Πέρα από τις αναγκαστικές απουσίες, ο Τόμας δεν έχει χάσει αγώνα της Αγγλίας, εντός ή εκτός έδρας, εδώ και 16 χρόνια.
Ακόμη και στη διάρκεια του κορωνοϊού, πέρασε πέντε ημέρες σε απομόνωση σε υπόγειο στο Ρέικιαβικ, τον Σεπτέμβριο του 2020, ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει τον αγώνα της Αγγλίας για το Πρωτάθλημα Εθνών στην Ισλανδία, μέσα από τα κάγκελα στη μία άκρη του σταδίου Laugardalsvollur.
Σε αντίθεση με πολλούς άλλους που εγκατέλειψαν τα σχέδιά τους να υποστηρίξουν την Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο στις ΗΠΑ, τον Καναδά και το Μεξικό, λόγω των αισχρών τιμών των εισιτηρίων που ανακοίνωσε η FIFA την περασμένη εβδομάδα, ο Τσαντ εξακολουθεί να σκοπεύει να ακολουθήσει την ομάδα του Τόμας Τούχελ για όσο παραμείνει στο τουρνουά. «Ταξιδεύω όλα αυτά τα χρόνια για να πάω σε διοργανώσεις σαν αυτή και θα χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, αν δεν πήγαινα στο τουρνουά αυτό το καλοκαίρι και το κερδίζαμε», λέει ο Τόμας, οδηγός φορτηγού από το Φρίκλεϊ στο Σάουθ Γιόρκσιρ. «Αλλά η FIFA αφαιρεί το πνεύμα και το νόημα από το Παγκόσμιο Κύπελλο με τις τιμές που χρεώνει. Δεν είναι καν καλές θέσεις. Βρίσκονται ψηλά, στην κορυφή του σταδίου. Πολλοί φίλοι μου περιορίζονται και θα γυρίσουν σπίτι μετά τη φάση των ομίλων. Δεν μπορούν να πληρώσουν αυτές τις τιμές. Ή αρνούνται να τις πληρώσουν. Κάποιοι είπαν ότι είμαι μέρος του προβλήματος επειδή θα πληρώσω τα χρήματα που χρεώνει η FIFA αντί να μποϊκοτάρω τις μεταγενέστερες φάσεις, όπως θα κάνουν άλλοι. Καταλαβαίνω την άποψή τους. Αυτή είναι η FIFA: ένα μέρος μου νιώθει ενοχές και μόνο που υποστηρίζω τη χώρα μου».
Η Ένωση Φιλάθλων Ποδοσφαίρου είχε δίκιο όταν χαρακτήρισε το σχήμα τιμολόγησης της FIFA «γελοία προσβολή» προς τους φιλάθλους. Άλλοι μίλησαν για προδοσία — και είχαν επίσης δίκιο. Για να χρησιμοποιήσουμε έναν εταιρικό όρο, επειδή αυτό φαίνεται ολοένα και πιο ταιριαστό, μοιάζει σαν ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, να επιχειρεί μια εχθρική εξαγορά του ποδοσφαίρου και αυτή η εξαγορά να πλησιάζει στο τελικό της στάδιο.
Υπάρχει μια σκληρή ειρωνεία στο ότι ο Ινφαντίνο επεκτείνει αυτό το τουρνουά ώστε να περιλαμβάνει 48 έθνη για πρώτη φορά και μετά χρεώνει τόσο ακριβά τα εισιτήρια ώστε πολλοί από όσους προέρχονται από αναπτυσσόμενα έθνη, ειδικότερα, δεν θα μπορούν να αντέξουν οικονομικά να το παρακολουθήσουν.
Αυτή είναι η πραγματικότητα: κάθε οπαδός που θέλει να παρακολουθήσει την ομάδα του από το πρώτο παιχνίδι μέχρι τον τελικό θα ξοδέψει τουλάχιστον 5.200 λίρες για εισιτήρια. Τα εισιτήρια της φάσης των ομίλων είναι έως και τρεις φορές ακριβότερα από ό,τι στο Κατάρ το 2022. Το φθηνότερο εισιτήριο για τον τελικό θα κοστίζει 3.119 λίρες.
Αν αυτό φαίνεται εξωφρενικό στο ευρωπαϊκό μάτι, σκεφτείτε τι σημαίνει για κάποιους άλλους. Σκεφτείτε πώς ηχεί ένα πένθιμο χτύπημα καμπάνας για κάθε ελπίδα που ίσως είχαν να παρακολουθήσουν το τουρνουά. Στην Αϊτή, που προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά μετά από 52 χρόνια και θα δώσει τον πρώτο της αγώνα απέναντι στη Σκωτία, το κόστος παρακολούθησης των τριών αγώνων της χώρας στη φάση των ομίλων ισοδυναμεί με τέσσερις μήνες μισθών για τον μέσο πολίτη. Αντίστοιχη είναι η εικόνα για τους υποστηρικτές της Γκάνας.
