Δεν είχαν περάσει παρά ελάχιστες ώρες από τον σοκαριστικό θάνατο του Ντιόγκο Ζότα, όταν ο υπογράφων την τελευταία σελίδα της «Απογευματινής» ενεπλάκη σε σοβαρό τροχαίο, όταν όχημα παραβίασε με μεγάλη ταχύτητα STOP και συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο που οδηγούσε.
Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, το σκεφτόμουν αν θα έγραφα κάτι στην εφημερίδα για την εμπειρία που είχα. Επέλεξα να το πράξω λόγω της ηλικίας του οδηγού που για 40 εκατοστά θα μπορούσε να έχει αφαιρέσει τη ζωή της συζύγου μου, του γιου μου και τη δική μου. Επρόκειτο για ένα ευγενέστατο παλικάρι, μόλις 18 ετών, που μου ζητούσε συγγνώμη σοκαρισμένο: «Μπορούσα να σας είχα σκοτώσει»…
Ως άνθρωπος με δημόσιο λόγο, λοιπόν, αισθάνομαι την ανάγκη -ή την υποχρέωση- να μοιραστώ με κάθε νέο που «βράζει» το αίμα του, τα λόγια που του είπα εκείνο το παραλίγο μοιραίο βράδυ. «Μικρέ, μην ανησυχείς, αφού είμαστε όλοι καλά, μην ανησυχείς. Οι λαμαρίνες και οι θλάσεις φτιάχνουν. Απλά κάτσε και σκέψου τι μπορούσε να είχε συμβεί από μια μαλ… της στιγμής. Μια στιγμή που ήθελες να το παίξεις μάγκας στην κοπέλα σου ή στον κολλητό σου. Το τιμόνι είναι μεγάλη ευθύνη. Γιατί δεν παίζεις μόνο με τη δική σου ζωή»…
Εφημερίδα Απογευματινή
