Ανήμερα της Αγίας Αικατερίνης, και συγκεκριμένα στις 25 Νοεμβρίου του 1966, η πόλη της Πάτρας «πάγωσε» στο άκουσμα ενός ειδεχθούς εγκλήματος: η 24χρονη μοδίστρα Λίτσα Γιαννοπούλου στραγγάλισε την 5χρονη Καίτη Πατρινού, κόρη του 33χρονου εραστή της, σε ένα δασάκι στο κέντρο της πόλης. Το κίνητρο; Η εκδίκηση. Ειδικότερα, ο χωρισμός από τον Βασίλη Πατρινό, παντρεμένο και πατέρα τεσσάρων παιδιών, φαίνεται πως την οδήγησε σε μια πράξη που συγκλόνισε την Ελλάδα, προκάλεσε τη λαϊκή οργή και σημάδεψε τα εγκληματολογικά χρονικά της εποχής.
Η Γιαννοπούλου, η οποία διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με τον Πατρινό εν γνώσει της συζύγου του που έκανε τα στραβά μάτια, θεωρώντας πως έτσι δεν θα χαλάσει το σπίτι της, και είχε παρουσιαστεί στα παιδιά του ως «θείτσα», επισκέφθηκε τη μικρή Καίτη στο νηπιαγωγείο ανήμερα της ονομαστικής της εορτής, προσποιούμενη πως ήθελε να της ευχηθεί. Το ανυποψίαστο κορίτσι την ακολούθησε με χαρά, θεωρώντας πως θα πήγαινε μαζί της βόλτα και θα έτρωγε γλυκά. Ωστόσο, αυτή η βόλτα κατέληξε σε ανείπωτη τραγωδία. Σε ένα αλσύλλιο, η «λέαινα της Πάτρας», όπως την αποκάλεσε ο Τύπος της εποχής, έσπρωξε την 5χρονη Καιτούλα σε μια λακκούβα, την ακινητοποίησε με το γόνατό της και τη στραγγάλισε με γυμνά χέρια.
Επειτα, με απόλυτη ψυχραιμία, κάλυψε το πτώμα με χαμόκλαδα, πήγε στην Αστυνομία και παραδόθηκε. «Εστραγγάλισα την κόρη του εραστού μου. Πάρτε την από το δασάκι να την πάτε δώρο του πατέρα της, γιατί σήμερα γιόρταζε το κουκλάκι μου», είπε στους αστυνομικούς με απίστευτη κυνικότητα. «Ολη τη νύχτα είχα στο μυαλό μου την εκδίκηση. ∆άγκωνα τα μαξιλάρια μου, έσχιζα τα σεντόνια... Επιασα το μαξιλάρι και έκανα δοκιμή», πρόσθεσε, υποστηρίζοντας πως ο εραστής της είχε αρχίσει να γίνεται βίαιος μαζί
της, ενώ παράλληλα την είχε αφήσει έγκυο και την ανάγκασε να προχωρήσει σε άμβλωση.
Σημειώνεται πως στο παρελθόν η δολοφόνος είχε αποπειραθεί να τυφλώσει με βιτριόλι έναν άλλο εραστή της, γεγονός που
φανερώνει τη διαχρονική ροπή της προς την εγκληματική δράση. Η κοινή γνώμη είχε συγκλονιστεί από το ειδεχθές έγκλημα και ζητούσε την παραδειγματική της τιμωρία. Η δίκη της ξεκίνησε στις 23 Φεβρουαρίου του 1967 και το δικαστήριο ήταν κάθε μέρα κατάμεστο.
Ο Πατρινός, ο οποίος θεωρήθηκε από πολλούς ηθικός αυτουργός της δολοφονίας, υποστήριξε ότι η πρώην ερωμένη του τον απειλούσε συνεχώς από τη στιγμή που της ζήτησε να χωρίσουν και πως μία ημέρα πριν από τον φόνο του είχε πει πως «αύριο αντί για γιορτή θα έχεις κηδεία στο σπίτι σου». Ωστόσο, δεν πίστεψε ότι θα έκανε πράξη την απειλή της. «Την εγκατέλειψα για να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου», ισχυρίστηκε χαρακτηριστικά ενώπιον των δικαστικών Αρχών.
«Αμνησία»
Με τη σειρά της, η Γιαννοπούλου υιοθέτησε την τακτική της «αμνησίας» και υποστήριξε πως δεν θυμόταν τι είχε κάνει στο κοριτσάκι. Οταν ρωτήθηκε για την αρχική της κατάθεση, στην οποία είχε περιγράψει αναλυτικά το έγκλημα, επεσήμανε: «∆εν είπα τίποτα. Ο αστυνόμος Κουρέτας μού τα έλεγε και ένας συνάδελφός του τα έγραφε». Ωστόσο, παρά τις προσπάθειές της να παραπλανήσει τους δικαστές, η Γιαννοπούλου καταδικάστηκε σε ισόβια, χωρίς να της αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό.
Την τελευταία στιγμή γλίτωσε τη θανατική ποινή λόγω του νεαρού της ηλικίας της και των όσων είχε περάσει στα χέρια του πατέρα της μικρής Καίτης. Πάντως, λίγο πριν πάρει τον δρόμο της φυλακής, είπε: «Χαίρομαι γιατί εγώ θα είμαι στη φυλακή, ενώ η οικογένεια Πατρινού θα βασανίζεται», δείχνοντας πως δεν μετάνιωσε ποτέ για την πράξη της.
Στον Τύπο
«Το φρικιαστικό έγκλημα της νεαράς εργάτριας εις τας Πάτρας», ανέφερε στο πρωτοσέλιδό της η «Απογευματινή», που δημοσιεύθηκε την επομένη του ειδεχθούς φονικού, χαρακτηρίζοντας κυνική και αμετανόητη τη Λίτσα Γιαννοπούλου και πρωτοφανές το περιστατικό για τα εγκληματολογικά χρονικά των Πατρών. Στο φύλλο της 29ης.11 γίνεται αναφορά στην προσπάθεια λιντσαρίσματος της στραγγαλίστριας από εκατοντάδες Πατρινούς που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το γραφείο του ανακριτή, η οποία εκτόξευε απειλές κατά τη μεταφορά της. «Οταν αποφυλακισθώ, θα κανονίσω και τον Πατρινό», έλεγε.
Οπως είναι αναμενόμενο, η δολοφονία του ανήλικου κοριτσιού μονοπώλησε το ενδιαφέρον και της εφημερίδας «Πελοπόννησος», η οποία έκανε λόγο για «θηριώδες έγκλημα εις τας Πάτρας», ενώ χαρακτήριζε τον Πατρινό ως ηθικό αυτουργό. Και η εφημερίδα «Η Ημέρα των Πατρών» αφιέρωσε πρωτοσέλιδό της στο «φρικιαστικό έγκλημα» και ανέφερε πως η δράστις «παρεδόθη καιπεριέγραψε τα γεγονότα απαθώς».
