Ήταν απόγευμα, το ημερολόγιο έγραφε 28 Μαΐου 1997 και οι δείκτες του ρολογιού 17:15, όταν η ησυχία που επικρατούσε στο λιμάνι του Πειραιά έδωσε τη θέση της σε φωνές και ουρλιαχτά. Ήταν η στιγμή που ο εφοπλιστής Κωστής Περατικός έπεφτε νεκρός στη διασταύρωση των οδών Φίλωνος και Φιλελλήνων από τα πυρά της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Μίας οργάνωσης «φάντασμα» που από το 1975 σκορπούσε τον θάνατο. Ο Περατικός είχε βρεθεί στο στόχαστρο από το 1992, αλλά παρόλα αυτά δεν λάμβανε μέτρα προστασίας. Ακόμα και το μοιραίο απόγευμα όπου συναντήθηκε με τον θάνατο είχε κατευθυνθεί μόνος στο πάρκινγκ για να πάρει το αυτοκίνητό του.
Εκείνη τη στιγμή ήρθε αντιμέτωπος με τρεις άνδρες οι οποίοι φορούσαν μαύρα γυαλιά. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο ψηλότερος από τους τρεις τον πλησίασε και τον πυροβόλησε πισώπλατα επτά φορές με το 45αρι «ταυτότητα» της «17 Ν» που ακόμα και σήμερα κανείς δεν ξέρει που είναι κρυμμένο, ή ακόμα και αν γνωρίζει δεν θέλει να το αποκαλύψει. Ο εκτελεστής με πανομοιώδη ψυχραιμία, έσκυψε από το έδαφος και αφού πήρε τον χαρτοφύλακα του εφοπλιστή, σηκώθηκε και με τους συνεργούς κατευθύνθηκαν προς ένα κλεμμένο λευκό φορτηγάκι μάρκας Mitshubishi, με το οποίο θα διέφευγαν από τον τόπο του εγκλήματος. Ωστόσο για άγνωστους λόγους το λευκό βαν δεν πήρε μπροστά. Έτσι αποφάσισαν να αλλάξουν τα πλάνα τους.
Αμέσως σταματούν ένα ταξί που περνούσε από το σημείο και αφού βγάζουν τον οδηγό και μία γυναίκα από το εσωτερικό του, μπαίνουν μέσα προκειμένου να φύγουν και να κατευθυνθούν προς το ξενοδοχείο Savoy που βρίσκεται στο τέρμα της Ηρώων Πολυτεχνείου. Προτού βάλουν μπροστά τη μηχανή σπεύδει στο σημείο ο πρώτος αστυνομικός. Όταν ο αστυνομικός του φωνάζει να παραδοθούν εκείνοι όχι μόνο δεν υπακούν αλλά πυροβολούν στον αέρα με ένα 38αρι περίστροφο.
Αφού χάνονται στα στενά της περιοχής χρησιμοποιούν ως δεύτερο όχημα διαφυγής ένα κλεμμένο κόκκινο αυτοκίνητο, στο οποίο είχαν τοποθετήσει πλαστές πινακίδες. Οι τρεις εκτελεστές το εγκατέλειψαν κοντά στην Ασφάλεια Πειραιά, στο Δημοτικό Θέατρο. Πίσω, τώρα, στον τόπο του εγκλήματος, ο Περατικός βρισκόταν νεκρός μέσα σε μία λίμνη αίματος, ενώ υπήρχαν τέσσερις κάλυκες από το 45αρι, δύο βολίδες από το ίδιο πιστόλι, μία βολίδα από το 38αρι που είχαν χρησιμοποιήσει για να απειλήσουν τον αστυνομικό και δεκάδες δακτυλικά αποτυπώματα, που όπως αποδείχθηκε αργότερα άνηκαν στον Σάββα Ξηρό.
