Το χρήµα µιλάει: Oλοι γνωρίζουµε ότι, µε περίπου 12 εκατ. λίρες στην τσέπη και θέλοντας να αγοράσετε ένα «διαµέρισµα» τριών υπνοδωµατίων (παρακαλώ, µην το αποκαλείτε καµπίνα) στην πρύµνη του πλοίου, δεν υπάρχει καµία εγγύηση ότι θα το πετύχετε. Καµία απολύτως. «∆εν µας θαµπώνει ο πλούτος και οι ένοικοί µας εκτιµούν την ιδιωτικότητα», λέει ο Φερνάντο Αρόγιο, γενικός διευθυντής του «The World», του µοναδικού κρουαζιερόπλοιου µε «µόνιµους» κατοίκους στην ανοιχτή θάλασσα. «Αν κάποιοι σαν τους Μπέκαµ έρχονταν και ήθελαν να το αγοράσουν, θα λέγαµε ευγενικά “όχι”. Απλά, δεν θα ήταν η σωστή επιλογή. Θα γινόταν τσίρκο». Λοιπόν, αυτό είναι ανακούφιση.
Και η αλήθεια είναι ότι ο σερ Ντέιβιντ και η λαίδη «Πος» µπορεί να αισθάνονται «µικρά ψάρια» σε αυτό το εξαιρετικό σκάφος που είναι φορτωµένο µε διεθνείς δισεκατοµµυριούχους. Μόνο τα τέλη συντήρησης µπορεί να φτάσουν τις 1 εκατοµµύριο λίρες ετησίως, ανάλογα µε το πόσο µεγάλο είναι το διαµέρισµά σας. Μερικά είναι πράγµατι πολύ µεγάλα.
Επιβιβάστηκα στο «The World» στο Κάλιαρι της Σαρδηνίας και το διαµέρισµα στο οποίο θα µείνω για τρεις νύχτες στο
κατάστρωµα 11 (το πάνω κατάστρωµα) είναι πάνω από 280 τ.µ. και περιλαµβάνει τρία υπνοδωµάτια, τρία µπάνια, σαλόνι και τραπεζαρία (12 θέσεις), κουζίνα και θεαµατικό µπαλκόνι που περιβάλλει το διαµέρισµα. Αυτήν τη στιγµή ανήκει σε έναν Σκοτσέζο επιχειρηµατία και τη σύζυγό του, οι οποίοι δεν επιθυµούν να κατονοµαστούν – η ανωνυµία είναι ένα επαναλαµβανόµενο θέµα στο «The World». Μόλις έβγαλαν το διαµέρισµα στην αγορά για 9,2 εκατ. λίρες.
Πώς να αγοράσετε
Η κάπως φανταχτερή διακόσµηση (λευκά αµπαζούρ µε γυάλινες φούντες, ένα ζευγάρι από γύψο που συνουσιάζεται)
µπορεί να µην είναι του γούστου όλων, αν και δεν θα σας αηδίαζαν οι λιθογραφίες των Πικάσο και Σαγκάλ. Αλλά αυτό
είναι το νόηµα. Αγοράζετε το διαµέρισµά σας άµεσα, όπως ακριβώς θα κάνατε µε ένα σπίτι ή ένα διαµέρισµα, και
στη συνέχεια το διακοσµείτε όπως θέλετε. Είναι δικό σας για όσο καιρό θέλετε. Ερχεστε και φεύγετε ανάλογα µε
το σε ποιο λιµάνι βρίσκεται το πλοίο, µε δροµολόγια που έχουν προγραµµατιστεί τρία χρόνια νωρίτερα, συµπεριλαµβανοµένης της Ανταρκτικής, της Αυστραλίας, της Παπούα Νέας Γουινέας και της Αλάσκας. Μπορείτε να περάσετε ολόκληρο τον χρόνο στο πλοίο, αν αυτό σας αρέσει.
Αυτό που δεν µπορείτε να κάνετε είναι να νοικιάσετε το διαµέρισµά σας στην ελεύθερη αγορά. ∆εν πρόκειται για σύστηµα χρονοµεριστικής µίσθωσης, όχι, προς Θεού. Πρόκειται για ένα πλωτό κτίριο διαµερισµάτων, µια «πολυκατοικία», όπως αρέσει στους Αµερικανούς να την αποκαλούν, που ανήκει εξ ολοκλήρου στους κατοίκους. Πρόκειται για µια επιλογή τρόπου ζωής, όπου καταγράφονται οι «προτιµήσεις» σας (όπως είναι γνωστές), µέχρι και το αν προτιµάτε την οµελέτα σας ρευστή ή λίγο πιο σφιχτή.
