Η νησιωτικότητα, µια έννοια βαθιά ριζωµένη στη γεωγραφική και κοινωνική ταυτότητα της χώρας µας, αποτελεί ταυτόχρονα πλεονέκτηµα και πρόκληση. Η µοναδική φυσική οµορφιά των Κυκλάδων δεν µπορεί να αποτελεί λόγο να επαναπαυόµαστε και να ανα βάλλουµε διαρκώς για το αύριο την επίτευξη λύσεων για την καθηµερινότητα και την αξιοπρεπή διαβίωση κατοίκων και τουριστών. Η φυσική οµορφιά των νησιών µας δεν είναι άλλοθι, αλλά ούτε και µπορεί να δικαιολογεί πάντα διαχρονικές παραλείψεις και ολιγωρίες της Πολιτείας.
Οι κάτοικοι των Κυκλάδων µας, αλλά και όσοι επι σκέπτονται ως τουρίστες τα νησιά µας έχουν δικαίωµα σε µια σειρά από διευκολύνσεις και δικαιώµατα αυτονόητα για τους κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας: η τακτική σύνδεση µε το λιµάνι του Πειραιά και εντεύθεν µε το διοικητικό κέντρο της χώρας, την Αθήνα, η πρόσβαση σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και υποδοµές υγείας αλλά και σε επαρκώς στελεχωµένα σχολεία, δεν µπορεί να είναι ζητούµενο, αλλά δεδοµένο. Αντικειµενικά, οι ιδιαιτερότητες του νησιωτικού χαρακτήρα και της γεωγραφικής ασυνέχειας δηµιουργούν διαρκώς αυξηµένες ανάγκες και απαιτήσεις δια χείρισης µεγαλύτερες απ’ ό,τι στην ηπειρωτική χώρα. Οµως έχουµε κάνει ό,τι µπορούµε ως Πολιτεία; Υγεία και Παιδεία: Η καρδιά των τοπικών κοινωνιών: Η επαρκής στελέχωση των δοµών Υγείας στα νη σιά δεν είναι απλώς θέµα ισονοµίας, είναι ζήτηµα ζωής. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης, οι ελλείψεις παραµένουν.
Οι διαρκείς προκηρύξεις για στελέχωση των υποδοµών Υγείας είναι γεγονός, όπως γεγονός εί ναι και ότι πολλές εξ αυτών των προκηρύξεων αποβαίνουν άγονες. Η δυσκολία εξεύρεσης στέγης και το αυξηµένο κόστος διαβίωσης σε πολλά από τα νησιά των Κυκλάδων αποτελούν απαγορευτικούς παράγοντες. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στα σχολεία. Ελλείψεις δασκάλων και καθηγητών καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους είναι δεδοµένα µε τα οποία οι Κυκλαδίτες έρχονται αντιµέτωποι καθηµερινά.
Για τον λόγο αυτόν στοχευµένα κί νητρα πρέπει να θεσπισθούν εδώ και τώρα κατά τρόπο επιτακτικό. Οι λύσεις θα µπορούσαν να περιλαµβάνουν αυξηµένες αποδοχές και επιδότηση της στέγασης. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει προφανώς τη σύµπραξη των υπουργείων Υγείας και Παιδείας µε το υπουργείο Εθνικής Οικονοµίας και Οικονοµικών. Η κυβέρνηση έχει ήδη κάνει βήµατα προς αυτή την κατεύθυνση, όµως απαιτείται συνέχεια και συνέπεια. Η ακτοπλοΐα ως αρτηρία ζωής: Η τακτική σύνθέτει ευρύ µεταφορικό δίκτυο του επιβατικού κοινού (λεωφορεία, µετρό, ηλεκτρικός), θα πρέπει να απο τελεί conditio sine qua non ενός ελάχιστου εγγυηµένου πλαισίου αξιοπρεπούς διαβίωσης των Κυκλαδιτών. Αυτήν τη στιγµή στις Κυκλάδες αυτό φαίνεται να είναι ζητούµενο και όχι δεδοµένο. Το παράδειγµα της Κύθνου, η οποία έπειτα από 70 έτη διαρκούς σύνδεσης µε τον Πειραιά, συνδέεται πλέον µόνο µε το λιµάνι του Λαυρίου, είναι ένα τέτοιο -δυστυχώς αρνητικό- παράδειγµα.
Αντίστοιχα, η ενδοκυκλαδική διασύνδεση πρέπει να λειτουργεί ως λειτουργικός «συγκοινωνιακός ιστός», που να ενώνει τα νησιά, διευκολύνοντας τόσο τους κατοίκους όσο και τις τοπι κές επιχειρήσεις. Μόνιµες λύσεις για µια βιώσιµη νησιωτική πολιτική: Οι νησιωτικές πολιτικές δεν µπορούν να είναι αποσπασµατικές ή ευκαιριακές. Χρειάζεται εθνικός σχεδιασµός, µε διακοµµατική συναίνεση. Ως βουλευτής Κυκλάδων, παραµένω σταθερά προσηλωµένος στην ανάδειξη αυτών των ζητηµάτων, µε συνεχή παρουσία στα νησιά και τεκµηριωµένες παρεµ βάσεις στη Βουλή και στα αρµόδια υπουργεία.
Φίλιππος Φόρτωμας / Κυριακάτικη Απογευματινή
