Με κοµµένη την ανάσα παρακολουθεί το πανελλήνιο τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση θρίλερ των νεκρών βρεφών από την Αµαλιάδα, µε την 25χρονη Ειρήνη Μουρτζούκου να οµολογεί τελικά πως σκότωσε τέσσερα µωρά -δύο δικά της, την αδελφή της, καθώς και το µωρό της φίλης της, Κατερίνας- και να θεωρείται πλέον µία από τις πιο σκληρές serial killers που γνώρισε ποτέ η χώρα µας. Η φρικτή υπόθεση φέρνει ξανά στο προσκήνιο το φαινόµενο της παιδοκτονίας, καθώς η 25χρονη δεν είναι η πρώτη παιδοκτόνος στην Ελλάδα. Υπήρξαν και πολλοί άλλοι που δολοφόνησαν τα παιδιά τους, µε την «Απογευµατινή» να καλύπτει όλες τις µε γάλες υποθέσεις που σηµάδεψαν βαθιά την ελληνική κοινωνία.
Tων Άννας Εμμέη, Γιάννη Πολίτη
Η «Μήδεια του Καλαµακίου»
Τον Μάιο του 1961 γράφτηκε µία από τις πιο σκοτεινές σελίδες του αστυνοµικού αρχείου. Μια 28χρονη µητέρα, στην οποία αποδόθη κε το προσωνύµιο «Μήδεια του Καλαµακίου», σκότωσε τα τρία της παιδιά, τη 2χρονη Κίτι, την 5χρονη Σουζάνα και τον 8χρονο Τζο. Η Νίτα Μπέικερ, µε καταγωγή από το Τέξας, στραγγά λισε τα παιδιά της στο σπίτι τους στο Καλαµά κι, για να εκδικηθεί τον άπιστο σύζυγό της, τον Αµερικανό λοχία Τζόελ Μπέικερ. Αφού ολοκλή ρωσε το φρικτό της έργο, αποπειράθηκε να βά λει τέλος στη ζωή της, ενώ άφησε σηµείωµα στον άνδρα της, κατηγορώντας τον ευθέως ως ηθικό αυτουργό για τον τραγικό θάνατο των παιδιών τους. Στη δίκη οι ψυχίατροι κατέθε σαν πως η Νίτα βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση, µε αποτέλεσµα αρχικά να διαταχθεί ο εγκλει σµός της σε ψυχιατρείο. Αργότερα καταδικά στηκε σε 16 χρόνια κάθειρξη, αλλά έλαβε χάρη το 1963 και επέστρεψε στην Αµερική.
Η τελευταία εκτέλεση
Ο 27χρονος Βασίλης Λυµπέρης ήταν ο τελευ ταίος θανατοποινίτης που εκτελέστηκε στην Ελ λάδα στις 25 Αυγούστου 1972, καθώς διέπραξε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήµατα στα ελληνι κά χρονικά. Τα ξηµερώµατα της 5ης Ιανουαρίου 1972, µαζί µε δύο συνεργούς του, τον Παύλο Αγ γελόπουλο και τον Θεόδωρο Καπρέτσο, πυρπό λησε το σπίτι της εν διαστάσει συζύγου του στο Ανω Χαλάνδρι, καίγοντας ζωντανή την ίδια, την πεθερά του και τα δύο ανήλικα παιδιά του, ηλι κίας δυόµισι και ενός έτους. Το νοσηρό σχέδιο οργανώθηκε από τον ίδιο τον Λυµπέρη, µε στό χο την εκδίκηση, όπως ισχυρίστηκε η σύζυγός του λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή. Η δίκη του έγινε τον Μάιο του 1972, µε τον Λυµπέ ρη και τον Αγγελόπουλο να καταδικάζονται τε τράκις εις θάνατον, τον Καπρέτσο σε τέσσερις φορές ισόβια κάθειρξη, ενώ σε τρία έτη για από κρυψη της εγκληµατικής δράσης των άλλων τρι ών κρίθηκε ένοχος ο Θανάσης Σταµάτης, ο άν θρωπος στον οποίο έδωσαν τα ρούχα τους µετά τη φωτιά. Η εκτέλεση του Λυµπέρη πραγµατο ποιήθηκε στην Κρήτη, ενώ ο Αγγελόπουλος έλα βε χάρη λόγω ηλικίας από το καθεστώς Παπα δόπουλου και τελικά γλίτωσε τη θανατική ποινή.