«Υπάρχει µόνο ένας κανόνας στο σκάφος και αυτός είναι να µην είστε αγενείς», λέει ο Τιµ Χόκεϊ, 62 ετών, πρώην διευθύνων σύµβουλος της καναδικής τράπεζας, T.D. Canada Trust, ο οποίος επί του παρόντος υπηρετεί ως πρόεδρος του επταµελούς διοικητικού συµβουλίου (όλοι εκλέγονται από τους ενοίκους και όσο µεγαλύτερη είναι η έκτασή
σας σε τετραγωνικά τόσο µεγαλύτερη δύναµη ψήφου έχετε). «Συγκεκριµένα, µην είστε αγενείς µε το πλήρωµα, επειδή είναι µέρος της κοινότητας εξίσου µε οποιονδήποτε άλλο».
τοικιών. ∆εν λειτούργησε, ωστόσο, και η τράπεζα αναγκάστηκε να αναλάβει την ιδιοκτησία το 2003, οπότε µια οµάδα ενοίκων παρενέβη και το µετέτρεψε σε µη κερδοσκοπική επιχείρηση.
Απαραβίαστοι κανόνες
Από τότε έχει γίνει ένα είδος µυστικής κοινωνίας, όπου η ιδιωτικότητα είναι ιερή και απαραβίαστη. Οποιος θέλει να
αγοράσει ένα διαµέρισµα ελέγχεται διεξοδικά, πρώτα για να βεβαιωθούν ότι έχει τα χρήµατα και, στη συνέχεια, για
να διαπιστωθεί αν θα ταιριάξει, µια διαδικασία που απαιτεί την έγκριση τουλάχιστον δύο υφιστάµενων ενοίκων. Ο κ.
Χόκεϊ, ο οποίος ζει εν µέρει στο Τορόντο, µερικές φορές στη Νότια Καρολίνα και έξι µήνες στο «The World», µπορεί να µιλάει για έναν σταθερό κανόνα, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα πράγµατα που πρέπει και δεν πρέπει να κάνει κανείς, τα οποία περιγράφονται ως «εθιµοτυπία επί του σκάφους».
Κανένας δεν επιτρέπεται να βγάζει φωτογραφίες άλλων ενοίκων χωρίς την άδειά τους. Κανείς δεν µιλάει στο κινητό σε κανέναν από τους κοινόχρηστους χώρους. Το να βγάλεις µια σέλφι είναι σαν να αερίζεσαι. Και ο ενδυµατολογικός κώδικας είναι εκτενής, µε µια ενότητα «Πάντα ακατάλληλο», η οποία περιλαµβάνει «γυµνό στοµάχι», «σανδάλια»
και «υπερβολικό ή αποκαλυπτικό ντεκολτέ».
«Πρόκειται ουσιαστικά για ένα πλωτό χωριό», λέει ο γεννηµένος στο Λονδίνο Στίβεν Λόρενς, πρόεδρος και διευθύνων το εν πλω διαµέρισµά του πριν από δύο χρόνια. «Και όπως και στα περισσότερα χωριά, µπορείτε να βλέπετε τους ανθρώπους όσο λίγο ή πολύ θέλετε. Αν αγόραζα το δικό µου γιοτ και καλούσα κόσµο σε αυτό, θα κολλούσαµε µαζί τους για κάθε γεύµα – και ποιος το θέλει αυτό;».
Εξτρα παροχές
Αλλά δεν γνωρίζω κανένα χωριό µε τέτοια ποικιλία από µπαρ και εστιατόρια, αίθουσες συνεδριάσεων, γήπεδο
τένις και για ρακέτες, αίθουσα πόκερ, προσοµοιωτή γκολφ (µε την παρουσία επαγγελµατία παίκτη), διαλέξεις από διάσηµους ιστορικούς και επιστήµονες, κοµµωτήριο, πλήρως εξοπλισµένη βιβλιοθήκη και ούτω καθεξής. Το σπα και
το γυµναστήριο επί του σκάφους δεν είναι επίσης πολύ κακό. Οι θεραπείες περιλαµβάνουν 12 συνεδρίες λιπολέιζερ
για τη σµίλευση του σώµατος για 2.255 λίρες.
