Μια παγωμένη σιωπή σκέπασε την αίθουσα της Επιτροπής Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καθώς η Χαρίτα Μάντολες έπαιρνε τον λόγο. Με λόγο μεστό και βλέμμα ακλόνητο, η γυναίκα-σύμβολο του κυπριακού αγώνα δεν μίλησε μόνο για τον εαυτό της, αλλά για εκατοντάδες οικογένειες που ακόμη περιμένουν απαντήσεις. «Ήρθα για να μας βοηθήσετε. Θέλουμε την αλήθεια», είπε. Και συμπλήρωσε: «Μην βάλετε την Τουρκία στην Ευρώπη αν δεν μας πει πρώτα πού είναι οι ζωντανοί και οι νεκροί μας».
Η Χαρίτα Μάντολες βρέθηκε στις Βρυξέλλες εκπροσωπώντας την Παγκύπρια Οργάνωση Συγγενών Αγνοουμένων, μεταφέροντας την εμπειρία της από τις τραγικές ημέρες της εισβολής του Ιουλίου 1974. Με απλά λόγια, σταράτα, μίλησε για τη σύλληψη της οικογένειάς της στο Πεντεμίλι της Κερύνειας, τον θάνατο του συζύγου της και την απώλεια του βρέφους τους. «Μας χτύπησαν, έσπασαν τα μπιμπερό των παιδιών, μας έσυραν σε ένα χωράφι και τότε δόθηκε η εντολή: να μας εκτελέσουν όλους…», ανέφερε η γυναίκα-σύμβολο του κυπριακού αγώνα και πρόσθεσε: «Φώναζα τον σύζυγό μου. Αλλά τον σκότωσαν. Έπεσε κάτω, δεν με άφησαν να τον αγγίξω, να δω αν ήταν νεκρός ή ζωντανός…». «Φώναζα “θέλω το μωρό μου!”. Ένας Τούρκος το άρπαξε και το πέταξε μακριά στα αγκάθια. Και μετά… βίασαν μια κοπέλα μπροστά μας. Ακόμα την ακούω να ουρλιάζει», είπε σε άλλο συγκλονιστικής ομιλίας της.
Χαρίτα Μάντολες: Μην βάλετε την Άγκυρα στην Ευρώπη αν δεν μας πει πρώτα πού είναι οι ζωντανοί και οι νεκροί μας
Η γυναίκα που δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει για τη δικαιοσύνη των οικογενειών των θυμάτων και των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής, καταχειροκροτήθηκε από τους ευρωβουλευτές της Επιτροπής Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE). «Οι Τουρκοκύπριοι να πάνε στα σπίτια τους και εμείς στα δικά μας, να ζούμε αγαπημένοι και ενωμένοι χωρίς στρατιώτες και στρατούς κατοχής, και οι έποικοι να πάνε στο σπίτι τους!», είπε συνοψίζοντας χρόνια πόνου και αγώνα.
Στη συνεδρίαση τοποθετήθηκε επίσης ο Τουρκοκύπριος Ερμπάι Ακανσόι, εκπρόσωπος του δικοινοτικού συνδέσμου «Μαζί Μπορούμε», υπογραμμίζοντας ότι και η τουρκοκυπριακή κοινότητα έχει ζήσει απώλειες και τραύματα. «Ο πατέρας μου ήταν 18 όταν αιχμαλωτίστηκε. Από την οικογένειά του χάθηκαν 32 άτομα. Αυτός ο πόνος δεν έχει εθνότητα. Έχει μόνο αίμα και σιωπή», σημείωσε.
Από ευρωπαϊκής πλευράς, ο αρμόδιος εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Φρανσουά-Χαβιέ Μπελαμί, χαρακτήρισε το ζήτημα των αγνοουμένων ως «επείγον ανθρωπιστικό θέμα». Όπως σημείωσε, περίπου οι μισοί από τους αγνοουμένους παραμένουν αταυτοποίητοι και οι οικογένειές τους ζουν επί δεκαετίες χωρίς σαφείς απαντήσεις. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην Τουρκία και στην άρνηση του στρατού της να κοινοποιήσει πληροφορίες ή να υποδείξει πιθανούς χώρους ταφής: «Η άρνηση αυτή είναι μια συνεχιζόμενη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων», είπε. Ο ίδιος δεσμεύθηκε να επισκεφθεί την Κύπρο και να ασκήσει πίεση για την αποκάλυψη όλων των διαθέσιμων στοιχείων, επισημαίνοντας ότι «δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλη μια γενιά να πεθάνει χωρίς να ξέρει την αλήθεια. Είναι σαν δεύτερος θάνατος».
Εφημερίδα Απογευματινή
