Ο ημιτελικός Ελλάδας – Αυστραλίας ισορροπεί σε μια κλωστή! Οι καρδιές όλων στο Aquatic Center της Σιγκαπούρης πάνε να σπάσουν. Το 7-7, που αναβοσβήνει στα μάτριξ, αντανακλά την ένταση και τη δυσκολία διαχείρισης της στιγμής. Οι ταχυπαλμίες στην εξέδρα γίνονταν αισθητές ακόμη και στην πισίνα… Και ξαφνικά, η Ελλάδα στην κόντρα! Με ελάχιστα δευτερόλεπτα να απομένουν και την άμμο να ρέει αμείλικτα στην κλεψύδρα.
Η Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη διασχίζει με σπριντ τη μισή και πλέον πισίνα, νικώντας την κόπωση 36 εξαντλητικών λεπτών! Απέναντί της βρίσκεται μια εξαιρετική τερματοφύλακας, όπως η Γκαμπριέλα Παλμ… Δεν διστάζει δευτερόλεπτο – δεν έχει το παραμικρό περιθώριο να το πράξει άλλωστε. Σηκώνεται από το νερό, εξαπολύει έναν… υδάτινο κεραυνό και στέλνει την μπάλα να καρφωθεί στα δίχτυα της εστίας των «καγκουρό» και την Ελλάδα στα ουράνια!
Η πινελιά
Ενα σουτ, ένα γκολ, μια αθλήτρια παγκόσμιας κλάσης… ακόμη ένα ιστορικό παράσημο για ένα άθλημα που έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια μια ολόκληρη χώρα να δακρύζει από περηφάνια! Αν και τα δάκρυα της ίδιας της «ηρωίδας του τελευταίου δευτερολέπτου» θα αποτελούν διαχρονικά την πιο δυνατή συναισθηματική πινελιά στον ονειρεμένο καμβά που μας χάρισαν για δύο εβδομάδες τα κορίτσια του Χάρη Παυλίδη με την κατάκτηση του δεύτερου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στην ιστορία του ελληνικού γυναικείου πόλο.
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση αγάπη έχουμε δεχτεί από απλούς ανθρώπους στα social media, καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων. Δεν αναφέρομαι σε οικεία προς εμάς πρόσωπα, αλλά σε απλούς ανώνυμους ανθρώπους που μπορεί να είδαν πόλο πρώτη φορά στη ζωή τους και αισθάνθηκαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν μαζί μας και να μας ευχαριστήσουν», τονίζει η Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη στην «Κυριακάτικη Απογευματινή», επιχειρώντας να ταξινομήσει τις σκέψεις της και να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβη στην άλλη άκρη του κόσμου…
«Ακόμη και σήμερα κοιτάω το χρυσό μετάλλιο στο στήθος μου και αδυνατώ να το πιστέψω. Δυσκολεύομαι να το συνειδητοποιήσω, πόσω μάλλον να περιγράψω με λέξεις όσα ζήσαμε στη Σιγκαπούρη», συνεχίζει μία από τις κορυφαίες φουνταριστές στον πλανήτη, χαζεύοντας στο κινητό τα βίντεο των τρελών πανηγυρισμών που ακολούθησαν την ολοκλήρωση του μεγάλου τελικού με την Ουγγαρία. Αλλωστε, η εικόνα, με την ίδια να σηκώνει σαν… αρσιβαρίστας την Αθηνά-Δήμητρα Γιαννοπούλου, έγινε viral ελάχιστα λεπτά μετά τη στέψη της ελληνικής ομάδας και την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου. «Αυτές είναι τελικά οι στιγμές που μένουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά σου. Αυτές που ζεις με τους ανθρώπους που έχεις καθημερινά δίπλα σου, όταν δεν βρίσκεσαι στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι που έχετε μάθει να στηρίζετε ο ένας τον άλλον, κυρίως στα δύσκολα».
Το στοίχημα
Ισως τελικά ο όρος «οικογένεια» να αποτελεί και το μεγάλο μυστικό που κρύβεται πίσω από τις διαχρονικές επιτυχίες της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Και η Μαρία έχει το προνόμιο να διαθέτει δύο αθλητικές οικογένειες (την εθνική ομάδα και τον Ολυμπιακό) στις οποίες τα περισσότερα πρόσωπα είναι οικεία και… κοινά. Το μεγάλο στοίχημα, όμως, των κοριτσιών που οδήγησαν την Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου είναι να πείσουν ολοένα και περισσότερα μικρά παιδιά να φορέσουν το σκουφάκι τους και να βουτήξουν στα νερά της πισίνας. «Aν καταφέρουμε μέσα από τις επιτυχίες μας να φέρουμε όλο και περισσότερα παιδιά κοντά στο άθλημά μας, θα είναι κάτι υπέροχο. Εστω και ένα κορίτσι να βρει κίνητρο και έμπνευση από εμάς, για να ασχοληθεί με το πόλο, θα συνιστά ακόμη ένα μετάλλιο για όλες μας». Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι το ελληνικό πόλο κατάφερε να σηκώσει, άλλη μια φορά, λίγο πιο ψηλά το φρόνημα των Ελλήνων, όχι μόνο στις γειτονιές και τις παραλίες της χώρας μας, αλλά ακόμη και στη μακρινή Σιγκαπούρη! Εκεί που στήθηκε ένα απίθανο γαλανόλευκο πάρτι στις εξέδρες του Aquatic Center…
«Πραγματικά, η παρουσία του κόσμου στα παιχνίδια μας μάς όπλισε με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη για να φτάσουμε έως το τέλος της διαδρομής. Ηταν κάτι το αδιανόητο». Στην εποχή των social media, βέβαια, η λατρεία με τον αφορισμό απέχουν… ένα δευτερόλεπτο! Ενα σουτ! Ενα «γλυκό» buzzer beater, σαν αυτό που έστειλε τα κορίτσια στον τελικό και το χρυσό μετάλλιο, ή ένα «σκληρό», σαν αυτό που στέρησε τη δυνατότητα στα αγόρια του Θοδωρή Βλάχου τον δικό τους ιδανικό επίλογο στον ημιτελικό με την Ισπανία. «Υπήρξε απίστευτη ανθρωποφαγία στα social media για τους άνδρες, μετά τον αποκλεισμό από την Ισπανία. Αυτά τα παιδιά αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη έμπνευση για εμάς. Υπάρχουν κι αυτές οι πολύ δύσκολες στιγμές που πρέπει να διαχειριζόμαστε καθημερινά οι αθλητές. Αυτό, όμως, δεν είναι αθλητισμός. Δεν γίνεται για ένα σουτ να γίνεσαι ήρωας ή αποδιοπομπαίος τράγος. Η Σιγκαπούρη πρέπει να αποτελέσει ένα μεγάλο μάθημα νοοτροπίας για όλους μας».
Σοφία Καρακασίδη / Κυριακάτικη Απογευματινή
