν έχουν αρχίσει οι αγρότες συνδικαλιστές να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα αυτή; Με το να ανοίγουν για κάποιες ώρες τα μπλόκα σε καίριες διαδρομές, με το πρόσχημα μάλιστα -διότι δεν θέλουν να δείχνουν ότι υποχωρούν- της ενημέρωσης των διερχομένων πολιτών για τα αιτήματά τους. Δηλαδή, μέσω της προβολής και επεξήγησης των θεωρουμένων από αυτούς δίκαιων αιτημάτων τους, να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσφορία σε βάρος τους για την τακτική κλεισίματος των δρόμων, που επέλεξαν, για να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Και αυτό επειδή έκριναν ότι η μη ικανοποίησή τους και η συνέχιση του αποκλεισμού των δρόμων θα έστρεφε την κοινωνία κατά της κυβέρνησης, ως και αν αυτή ήταν υπεύθυνη για το κλείσιμο και όχι αυτοί που τους έκλειναν!
Δεν γνωρίζω πάντως αν κάνουμε και εξαγωγές «κινητοποιήσεων», αλλά στις Βρυξέλλες εκατοντάδες τρακτέρ κατέβηκαν στους δρόμους μαζί με χιλιάδες αγρότες από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι η πρώτη φορά που Ευρωπαίοι αγρότες συγκεντρώνονται μπροστά στο κτίριο άλλοτε του Ευρωκοινοβουλίου και άλλοτε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Διαμαρτύρονται για την Κοινή Αγροτική Πολιτική -δηλαδή ζητούν περισσότερες επιδοτήσεις-, αντιδρούν στην ευρωπαϊκή συμφωνία με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής κ.λπ. κ.λπ.
Δεν είναι, πάντως, ίδια τα προβλήματα των Ευρωπαίων αγροτών και των Ελλήνων. Διότι εκείνοι προέβησαν στις αναπροσαρμογές στην παραγωγή που τους συστήθηκαν. Αντιθέτως στην Ελλάδα από της εισόδου της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα η ένταξή μας αυτή αξιολογήθηκε ως μία ευκαιρία εισροής κοινοτικών κονδυλίων, τα οποία κακώς οδήγησαν σε έναν εφησυχασμό. Τον οποίο διευκόλυναν κάποιες κυβερνήσεις που λαΐκιζαν για να έχουν με το μέρος τους στις εκλογές τους αγρότες. Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Αφού έρρεαν οι επιδοτήσεις, τι σημασία είχε το μέλλον;
Εφημερίδα Απογευματινή