Ο εφοπλιστής μεταφέρθηκε στο «Τζάνειο» νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του καθώς είχε ένα τραύμα στη δεξιά μασχάλη, δύο στο αριστερό ημιθωράκιο, δύο στον αριστερό βραχίονα, ένα στον δεξιό γλουτό και ένα στον δεξιό μηρό. Μετά από λίγες μέρες σιωπής, ήρθε και η ανάληψη ευθύνης. Οι τρομοκράτες με προκήρυξη που έστειλαν στην «Ελευθεροτυπία» εξηγούσαν τους λόγους που προχώρησαν σε αυτό το χτύπημα. Ωστόσο οι άνδρες της αντιτρομοκρατικής διαπίστωσαν ότι η προκήρυξη είχε συντακτικά και ορθογραφικά λάθη και ένα…ξεχασμένο υστερόγραφο που έφτασε την επόμενη ημέρα στα γραφεία της εφημερίδας. Έτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εντός των τειχών της «17Ν» υπήρχαν εσωτερικά προβλήματα.
«Η 17 Νοέμβρη σκότωσε τον Περατικό» έγραφε στις 29 Μαίου η «Απογευματινή», στο πρωτοσέλιδό της και πρόσθετε ότι με το ίδιο πιστόλι είχαν δολοφονηθεί ο εκδότης της εφημερίδας Νίκος Μομφεράτος, ο σταθμάρχης της CIA Ρίτσαρντ Ουέλς, ο αρχιβασανιστής της χούντας Ευάγγελος Μάλλιος, και ο βουλευτής της ΝΔ Παύλος Μπακογιάννης.
Ο Περατικός το 1992 είχε αγοράσει τα ναυπηγεία Ελευσίνας και μάλιστα είχε αναλάβει τη διεύθυνσή τους. Ωστόσο τον Αύγουστο του 1995 τα ναυπηγεία έβαλαν λουκέτο εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων. Λέγεται, δε, ότι η «17 Νοέμβρη» σχεδίαζε από εκείνη την εποχή τη δολοφονία του, αλλά τουλάχιστον δύο φορές είχε αλλάξει γνώμη. Τα σχέδια επιβεβαιώνονται και από την προκήρυξη η οποία είχε «σπάσει» σε τρία κομμάτια. Το πρώτο είχε γραφτεί τον Ιούνιο του 1995, το δεύτερο τον Μάιο του 1996 και το τρίτο που είχε ένα υστερόγραφο, δεν αφορούσε τη δολοφονία αλλά.. τη στάση που κράτησε ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στην κρίση των Ιμίων.
Ο λόγος της επιλογής Περατικού, ήταν η ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων και τονιζόταν ότι «ο κύριος αυτός αφού πήρε τα ναυπηγεία χωρίς να πληρώσει φράγκο από την τσέπη του, αφού τα λειτούργησε επί τρία χρόνια, αφού εισέπραξε τα δεκάδες δισεκατομμύρια κρατικά δάνεια, τα εγκατέλειψε πέρσι αφήνοντας χρέη 18 δισεκατομμυρίων, ενώ σήμερα απαιτεί άλλα 17 δισεκατομμύρια από το Δημόσιο. Ο κάθε εφοπλιστής κύριος Περατικός που επαίρεται για τη φιλοπατρία του θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μπανανία».
Η δίκη της «17Ν»
Όταν τα μέλη της «17 Ν» έκατσαν στο εδώλιο κατέθεσε ένας «προστατευόμενος μάρτυρας», ο οποίος ωστόσο εμφανίστηκε με το πρόσωπό του – ήταν υπάλληλος ναυτιλιακής – και κατέθεσε ότι αναγνώρισε τον Βασίλη και τον Σάββα Ξηρό ως τους δύο από τους τρεις εκτελεστές του Περατικού, την ώρα που προσπαθούσαν να διαφύγουν από το σημείο. Ενώπιον του δικαστηρίου βρέθηκε και ο οδηγός ταξί Σταμάτης Μόσχος, προκειμένου να καταθέσει. Ο Μόσχος περιέγραψε τα τρία άτομα, που μπήκαν στο ταξί του για να διαφύγουν, ενώ έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για τον ψηλό άνδρα, ο οποίος, όπως είπε, τον σημάδεψε με ένα 45άρι περίστροφο για να βγει από το αυτοκίνητο. Ο οδηγός ταξί υποστήριξε ότι τα μάτια αυτού του άνδρα μοιάζουν με του Δημήτρη Κουφοντίνα, αλλά τόνισε ότι δε μπορεί να τον αναγνωρίσει, όπως και κανέναν άλλον από τους κατηγορούμενους.
