Ένα μωσαϊκό αναμνήσεων και απόψεων συνθέτουν οι πολίτες για τα είδη του θανάτου του Διονύση Σαββόπουλου.
Από την καλλιτεχνική αποθέωση και τις προσωπικές στιγμές που σημειώθηκαν μια ολόκληρη γενιά, μέχρι την κριτική για τις πολιτικές του τοποθετήσεις, οι αντιδράσεις τους, μιλώντας στο Orange Press Agency, αποτυπώνουν την πολυδιάστατη παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του.
Ωστόσο, ακόμη και μέσα από τις διαφωνίες, ένας κοινός παρονομαστής διατρέχει όλες τις μαρτυρίες: η αναγνώριση πως ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα, ένας καλλιτέχνης που σφράγισε ανεξήγητα την ελληνική μουσική και κοινωνία.
Οι πολίτες μιλούν για τον Διονύση Σαββόπουλο
«Η πιο ωραία στιγμή που θυμάμαι ήταν μια συναυλία που δεν αναφέρεται πια, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έκανε ο Σαββόπουλος μια συναυλία ελεύθερη και τη θυμάμαι ακόμα, σαν ανάμνηση που έμεινε πολύ έντονα μέσα μου. Και το παράπονό μου που μου ‘μεινε από τότε ήταν ότι για πάρα πολλές συναυλίες δεν μας έλεγε το τραγούδι για τους 15», ανέφερε ένας πολίτης, φανερά συγκινημένος.
«Το ότι είχε γίνει τόσο αυθόρμητα, ήταν μια εποχή που κάτι τόσο απλό και δωρεάν για όλους δεν γινόταν εύκολα», συμπλήρωσε.
«Ένα κίνημα στη μουσική που ακόμα υπάρχει»
«Σαν καλλιτέχνης, πολύ καλός. Έκλεβε, λέγανε, μουσική και στίχους, αλλά και να το έκανε, το έκανε με τέχνη. Δηλαδή ό,τι έφτιαχνε, του έδινε το δικό του ύφος και στιλ», σημείωσε έναν άλλο πολίτη, προσθέτοντας: «Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη προσφορά του ήταν η βοήθεια που έδωσε στον Ξυδάκη και στη Ρασούλη για να βγάλει την «Εκδίκηση της Γυφτιάς» και τα «Δήθεν», και τα δύο τραγούδια. που είχε φτιάξει σε αυτό το κλίμα, η “Θητεία” και το “Αεροπλάνα και Βαπόρια”, γιατί αυτά δημιούργησαν ένα μεγάλο κίνημα στη μουσική που ακόμα υπάρχει».
Σε πιο αυστηρό ύφος, ένας άλλος πολίτης εστίασε στην πολιτική διαδρομή του καλλιτέχνη. «Ο “Νιόνιος” ήταν μια μορφή και ειδικά την περίοδο που λειτουργούσε αντισυμβατικά, προσέφερε στην ελληνική μουσική και στη στιχουργική. Αλλά επειδή τα στερνά τιμούν τα πρώτα, δεν θα ξεχάσω ποτέ το ότι στήριξε τον Βαρβιτσιώτη, τον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας, δίνοντας δωρεάν συναυλίες σε στρατόπεδα για να κάνει πλάτες στον Υπουργό της Δεξιάς. Ένας άνθρωπος που αυτοχαρακτηριζόταν αντισυστημικός, αυτόνομος και ως τα όρια του αναρχικού, δέχτηκε στο τέλος να γίνει κολαούζος και βοηθός της συντηρητικής παράταξης», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Τώρα, σαν προσωπικότητα, εγώ θεωρώ ότι ποτέ δεν ήταν αριστερός. Ένας ατομιστής του κλίματος του Μάη του ’68», υπογράμμισε έτερος πολίτης.
«Μεγάλη προσωπικότητα, ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες»
«Αυτό που θέλω να πω για τον Διονύση το Σαββόπουλο είναι η ιστορία του παππού μου, του Βαγγέλη, ο οποίος μου είχε πει ότι ήταν ένας άνθρωπος που αποτύπωσε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στα Χούντα. Κατά τα λεγόμενα του παππού μου, ήταν μια κατηγορία μόνο του σαν άνθρωπος. Είχε τη δυνατότητα να εμπνεύσει σίγουρα σαν τραγουδοποιός, γιατί είχε όλα τα ταλέντα ενός μεγάλου μουσικού, αλλά πέρα από αυτό, ήταν μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα. Ένας άνθρωπος ο οποίος μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες. Και κατά τη γνώμη μου, αυτό το ‘χουνε πολύ λίγοι άνθρωποι, αυτοί που δεν είναι μόνο ένα μουσικό ταλέντο, αλλά είναι κάτι πολύ παραπάνω», δήλωσε ένας νεότερος άνδρας.
«Και στην ουσία αυτό για μένα ήταν το νόημα του Σαββόπουλου. Απ’ τα παιδιά δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς. Μπορεί να κάνει τον Καραγκιόζη, μπορεί να δει μια «Συννεφούλα», αλλά απ’ αυτά κανείς δεν κρύβεται», σχολίασε μια γυναίκα.
