Νέα χρονιά και μάλιστα μακρά προεκλογική, γεγονός που επιβάλλει, ιδίως στον λαό που θα κληθεί να αναδείξει πάλι αυτούς που θα τον κυβερνήσουν, να αξιολογήσει το παρελθόν και να αποφασίσει τι θέλει για το μέλλον του. Είμαστε βεβαίως ένας λαός για τον οποίο ο μεν Παπαρρηγόπουλος έχει δώσει τον χαρακτηρισμό «λαός που δεν θέλει να κυβερνηθεί», ο δε Παπαδιαμάντης, ο άγιος των γραμμάτων μας, έχει πει τη μαύρη αλήθεια: «Θα έλεγέ τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, διά να αποδειχθή ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν».
Ο συγκεκριμένος λαός έχει πολλά προτερήματα σε σχέση με άλλους. Και μόνο το γεγονός ότι στη δική του μυθολογία υπάρχει ένας πολυμήχανος Οδυσσέας, που δεν ανευρίσκεται σε καμία άλλη αρκεί για να επιβεβαιώσει το πολυτάλαντο αυτού του λαού. Όμως ισχύει και η παροιμία ότι το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Και οι ιστορικές γκάφες του έθνους είναι πολλές. Κι αυτό το… πουλί πολλές φορές έχει πιαστεί από τη μύτη του…
Με γνώμονα αυτή την ιστορική πραγματικότητα θα πρέπει να ευχηθούμε ο ελληνικός λαός να δείξει τη σύνεση που απαιτείται για να μην πέσει ο ίδιος σε ανάλογες περιπέτειες με αυτές που έχει βιώσει, πρόσφατα μάλιστα. Διότι όσο θα πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, τόσο και ορισμένοι εκ των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος θα καταφεύγουν στον λαϊκισμό που παρασύρει τους αφελείς αλλά και στην υποδαύλιση μιας τοξικότητας που έχει στόχο να ερεθίσει όχι και τα καλύτερα ένστικτα του εκλογικού σώματος. Για να φερθεί ανάλογα προς όφελος των πολιτικών καιροσκόπων.
Κάθε νέα χρονιά ξεκινάει με ελπίδες. Ρεαλιστικές ή φρούδες, αλλά αυτό εξαρτάται από επιλογές που κάνει ένας λαός. Η ελληνική ιστορία, όπως περιέγραψε και ο καθηγητής Στάθης Καλύβας στο βιβλίο του, περιλαμβάνει θριάμβους και καταστροφές. Ευχής έργο θα ήταν από δω και στο εξής να υπερτερούν οι θρίαμβοι. Και αυτό δεν είναι μια προοπτική που βρίσκεται μόνο στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας, αλλά και στα χέρια αυτών που την αναδεικνύουν. Είναι μια πραγματικότητα την οποία πολλές φορές παραγνωρίζουμε ως λαός, ειδικά μάλιστα σε περιόδους ομαλότητας και ανάπτυξης, όπως αυτή που περνάμε σήμερα.
Και αυτές οι συνθήκες έχουν σήμερα τη σημασία τους, καθώς ο κόσμος κινείται σε ένα ιδιαίτερα ασταθές διεθνές περιβάλλον, όπου τις αποφάσεις για το αύριο καλούνται να πάρουν αμφιλεγόμενες ηγεσίες, οι οποίες μάλιστα έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των λαών τους.
Κανείς δεν μπορεί πλέον να πει με βεβαιότητα τι ξημερώνει αύριο, καθώς αστάθμητοι παράγοντες αλλά και εσφαλμένες αποφάσεις όσων κινούν τα νήματα αυτού του κόσμου προκαλούν γεγονότα που επηρεάζουν αποφασιστικά τα κράτη και τους λαούς τους. Και αυτό καθιστά αναγκαίο να μην επιδεινώνουμε συνθήκες στο μέτρο που εξαρτάται από εμάς τους ίδιους…
Εφημερίδα Απογευματινή
