«Θρύλε, θεέ, χρόνια πολλά, εκατό χρόνια και δεν είναι αρκετά, κρατήσαμε όμως πιστά και τα κασκόλ και τη σημαία μας ψηλά.
Έχεις βαριά κληρονομιά, έχεις νεκρούς και ερυθρόλευκη στρατιά, έχεις τρελούς σ’ όλη τη Γη, που δεν θα φύγουν από δίπλα σου στιγμή»…
Σαράντα τρεις λέξεις επέλεξαν οι καλλιτέχνες της ερυθρόλευκης εξέδρας για να ντύσουν ηχητικά τα θρυλικά γενέθλια του Ολυμπιακού τους, δημιουργώντας ένα από τα πιο όμορφα συνθήματα στην ιστορία του πειραϊκού συλλόγου.
Όταν οι οργανωμένοι οπαδοί ξεφεύγουν από τα… τετριμμένα μπινελίκια της μίζερης καθημερινότητάς μας παράγουν πραγματικά αριστουργήματα, που δύναται να σφραγίσουν ακόμη και ιστορικά γεγονότα, όπως είναι ο σημερινός εορτασμός της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την ίδρυση του μεγαλύτερου πολυαθλητικού συλλόγου της Ευρώπης.
Συναίσθημα
Τι σημαίνει η φετινή 10η Μαρτίου για εκατομμύρια «ερυθρόλευκες» καρδιές σε κάθε γωνιά της οικουμένης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποτυπωθεί με απλές λέξεις.
Ο Ολυμπιακός, βλέπετε, δεν υπήρξε ποτέ μόνο οι τίτλοι, τα εκατοντάδες τρόπαια ή οι θρυλικές επιτυχίες που τον κατέστησαν από τα… γεννοφάσκια του τον πιο λαοφιλή σύλλογο της χώρας.
Ο Ολυμπιακός, ο Θρύλος του Πειραιά και της Ελλάδας, ήταν και παραμένει πάνω από όλα μια θάλασσα πάθους και ακραίων συναισθημάτων! Μια πηγή αγνής, ατόφιας περηφάνιας. Μια οικογένεια όπου φωλιάζουν εκατομμύρια παιδιά και που έχει ζήσει τα πάντα. Θριάμβους και τραγωδίες! Δάκρυα συγκίνησης και δάκρυα οδύνης!
Συνήθως σε εορτασμούς όπως ο σημερινός το συναίσθημα επιβάλλει να γυρνάς τους δείκτες του ρολογιού αρκετές δεκαετίες πίσω. Να ξεφυλλίζεις τα πρώτα κεφάλαια του παραμυθιού, να αναδεικνύεις το μεγαλείο προσωπικοτήτων που γέννησαν την ιδέα ενός τεράστιου συλλόγου, να καταφεύγεις σε ένα ρομαντικό ταξίδι νοσταλγίας και αναμνήσεων.
Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, όμως, αξίζει να γίνει μία εξαίρεση. Όχι γιατί στη δική του περίπτωση δεν υπήρξαν ήρωες μιας ασπρόμαυρης εποχής, αλλά διότι όσα συμβαίνουν στον σύλλογο την τελευταία 15ετία δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία του.
Πέρα από τα σύνορα
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 ο Θρύλος υπήρξε πράγματι κυρίαρχος εντός συνόρων, δημιουργώντας μια αληθινή «αυτοκρατορία» τίτλων στα περισσότερα ομαδικά αθλήματα.
Στο εξωτερικό όμως η φήμη του ταξίδευε κυρίως για τον «πύρινό του κόσμο, που δεν λυγά ποτέ». Όλοι γνώριζαν για μια πολύ μεγάλη ελληνική ομάδα που διαθέτει ορισμένους από τους πιο φανατικούς οπαδούς στον πλανήτη, αλλά μέχρι εκεί.
Σε επίπεδο διεθνών επιτυχιών οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πάντα… κάτι να ζηλεύουν κυρίως από τον «αιώνιο» αντίπαλό τους, τον Παναθηναϊκό. Τη μια ήταν το Γουέμπλεϊ, την άλλη η ανά δεκαετία παρουσία σε ημιτελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών και Champions League στο ποδόσφαιρο, την επομένη η ομάδα-φόβητρο που δημιούργησαν στο μπάσκετ οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Μετά το 2010, όμως, στον Πειραιά συντελείται μια αδιανόητη κοσμογονία που όμοιά της δεν συναντάται σε καμιά περίοδο του ελληνικού αθλητισμού.
Στα πρώτα 85 χρόνια της ιστορίας του, ο Ολυμπιακός μετρούσε μόλις πέντε ευρωπαϊκά τρόπαια στη συλλογή του. Ένα στο μπάσκετ (το 1997), δύο στο πόλο ανδρών (το 2002) και άλλα δύο στο βόλεϊ ανδρών (1996, 2005).
Από το 2010 και μετά η τροπαιοθήκη του απαριθμεί αισίως 21 κύπελλα Ευρώπης σε πέντε διαφορετικά αθλήματα: το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το πόλο, το βόλεϊ και το πινγκ πονγκ.
Ναι, ο Ολυμπιακός ήταν ανέκαθεν ο πιο πετυχημένος σύλλογος της χώρας βάσει εγχώριων τίτλων, αλλά πλέον παρουσιάζεται στα εκατοστά του γενέθλια ως ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος της Γηραιάς Ηπείρου. Έτσι τον προσφώνησαν, για παράδειγμα, οι άνθρωποι της Euroleague στο ιστορικό παιχνίδι με την Παρτιζάν, τον τελευταίο αγώνα σε διεθνή διοργάνωση που έδωσαν οι Πειραιώτες στον πρώτο αιώνα της ζωής τους.
Και αυτό είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα για τους «ερυθρόλευκους» φιλάθλους σε κάθε γωνιά της υφηλίου. Παρά τα… χρονάκια που κουβαλά πλέον στις πλάτες του, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβός τους δεν σταματά να ονειρεύεται και να γιγαντώνεται. Στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη η ποδοσφαιρική ομάδα και ο Ερασιτέχνης ζουν στιγμές που ουδείς τολμούσε να διανοηθεί πριν από δύο δεκαετίες.
Σε αυτά των αδελφών Αγγελόπουλων η ομάδα μπάσκετ έχει εξελιχθεί σε σταθερό διεκδικητή του ευρωπαϊκού θρόνου με κατακτήσεις τροπαίων και σχεδόν μόνιμη παρουσία σε Final 4.
Με την οικογένεια του Ολυμπιακού να αποκτά ιδιόκτητο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και σύγχρονο κολυμβητήριο, ενδεχομένως η πρώτη δεκαετία του δεύτερου αιώνα της ζωής του να επιφυλάσσει σε όλους μας ακόμη μεγαλύτερες συγκινήσεις.
Ο Θρύλος γιορτάζει, ο Θρύλος ονειρεύεται, μα πάνω από όλα ο Θρύλος ολοκληρώνει τα πρώτα εκατό του χρόνια… κατακτώντας στόχους όχι μόνο εντός αλλά κυρίως εκτός συνόρων! Και αυτό είναι το πιο ανεκτίμητο δώρο των σημερινών ιστορικών γενεθλίων!
Εφημερίδα Απογευματινή