Ο κ. Λόρενς και η σύντροφός του, Κλερ Τζέιµς, περνούν περίπου τέσσερις µήνες του έτους στο πλοίο, αλλά έχουν επίση τα πράγµατά µας κάθε φορά», λέει ο κ. Λόρενς. «Αυτό µας ταιριάζει απόλυτα και µου αρέσει ο τρόπος µε τον οποίο οι
περισσότεροι από τους κατοίκους είναι αυτοδηµιούργητοι. Κανείς δεν αισθάνεται ότι πρέπει να αποδείξει κάτι».
∆όξα τω Θεώ, το διοικητικό συµβούλιο ενέκρινε την παρουσία µου και όλοι οι ένοικοι έχουν ενηµερωθεί (µαζί µε µία
φωτογραφία µου, που δείχνει αρκετά αξιοσέβαστη), πιθανώς σε περίπτωση που θέλουν να µε αποφύγουν. Αρκετοί
από αυτούς το κάνουν, συµπεριλαµβανοµένου ενός Αµερικανού πρώην παίκτη γκολφ που κέρδισε τέσσερα µεγάλα
τουρνουά και τώρα προστατεύει προσεκτικά την ιδιωτικότητά του.
∆εν είµαι απολύτως σίγουρος αν επιτρέπεται να το αναφέρω, αλλά µέχρι πρόσφατα η Τζούντιθ Σάιντλιν, γνωστή ως
δικαστής Τζούντι, η σταρ του αµερικανικού ριάλιτι δικαστηρίου, ήταν ένοικος, και ο δρ Τζον Ντε Μαρτίνο, ο γκουρού
αυτοβοήθειας, είναι επί του παρόντος µέλος της κοινότητας, όπως και η Ασλεϊ Φολ, 58 ετών, η Βρετανίδα µεγιστάνας
του καναλιού αγορών, που ζει στους Αµµόλοφους του Ντόρσετ. Το ίδιο και ο Τρόι και η Σίσι Τέµπλετον, από το Μαϊάµι της Φλόριντα. Ο κ. Τέµπλετον ήταν ανώτερος εταίρος στην Trivest, την αµερικανική εταιρεία ιδιωτικών κεφαλαίων,
µε περιουσιακά στοιχεία υπό τη διαχείρισή του ύψους σχεδόν 6 δισ. λιρών.
Οι Τέµπλετον µε προσκαλούν για δείπνο, λίγο πριν πετάξουν για το Λονδίνο, όπου θα µείνουν στο «Claridges» και
θα παρακολουθήσουν τους ηµιτελικούς του Ουίµπλεντον τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Για το πρώτο,
πλήρωσαν 10.000 λίρες για ένα ζευγάρι θέσεων.
«Θέλαµε ένα εξοχικό σπίτι, αλλά δεν θέλαµε να επιστρέφουµε στο ίδιο µέρος κάθε χρόνο», λέει ο κ. Τέµπλετον. «∆εν
ήµασταν καθόλου άνθρωποι της κρουαζιέρας, αλλά στη συνέχεια µπήκαµε στο πλοίο για να το δοκιµάσουµε για µερικές εβδοµάδες – και αυτό ήταν όλο».
Σπέσιαλ εκδροµές
Οι εκδροµές για τους ενοίκους του «The World» διαφέρουν από τις συνήθεις εκδροµές των κρουαζιερόπλοιων. Μετά
την αναχώρηση από το Κάλιαρι, ο επόµενος σταθµός µας είναι το Παλέρµο στη Σικελία, όπου συναντώ τους ενοίκους (που αυστηρά δεν πρέπει να αποκαλούνται «επιβάτες») για µια ιδιωτική συναυλία στην όπερα, µετά την οποία
ακολουθεί δεξίωση µε ποτά και φαγητό. Και ενώ οι κανονικές εκδροµές µε το πλοίο τελειώνουν την ίδια µέρα, εδώ
µπορεί να διαρκέσουν µέχρι και µία εβδοµάδα. Για παράδειγµα, τον προσεχή Οκτώβριο, όταν το πλοίο θα βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών της Νότιας Κορέας, θα πραγµατοποιηθεί ένα ταξίδι πέντε διανυκτερεύσεων στην έρηµο
Γκόµπι της Μογγολίας και στη συνέχεια στην πρωτεύουσα, Ουλάν Μπατόρ – και τα δύο µε ιδιωτικό τσάρτερ. Αυτά τα ταξίδια µπορούν να κοστίσουν επιπλέον 8.000 λίρες ανά άτοµο.
