Σε ηλικία 89 ετών έφυγε από τη ζωή ο Λάμπης Νικολάου, πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ) και επί σειρά ετών μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), αφήνοντας πίσω του ένα ανεκτίμητο έργο για τον ελληνικό αθλητισμό και το Ολυμπιακό Κίνημα.
Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε βαθιά θλίψη στον αθλητικό κόσμο. Με ανακοίνωσή της, η ΕΟΕ αποχαιρέτησε τον πρώην πρόεδρό της, υπογραμμίζοντας τη σπουδαία συνεισφορά του στην προώθηση των Ολυμπιακών αξιών και την αναβάθμιση της Ελλάδας στη διεθνή αθλητική σκηνή.
Από το Λος Άντζελες, όπου βρίσκεται, ο πρόεδρος της ΕΟΕ Ισίδωρος Κούβελος δήλωσε:
«Ο Λάμπης Νικολάου υπήρξε μία από τις σημαντικότερες μορφές του ελληνικού και διεθνούς Ολυμπιακού Κινήματος. Αφιέρωσε τη ζωή του στην προάσπιση των Ολυμπιακών ιδεωδών και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού».
Ένας άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με τον Ολυμπισμό
Γεννημένος στην Αθήνα το 1935, ο Λάμπης Νικολάου σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΔΟΚ–ΕΤΕΡ (1977–1982), επί των ημερών του οποίου ολοκληρώθηκαν δύο εμβληματικά έργα: το Ολυμπιακό Στάδιο και το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Αναλαμβάνοντας την προεδρία της ΕΟΕ το 1985, υπηρέτησε συνολικά 14 χρόνια (1985–1992 και 1997–2004), ενώ είχε καθοριστικό ρόλο στην Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004 ως Αντιπρόεδρος. Υπό τη δική του καθοδήγηση υλοποιήθηκαν σημαντικά έργα υποδομής, όπως το Συνεδριακό Κέντρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας στην Αρχαία Ολυμπία και τα νέα γραφεία της ΕΟΕ στο Χαλάνδρι.
Η δράση του επεκτάθηκε διεθνώς: υπήρξε μέλος της ΔΟΕ (1986–2015) και επίτιμο μέλος από το 2016, ενώ κατείχε θέσεις Αντιπροέδρου (2005–2009) και Προέδρου Επιτροπών Πολιτισμού και Ολυμπιακής Παιδείας. Παράλληλα, συμμετείχε ενεργά στις Ευρωπαϊκές Ολυμπιακές Επιτροπές, προωθώντας τη συνεργασία και τη διάδοση των Ολυμπιακών αξιών σε ολόκληρη την ήπειρο.
Η συμβολή του στην εξέλιξη του ελληνικού Ολυμπισμού και στην ενίσχυση του διεθνούς κύρους της χώρας υπήρξε καταλυτική. Ο θάνατός του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά και μια βαριά παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
