Το πολιτικό περιβάλλον στην Ελλάδα βρίθει μικροπολιτικής και κομματικών ανταγωνισμών στην αντιπολίτευση. Είναι ένας αγώνας επιβίωσης ή τουλάχιστον επάρκειας για μια σειρά κομμάτων, ειδικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ταυτόχρονα εξελίσσεται από πολλά κέντρα επιρροής ένας πόλεμος αποδόμησης στο πρόσωπο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη προκειμένου αυτός να αποσυρθεί από την κούρσα των επερχόμενων εκλογών του 2027 και τη διεκδίκηση μιας τρίτης θητείας στη διοίκηση της χώρας.
Η ένταση και οι ματαιοδοξίες που επικρατούσαν σε κάποια κλειστά γραφεία -κατά βάση πέριξ της πλατείας Κολωνακίου και των βορείων προαστίων- μεταφέρθηκαν στους δρόμους με τα μπλόκα των αγροτών, όπου μεταξύ των παραγωγών βρήκαν καταφύγιο και σημείο αντίστασης δομημένα συμφέροντα δεκαετιών, που κινούσαν τη διαφθορά μέσω των μηχανισμών του ΟΠΕΚΕΠΕ. Φυσικά, πέραν των αγροτών ή των κτηνοτρόφων που αναζητούν λύσεις στα ζητήματα αιχμής τα οποία τους απασχολούν, και άλλες επαγγελματικές κατηγορίες δοκίμασαν μέσω κινητοποιήσεων να ευαισθητοποιήσουν την κυβέρνηση αλλά και την κοινή γνώμη για τα προβλήματα που έχουν. Αποτέλεσμα, σε μια περίοδο κατά την οποία εξελίχθηκε η συζήτηση του Προϋπολογισμού του 2026 αλλά και μια σειρά από κορυφαίες εξελίξεις στο πεδίο της γεωπολιτικής για τη θέση της Ελλάδας, έχει χαθεί η συνοχή στον δημόσιο διάλογο αλλά και η επικέντρωση στα μεγάλα, υπέρ των ειδικών θεμάτων.
Οι διεθνείς και περιφερειακές συνθήκες ευνοούν την Ελλάδα. Αυτό δεν είναι ένα ζήτημα συγκυρίας ή καλής τύχης αλλά το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής που έχει ακολουθηθεί από τις τελευταίες κυβερνήσεις σε βάθος χρόνου πέραν της δεκαετίας. Παρά τους φόβους που υπήρχαν από τις εγχώριες ελίτ για την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ και τη σωρεία ανατροπών που επέφερε η προεδρία του στα διεθνή δεδομένα μέσα στον πρώτο χρόνο της δεύτερης θητείας του στον Λευκό Οίκο, η Ελλάδα -για μία ακόμη φορά, όπως και στην πρώτη θητεία του, επί του παρόντος τουλάχιστον- λογίζεται στους κερδισμένους στον ευρωπαϊκό και μεσογειακό συσχετισμό.
Η Ελλάδα αποτελεί πλέον κύρια πύλη εισόδου για το αμερικανικό LNG στην Ευρώπη προς αντικατάσταση του ρωσικού ενεργειακού αποτυπώματος. Οι συμφωνίες που συνομολογήθηκαν στην Αθήνα με πανηγυρικό τρόπο και παρουσία υψηλόβαθμων αξιωματούχων και υπουργών της προεδρίας Τραμπ, στη βάση της ενεργοποίησης του επονομαζόμενου «Κάθετου Διαδρόμου» μέχρι την Ουκρανία και την Κεντρική Ευρώπη, αποτελούν μια μεγάλη γεωστρατηγική επιτυχία. Πολύ περισσότερο γιατί με την έντονη κινητικότητα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη η αναβάθμιση της θέσης και του ρόλου της χώρας στον άξονα προς Βορρά, μέσω της παρευξείνιας Βαλκανικής, συνοδεύθηκε και με συμβατική συνεργασία με δύο από τις πολυεθνικές ενεργειακές εταιρείες των ΗΠΑ για έρευνα και εξόρυξη εγχώριων υδρογονανθράκων σε όλο το δυτικό μέτωπο στη Μεσόγειο μέχρι νότια της Κρήτης. Μαζί με το καλώδιο ηλεκτρικής ενέργειας Ελλάδας – Αιγύπτου, δημιουργούνται τα δεδομένα ενός νότιου άξονα που ορίζει τη γεωπολιτική ισχύ της χώρας.
Στους δυο αυτούς άξονες προστίθεται πλέον και ένας καθοριστικός τρίτος. Αυτός προς Ανατολάς στον «διάδρομο» IMEC που διέρχεται τη Μέση Ανατολή και φθάνει στην Ινδία. Η 10η τριμερής συνάντηση της συμμαχίας «3+1» με Κύπρο, Ισραήλ και τις ΗΠΑ δίνει ώθηση σε αυτή την εξέλιξη, δημιουργώντας μάλιστα -μέσω της στρατιωτικής σύμπραξης που αποφασίστηκε- ένα σημαίνον βάθος στην ανάσχεση της επιθετικότητας της Τουρκίας.
Οι τρεις αυτοί άξονες προς Βορρά, Νότο (Αφρική) και προς Ανατολάς (Δυτική Ασία μέχρι Ινδία) δίνουν τις γεωπολιτικές συνιστώσες της ισχύος της χώρας. Η αναβάθμιση της Ελλάδας, τόσο ως περιφερειακής δύναμης κρούσης όσο και ως προς την εσωτερική ανάπτυξή της, επηρεάζεται άμεσα από ταυτόχρονα πλάνα αναβαθμισμένης συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Όχι τόσο σε επίπεδο ΝΑΤΟ αλλά διμερώς. Η Ελλάδα ανακτά την ισχύ και το κύρος ναυτικής δύναμης, όχι μόνο στη βάση του Πολεμικού Ναυτικού αλλά και σε εκείνο των ναυπηγείων, των λιμανιών και των εμπορικών στόλων.
Το ζήτημα λοιπόν είναι όλα αυτά τα νέα δεδομένα να αξιοποιηθούν και να αποτελέσουν κεντρικό αφήγημα για μια χώρα που -αφού ανέκτησε την επενδυτική της βαθμίδα και το διεθνές οικονομικό προφίλ, με τον υπουργό Οικονομικών της πλέον να αναλαμβάνει επικεφαλής του Eurogroup- τώρα θα πρέπει να κινήσει την ιστορία υπέρ της αλλά και υπέρ των συμμάχων της για τις επόμενες δεκαετίες.
Εφημερίδα Απογευματινή