Και έτσι, ναι, πρόκειται για προδοσία.
Ο έγκριτος ειδικός στα οικονομικά του ποδοσφαίρου, Κίεραν Μαγκουάιρ, χαρακτήρισε το εσωτερικό σύστημα μεταπώλησης της FIFA ως «χάρτη δικαιωμάτων για τους μεταπωλητές». Το ακόμη πιο αποκαρδιωτικό είναι ότι οι τιμές που αναφέρονται στους πιο πιστούς οπαδούς των επιμέρους χωρών είναι πιθανό να ωχριούν δίπλα στις τιμές των εισιτηρίων σε άλλους τομείς. Το αποτέλεσμα θα είναι πολλά εταιρικά έσοδα. Όχι τόσο ένα φεστιβάλ ποδοσφαίρου, όσο μια επιχειρηματική υπερπαραγωγή. Ούτε καν ένα τουρνουά για την «ταξιαρχία των σάντουιτς με γαρίδες». Τα σάντουιτς με γαρίδες δεν αρκούν για το Παγκόσμιο κύπελλο-αρπαχτή. Αυτό θα είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο του χαβιαριού και της επιδεικτικής κατανάλωσης. Αυτό ήδη διαμορφώνεται ως ένα Παγκόσμιο Κύπελλο κατ’ εικόνα του Ντόναλντ Τραμπ — ένα Παγκόσμιο Κύπελλο φύλλων χρυσού και ματαιοδοξίας, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο περιφρόνησης και ύβρεως, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο που υπόσχεται ένα πράγμα και παραδίδει άλλο.
Αν ένας σεφ που πασπαλίζει χρυσό πάνω στις μπριζόλες του ήταν ένα από τα σύμβολα του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ, αυτό θα είναι το τουρνουά του Τραμπ και του Ινφαντίνο: τα «αδέρφια του πλούτου». Η ιδέα ότι το ποδόσφαιρο είναι το παιχνίδι του λαού έχει πεθάνει. Έχει γίνει το παιχνίδι των μεγάλων επιχειρήσεων και των εταιρικών κυνηγών τροπαίων. Και θα ξεριζώσει την ψυχή του τουρνουά. Η δόξα ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι η σύγκρουση εθνών και ποδοσφαιρικών πολιτισμών, η αδελφότητα των υποστηρικτών που συναντιούνται από όλο τον κόσμο. Η ομορφιά της έγκειται στη σύγκρουση των ταυτοτήτων της.
Όμως, αυτό το επίπεδο της υπερτιμολόγησης των εισιτηρίων απειλεί να μετατρέψει τα τελευταία στάδια του τουρνουά σε νεκρή ζώνη – ένα Παγκόσμιο Κύπελλο των σπάταλων και των κουστουμαρισμένων, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο όπου οι φίλαθλοι είναι πιο αδικημένοι, κακοποιημένοι και εκμεταλλευθέντες από ποτέ άλλοτε. Η FIFA φαίνεται να θέλει αυτό να είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο των TikTokker και των YouTuber, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Μπόνι Μπλου και του Αϊμπίζα Φάιναλ Μπος. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο όπου η ατμόσφαιρα μέσα σε μερικά από τα πιο όμορφα γήπεδα του κόσμου είναι άτονη και άψυχη, ενώ θα έπρεπε να είναι ζωντανή και παθιασμένη.
Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο όπου το κόστος του ταξιδιού, πόσο μάλλον το κόστος των εισιτηρίων, θα είναι καταστροφικό.
Η αμερικανική ιδιοκτησία -κάποιοι καλοί, κάποιοι κακοί, όλοι με αγοραστική διάθεση- έχει ήδη κατακτήσει την Πρέμιερ Λιγκ και, με τον καιρό, θα πιέζει όλο και πιο πολύ για να διεξάγονται οι αγώνες της κανονικής περιόδου στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες εκτός της Αγγλίας. Αυτό θα γίνει σύντομα. Άλλα πρωταθλήματα είναι ακόμη πιο κοντά σε αυτό.
Περάσαμε τόσο καιρό μιλώντας για την κατάκτηση της Αμερικής από το ποδόσφαιρο που η δική μας ύβρις μας εμπόδισε να δούμε τι πραγματικά συνέβαινε. Το ποδόσφαιρο δεν κατακτούσε την Αμερική. Η Αμερική κατακτούσε το ποδόσφαιρο.
Τώρα ο Ινφαντίνο, ο συκοφάντης και ακόλουθος του Τραμπ, έχει βάλει το πόδι του στο λαιμό των απανταχού οπαδών του ποδοσφαίρου. Λένε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τίποτα χωρίς οπαδούς. Αυτό θα είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο όπου ίσως δούμε αυτό το ρητό να δοκιμάζεται.
Από τον OLIVER HOLT-©Associated Newspapers Limited
