Το ποδόσφαιρο έχει μετατραπεί σε ισχυρό όπλο αντίστασης για τις Αφγανές αθλήτριες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Μετά την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία το 2021, δεκάδες ποδοσφαιρίστριες βρέθηκαν στο εξωτερικό, όπου συνεχίζουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους μέσω του αγαπημένου τους αθλήματος.
Η Μανούζ Νούρι, 22 ετών, περιγράφει τη στιγμή που οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την Καμπούλ ως καταστροφική. Πρώην μέλος της εθνικής ομάδας και φοιτήτρια αθλητικής διοίκησης, η νεαρή γυναίκα είχε ξεπεράσει την οικογενειακή πίεση για να ακολουθήσει το όνειρό της. Σήμερα ζει στην Αυστραλία, μακριά από τα θαμμένα τρόπαια και μετάλλια που άφησε πίσω της.
Το καθεστώς των Ταλιμπάν επέβαλε ολοκληρωτική απαγόρευση στη συμμετοχή των γυναικών σε όλα τα αθλήματα. Παράλληλα, τις απέκλεισε από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και σε μεγάλο βαθμό από την αγορά εργασίας, δημιουργώντας αυτό που ο ΟΗΕ χαρακτηρίζει ως “απαρτχάιντ των φύλων”.
Η γέννηση της ομάδας προσφύγων
Από τον Μάιο, Αφγανές ποδοσφαιρίστριες που ζουν μεταξύ Αυστραλίας και Ευρώπης άρχισαν να οργανώνονται. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία μιας ομάδας προσφύγων που έκανε το ντεμπούτο της σε φιλικό τουρνουά στο Μαρόκο τον Οκτώβριο.
Παρά τις ήττες από Τσαντ και Τυνησία, η νίκη επί της Λιβύης αποτέλεσε μόνο την αρχή. Το πραγματικό επίτευγμα ξεπερνά κατά πολύ τα αθλητικά αποτελέσματα, καθώς η ομάδα έχει γίνει σύμβολο αντίστασης και ελπίδας.
Φωνές που αντηχούν παγκοσμίως
“Δεν υπάρχει πλέον ελευθερία στο Αφγανιστάν για τις γυναίκες. Εμείς θα γίνουμε η φωνή τους”, δηλώνει η επιθετικός Νιλάμπ Μοχαμαντί, 28 ετών. Η πρώην στρατιώτης και διεθνής ποδοσφαιρίστρια τονίζει ότι το ποδόσφαιρο αντιπροσωπεύει τη ζωή και την ελπίδα.
Η 20χρονη φοιτήτρια ιατρικής Μίνα Αχμάντι εκφράζει την ικανοποίησή της για την αναγνώριση από τη FIFA: “Όταν μας αναγνώρισε η FIFA, ένα μέρος του ονείρου έγινε πραγματικότητα. Αυτή η περιπέτεια δεν θα τελειώσει σύντομα”.
Προκλήσεις και στόχοι για το μέλλον
Η προσαρμογή σε νέες χώρες παρουσιάζει σημαντικές δυσκολίες. Οι αθλήτριες αντιμετωπίζουν γλωσσικά εμπόδια και πολιτισμικές διαφορές, νοσταλγία για την οικογένεια και τους φίλους, αβεβαιότητα για το μέλλον της ομάδας και οικονομικές δυσκολίες και στεγαστικά προβλήματα.
Παρά τις προκλήσεις, οι στόχοι παραμένουν φιλόδοξοι. Η Αχμάντι ονειρεύεται συμμετοχή σε ευρωπαϊκό σύλλογο και Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ η Νούρι επιδιώκει την πλήρη αναγνώριση της ομάδας ως εθνικής ομάδας γυναικών του Αφγανιστάν.
Διεθνής στήριξη και αναγνώριση
Η ερευνήτρια ισότητας των φύλων στον αθλητισμό, Άις Ράβι, που συνεργάστηκε με Αφγανές παίκτριες κατά την άφιξή τους στην Αυστραλία, τονίζει τη σημασία του αγώνα τους. “Είναι απίστευτες γυναίκες, δυνατές και εμπνευσμένες. Το ποδόσφαιρο συμβολίζει την ελευθερία για αυτές”, επισημαίνει.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου δεν έχει ακόμη αποφασίσει για τη συνέχεια των διεθνών αγώνων της ομάδας. Ωστόσο, οι παίκτριες παραμένουν αποφασισμένες να προχωρήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά, μετατρέποντας το ποδόσφαιρο σε εργαλείο κοινωνικής αλλαγής και πολιτικής διαμαρτυρίας.