∆ύο από τους φίλους µου στο πλοίο είναι οι Αυστραλοί Ρίτσαρντ και Χέδερ Πεν. Με την πάροδο των ετών, έχουν αποκτήσει έξι διαφορετικά διαµερίσµατα και θεωρούνται «υποψήφιοι αγοραστές», καθώς θέλουν να αγοράσουν ξανά, µετά την πώληση που πραγµατοποίησαν πριν από λίγα χρόνια. Οι ένοικοι συχνά ανταλλάσσουν προς τα πάνω ή προς τα κάτω – ή, στην περίπτωση των Πεν, φεύγουν για λίγα χρόνια και στη συνέχεια επιστρέφουν. Καλώ αυτό το φιλικό και ανεπιτήδευτο ζευγάρι για ποτό στο διαµέρισµά µου, έχοντας ζητήσει από τον Εντι Γουόνγκ, τον διευθυντή της κατοικίας, να µας φέρει ένα µπουκάλι σαµπάνια και µερικά κατάλληλα «καναπεδάκια».
«Είναι το όλο θέµα της κοινότητας που το κάνει µοναδικό», λέει ο κ. Πεν, 79 ετών. «Ειλικρινά, το πλήρωµα είναι σαν οικογένεια και ως τέτοια αντιµετωπίζονται». Ο κ. Πεν δηµιούργησε την περιουσία του φέρνοντας το αερόµπικ και στη συνέχεια το Weight Watchers στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία – και η οικογένειά του είναι ιδιοκτήτρια της οµάδας ράγκµπι Manly Warringah Sea Eagles. «∆εδοµένων των ανθρώπων που επιβαίνουν στο πλοίο, όλα είναι εξαιρετικά διακριτικά και µετριοπαθή», λέει ο κ. Πεν. «Θα µπορούσατε πάντα να ναυλώσετε το δικό σας γιοτ, αλλά θα έπρεπε να κανονίσετε όλες τις απαραίτητες άδειες και να διαχειριστείτε το πλήρωµα.
Εδώ, όλα γίνονται για εσάς. Απλά εµφανίζεσαι όπου και όποτε θέλεις». Ενα πρωί παίρνω πρωινό µε τον πρόεδρο του διοικητικού συµβουλίου, κ. Χόκεϊ. Μετά την αποχώρησή του από την T.D. Canada Trust, έγινε πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της T.D. Ameritrade, την οποία πούλησε στη Schwab Corporation έναντι 26 δισ. δολαρίων το 2020. Ανυποµονώ να φάω αβγά και µπέικον, ίσως µε µερικές αµερικανικές βάφλες και σιρόπι σφενδάµου ως συνοδευτικό, αλλά παρατηρώ ότι εκείνος περιορίζεται σε µισό γκρέιπφρουτ.
Οταν έρχεται ο σερβιτόρος, λέω: «Θα πάρω ό,τι παίρνει κι αυτός», πριν µάθω ότι ο κ. Χόκεϊ έχει ήδη γράψει το οικονοµικό ενηµερωτικό δελτίο της ηµέρας, έχει κάνει προπόνηση µε βάρη στο γυµναστήριο και έχει κάνει ποδήλατο γυµναστικής για µία ώρα. Αυτό είναι το µόνο κρουαζιερόπλοιο όπου µέχρι τις 10 το βράδυ τα µπαρ είναι σχεδόν άδεια – και το µόνο πλοίο όπου µερικές φορές νιώθεις ότι είναι εξ ολοκλήρου δικό σου. Αφού ηττήθηκα παταγωδώς στις ρακέτες από τον κ. Γουόνγκ, κάνω µερικές διαδροµές στην πισίνα και συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει κανένας
άλλος γύρω. Και είναι µόλις 7 µ.µ.
Πριν φύγω, ο κ. Αρόγιο µε ρωτάει πώς τα πάω. Του λέω ότι τα πάω περίφηµα και δεν θέλω να κατεβώ. Ειρήσθω εν παρόδω, ήταν τόσο ευχάριστο να κάνω διακοπές στη Μεσόγειο όπου κανείς δεν έβγαλε σέλφι. Οµως η… φωνή µου σβήνει, αδύναµη από ντροπή, γιατί ένα άτοµο έβγαλε µερικές σέλφι. Ναι, αυτός ήµουν εγώ – µια σοκαριστική παραβίαση της εθιµοτυπίας. Ξέρω πολύ καλά ότι «Ο Κόσµος» («The World») είναι πολύ καλύτερος χωρίς αυτές.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά µε το «The World», επισκεφθείτε το aboardtheworld.com.
ΑΠΟ ΤΟΝ MARK PALMER
©Associated Newspapers Limited
