Η σχετική ηρεµία ταράχτη κε λίγες ώρες µετά το µε σηµέρι της 7ης Ιουλίου στο «Epidavros Hotel», επί της οδού Κουµουνδούρου. ∆ύο αστυνοµικοί του Τµήµατος Ανθρωποκτονιών χτύπη σαν την πόρτα του δωµατίου της Ειρήνης Μουρτζούκου. Ηταν η ώρα της σύλληψης της 25χρονης γυναίκας, η οποία παραδέχτηκε ενώπιον των αστυνοµικών πως σκότωσε µε τα ίδια της τα χέρια τα δύο παιδιά της, την αδελφή της, όπως και το παιδί της φίλης της, Κατερίνας. Από εκείνη την ώρα εκκίνησε και το χρονόµετρο να µετρά συνολικά τις πιο έντονες 72 ώρες που έχει ζήσει ο 11ος όροφος της ΓΑ∆Α τα τελευταία χρόνια. Παρά τις παροδικές φωνές της Ειρήνης Μουρτζούκου κατά τη σύλληψή της, οι δύο αστυνοµικοί δεν αντιµετώπισαν κα νένα πρόβληµα.
∆εν καταγράφηκε ούτε απείθεια ούτε εξύβριση, αν και δεν παραβλέφθηκαν οι αόριστες… κατάρες και ύβρεις. Με ήρεµο, αλλά αυστηρό ύφος, δόθηκε η εντολή της αναχώρησης. Οι τρεις επιβιβάστηκαν στο λευκό ιδιωτικό όχηµα και σε λίγα λεπτά βρέθηκαν στον 11ο όροφο του Μεγάρου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. των αστυνοµικών, δεν είχε σκοπό να εκ στοµίσει το παραµικρό. Η ώρα των διαδικαστικών έφτασε στις 8.30 το πρωί της Τρίτης 8 Ιουλίου. Με αυ ξηµένη ασφάλεια, η 25χρονη µεταφέρθη κε στην Ευελπίδων και στον εισαγγελέα Εκτέλεσης Ποινών. Παρά το τέταρτο που συνήθως παίρνει αυτή η τυπική διαδικα σία, η νεαρή έµεινε για αρκετή ώρα στο γραφείο του εισαγγελέα. Μέχρι τις 12 το µεσηµέρι, η ποµπή είχε επιστρέψει στη ΓΑ∆Α και πλέον δινόταν µάχη µε τον χρό νο µέχρι την παράδοσή της στα χέρια της ανακρίτριας Πατρών. Το Ανθρωποκτονι ών έπιασε δουλειά µε αργούς, αλλά στα θερούς ρυθµούς. Ενα απλό σκηνικό σε ένα άδειο δωµάτιο στον 11ο όροφο: χω ρίς φωνές και µε αρκετά διαλείµµατα, ξε κίνησαν οι κουβέντες. Πρώτα ανέλαβαν δράση οι αστυνοµικοί που είχαν επιληφθεί της λήψης των κα ταθέσεων από τα παλιά… ληµέρια της Το ρολόι έδειχνε λίγο μετά τις 12 τα μεσάνυχτα. Η σπίθα έγινε φωτιά στην ψυχή της. Εκεί άρχισε να δακρύζει. «Θέλω να τα βγάλω από μέσα μου», είπε στον επικεφαλής του Ανθρωποκτονιών χιζόταν στους ρυθµούς που έθετε πλέον η Ειρήνη Μουρτζούκου. Οι όποιες παρεµ βάσεις ήταν για τις απαραίτητες διευκρινί σεις. «Τι κρατούσες στα χέρια σου;», «τι σε νευρίασε;». Οι απαντήσεις ήταν κά πως αόριστες. «∆εν θυµάµαι τι κρατούσα. ∆εν κρατούσα κάτι. Μόνο τα χέρια µου. Οι δαίµονες…». Το Ανθρωποκτονιών είχε κάνει το κάτι παραπάνω – ούτως ή άλλως, η υπόθεση είχε εξιχνιαστεί. ∆εν είναι απα ραίτητη πια η οµολογία. Ηταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Μέχρι τις 10 άρχι σαν οι πρώτες διαρροές και, χωρίς περι στροφές, η αστυνοµική ποµπή ξεκίνησε για την Πάτρα και την ανακρίτρια. Η «αγκαλιά» του αστυνοµικού 13.07.25 Συνάντηση µε τον συνήγορο Νωρίτερα, η 25χρονη είχε πραγµατοποι ήσει ένα ραντεβού µε τον συνήγορό της, Νίκο Αλεξανδρή.