Βιαστής και παιδοκτόνος
Η υπόθεση ∆ουρή είναι ένα από τα πιο ειδε χθή εγκλήµατα που έχουν σηµειωθεί ποτέ στη χώρα µας, καθώς ένας πατέρας βίασε και δο λοφόνησε τον µικρό του γιο. Την παραµονή της Πρωτοχρονιάς του 1993 χάθηκαν τα ίχνη του 6χρονου Νικόλα ∆ουρή. Οι γονείς του, Γεωργία και Μανώλης, µετέβησαν στο Α.Τ. Κρανιδίου δηλώνοντας την εξαφάνισή του. Ακολούθησε κινητοποίηση των Αρχών, προ κειµένου να βρεθεί ο µικρός Νικόλας. Ο Μα νώλης ∆ουρής αρχικά έδινε συνεντεύξεις στα µέσα ενηµέρωσης και κανείς δεν µπορούσε να διανοηθεί ότι θα ήταν ο δολοφόνος του ίδιου του παιδιού του. Εντέλει ο 6χρονος «βρέθηκε» από τον πατέρα του και έναν από τους αδερ φούς του. Το άψυχο σώµα του ήταν κρυµµένο στον µαντρότοιχο µιας αλάνας που βρισκόταν κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Το ιατροδικαστικό πόρισµα έκανε λόγο για ασφυκτικό θάνατο και ενώ προηγουµένως το παιδί είχε πέσει θύµα βιασµού. Ο ∆ουρής απα ρηγόρητος έπαιζε το τέλειο θέατρο.
Ορκιζόταν ότι θα εκδικηθεί για τον θάνατο του παι διού, µέχρι που οι Αρχές έφτασαν στα ίχνη του, καθώς από την αρχή είχε µπει στο κάδρο των υπόπτων. Κατά την ανάκριση έπεσε σε αντιφά σεις, ώσπου οµολόγησε. Η δίκη του έγινε τον Νοέµβριο του 1994 και του επιβλήθηκαν ισό βια για ανθρωποκτονία από πρόθεση, µε ενδε χόµενο δόλο, σε ήρεµη ψυχική κατάσταση, κά θειρξη είκοσι ετών για τον βιασµό του παιδιού του και ενός έτους φυλάκιση για ασέλγεια. Μά λιστα, η σύζυγός του υποστήριζε ότι ήταν αθώ ος, ενώ δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε κρεµα σµένος µε καλώδιο τηλεόρασης στις τουαλέτες των Φυλακών Τριπόλεως. Η κηδεία του έγινε την επόµενη µέρα στην Ερµιόνη και τον έθα ψαν δίπλα στον 6χρονο Νικόλα.
Με 17 µαχαιριές
Ηταν 27 Απριλίου του 2002 όταν µία γυναίκα εντόπισε κατακρεουργηµένο το σώµα της 13χρονης Βασούλας. Το Ανθρωποκτονι ών από την πρώτη στιγµή έβαλε στο κάδρο τον πατέρα της, Χρήστο Βουλγαράκη, ο οποί ος, όπως αποδείχθηκε αργότερα, την έσφαξε µε 17 µαχαιριές χρησιµοποιώντας ένα µαχαί ρι 18 εκατοστών. Η 13χρονη έµενε µαζί του στην Πελασγία, προκειµένου η µητέρα της να αποκαταστήσει τις ζηµιές που είχε υποστεί το σπίτι της από τον σεισµό του 1999. Η µητέρα κατηγόρησε τον Βουλγαράκη από την πρώτη στιγµή, καθώς, όπως είπε, ήθελε να την εκ δικηθεί επειδή τον είχε εγκαταλείψει. Λίγο πριν από το έγκληµα είχε ζητήσει και πάλι το παιδί να επιστρέψει σε εκείνη, απόφαση που φέρεται να την είχε ανακοινώσει και η ίδια η 13χρονη. Μετά την παιδοκτονία, εκείνος εξα φανίστηκε και έπειτα από πέντε µέρες παρου σιάστηκε στη Μονή Τρικόρφου, στη Φωκίδα, όπου και συνελήφθη.
Από την αρχή αρνήθηκε την εµπλοκή του στο έγκληµα, λέγοντας ότι η κόρη του δολοφονήθηκε από ένα κύκλωµα τοκογλυφίας στο οποίο είχε µπλέξει και τον απειλούσε. Οδηγήθηκε σε δίκη, όπου κατα δικάστηκε σε ποινή 21 ετών. Αποφυλακίσθη κε προσωρινά τον Αύγουστο του 2009 από το Ψυχιατρείο του Κορυδαλλού, ωστόσο, έπει τα από εντολή του Συµβουλίου Εφετών, επέ στρεψε πάλι στη φυλακή, όπου και παρέµει νε έγκλειστος µέχρι το 2018, µε το Συµβούλιο να προβλέπει για εκείνον στο υπόλοιπο της ποινής του να έχει ως τόπο διαµονής την Ιερά Μονή των Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σε ραφείµ του Σαρώφ, στο Τρίκορφο.
Κυριακάτικη Απογευματινή