Αλλωστε, ο δικηγόρος δεν είχε αναλάβει τη νεαρή παρά µόνο πριν από µερικές ηµέρες. Υπήρχαν πολ λά προς συζήτηση. Στις 9 το βράδυ της ίδιας ηµέρας, ο έγκριτος νοµικός έφτασε στη ΓΑ∆Α. Η συνάντησή τους συνοδεύ τηκε από κλάµατα και αγωνία. Η 25χρο νη δεν είχε διάθεση για πολλά-πολλά, παρά το γεγονός πως παρέµεινε εκείνες τις ώρες σε ένα δωµάτιο υπό τη χαλαρή επίβλεψη των αστυνοµικών. Για φαγητό ούτε λόγος. Λίγη ξηρά τροφή και καφές. Το πρώτο βράδυ η 25χρονη δεν είχε όρε ξη για τίποτα. Παρά την -κατά το µέτρο του δυνατού και των συνθηκών- ευγένεια 25χρονης σε Αχαΐα και Ηλεία. Στις 11 το βράδυ, όµως, οι αξιωµατικοί του Ανθρω ποκτονιών ανέλαβαν τα ηνία. Η κουβέ ντα στράφηκε σε δύο πρόσωπα-κλειδιά για την ψυχοσύνθεση της 25χρονης: την Πόπη και την Καλλιόπη, τη µητέρα του µικρού Παναγιωτάκη και τη δική της µη τέρα, αντίστοιχα. Το ρολόι έδειχνε λίγο µετά τις 12 τα µεσάνυχτα. Εχουµε περά σει πλέον στην 9η Ιουλίου. Η σπίθα έγινε φωτιά στην ψυχή της Ειρήνης Μουρτζού κου, η οποία έστρεψε το βλέµµα της στο πάτωµα. Εκεί άρχισε να δακρύζει. «Θέλω να τα βγάλω από µέσα µου», είπε στον επικεφαλής του Ανθρωποκτονιών. Η κα ταιγίδα έφτασε. Μέχρι τις 5.30 το πρωί η συζήτηση συνε Το σκηνικό ήταν εφιαλτικό για την 25χρονη. Αγνωστοι την περιτριγύριζαν. Με σκυµµένο κεφάλι χώθηκε στην αγκα λιά ενός αστυνοµικού και προσπαθούσε να µην ακούει την κατακραυγή. Μέχρι τις 5 το απόγευµα, µε µία προθεσµία γύρισε και πάλι στη ΓΑ∆Α. Η Ειρήνη, όµως, µετα µορφώθηκε και πάλι. Η µόνη της έννοια ήταν να µιλήσει µε τη µητέρα του Πανα γιώτη
. Η Πόπη είναι πολύ σηµαντική για την ίδια. Το τηλεφώνηµα της επιτράπηκε. Κατά πληροφορίες, εκείνη αναφέρθηκε σε προσωπικά θέµατα. Το θρίλερ, όµως, δεν είχε τελειώσει. Το βράδυ της 9ης Ιουλίου η Ειρήνη δέ χτηκε τις πρώτες επισκέψεις. Ο θείος της και ακόµα µία γυναίκα βρέθηκαν στον 11ο όροφο για χάρη της. Η νεαρή αιτήθηκε να παραγγείλει φαγητό απέξω. Το µενού είχε… σουβλάκια. Στο σηµείο έφτασε και ο δικηγόρος της και ξεκίνησε ακόµα µία µεγάλη συζήτηση. Το κεφάλαιο που αφο ρά συνολικά τέσσερα µωρά, την αδελφή της, την κόρη της φίλης της, Κατερίνας, και τα δύο δικά της κορίτσια, είχε ουσι αστικά κλείσει. Το κεφάλαιο του µικρού Παναγιώτη έµενε ανοικτό. Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες έγινε προ σπάθεια να συνταχθεί ένα κείµενο αναφο ρικά µε την περίπτωση του αδικοχαµένου γιου της φίλης της, Πόπης. Υπήρξαν αντι δράσεις. Παρ’ όλα αυτά, το κείµενο συ ντάχθηκε. Η υπογραφή µπήκε. Μόνο που η ευθύνη του θανάτου του Παναγιώτη δεν λήφθηκε από το ίδιο πρόσωπο.
Kυριακάτικη Απογευματινή
