ΤΗΣ ∆ΗΜΗΤΡΑΣ ΤΣΙΠΗ
Ζούσε στο Βέλγιο και εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση, το παγκόσμιο brand σοκολάτας Leonidas. Στην Ελλάδα είχε ταξιδέψει για να παραστεί στην τελετή αποφοίτησης της συντρόφου του. Στάθμευσε το αυτοκίνητό του και αποβιβάστηκε από αυτό έξω από το σπίτι του στη Λούτσα, προκειμένου να κατεβάσει τις αποσκευές και να τις μεταφέρει, συναντώντας τους συγγενείς που θα τον υποδέχονταν. Εκείνη τη στιγμή, ο 29χρονος Η.Λ., ένας άνδρας με παραβατικό παρελθόν, ακολουθώντας μία θεότρελη πορεία με το αυτοκίνητό του επί της λεωφόρου Αρτέμιδος, προσέκρουσε με σφοδρότητα στο μοιραίο αυτοκίνητο και έκοψε ακαριαία το νήμα της ζωής του 24χρονου Σωτήρη Ιωάννη Μπαλτά, αλλά και τραυμάτισε σοβαρά την 21χρονη σύντροφό του Άννα Μαρία, η οποία παλεύει για τη ζωή της νοσηλευόμενη. Ελαφρά τραυματίες είναι και η μητέρα και η αδελφή του θύματος, από θραύσματα λόγω της πρόσκρουσης των οχημάτων.
Το αλκοόλ και η κοκαΐνη που ανιχνεύτηκαν από τις τοξικολογικές εξετάσεις στο αίμα του δράστη οδηγού συμπληρώνουν ένα παζλ που προμήνυε μια κλιμάκωση στην ανεύθυνη συμπεριφορά του, λόγω της οποίας είχε απασχολήσει επανειλημμένα τις Αρχές. Η τραγική απώλεια σκιάζει τη μακρά ιστορία του εμβληματικού οίκου που παραμένει οικογενειακός και παγκοσμίως αναγνωρισμένος.
Σύμβολο
Πολύ πριν η Leonidas εξελιχθεί σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα της βελγικής σοκολατοποιίας, υπήρξε η ιστορία ενός ανθρώπου που ταξίδεψε, δημιούργησε και τόλμησε. Ο Λεωνίδας Κεστεκίδης, προπάππος του αδικοχαμένου Σωτήρη Ιωάννη, γεννημένος το 1876 στην Καππαδοκία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ στα 17 του, όπου μυήθηκε στην τέχνη της σοκολάτας. Ακολούθησαν χρόνια στο Παρίσι και ταξίδια σε πολλές χώρες, μέχρι την οριστική εγκατάστασή του στο Βέλγιο το 1910. Ως μέλος της ελληνοαμερικανικής αντιπροσωπείας συμμετείχε στην Παγκόσμια Βελγική Εκθεση του 1910 και, τρία χρόνια αργότερα, στη Διεθνή Εκθεση της Γάνδης, όπου απέσπασε χάλκινο και χρυσό βραβείο για τα σοκολατένια γλυκίσματά του. Εκεί γεννήθηκε και ο κεραυνοβόλος έρωτας με τη Βελγίδα Jeanne Emelia Teerlinck, ο οποίος καθόρισε την παραμονή του στο Βέλγιο.
Το 1913 άνοιξε το πρώτο «tea-room» στη Γάνδη, ενώ ακολούθησαν καταστήματα σε Βρυξέλλες και Μπλανκενμπουργκ, συστήνοντας στο κοινό τις ξεχωριστές δημιουργίες του.
Από το 1922 στην επιχείρηση εντάχθηκε ο ανιψιός του, Βασίλης Κεστεκίδης, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στην επέκταση της μάρκας. Το 1935 παρουσίασε το χαρακτηριστικό συρόμενο «guillotine window» και το 1937 κατοχυρώθηκε επίσημα η επωνυμία «Leonidas», με λογότυπο εμπνευσμένο από τον βασιλιά της Σπάρτης. Στο κατάστημά του στη Marche Aux Grains των Βρυξελλών δημιούργησε πλήθος νέων πραλινών, χαράσσοντας την ταυτότητα της εταιρείας γύρω από τις αξίες: φρεσκάδα, γενναιοδωρία, κληρονομιά.
Με σύνθημα του ιδρυτή «ήθελα απλώς να σκορπίσω λίγη ευτυχία», η εταιρεία συνέχισε να αναπτύσσεται και μετά τον θάνατό του το 1948, αυξάνοντας την παραγωγή από τη δεκαετία του ’50 και καταστώντας τις πραλίνες της σε σημείο αναφοράς παγκοσμίως.
Από την ίδρυσή της το 1913, η Leonidas παραμένει πιστή στην παραδοσιακή συνταγή και στην προσήλωσή της στην ποιότητα. Σήμερα διαθέτει περισσότερα από 1.200 καταστήματα σε 50 χώρες και πάνω από 100 είδη πραλινών που ταξιδεύουν σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Ασία.
Η μάρκα έκανε το ελληνικό της ντεμπούτο το 1986 στη Μιχαλακοπούλου, προτού μεταφερθεί στο Κολωνάκι και αργότερα σε μεγάλα εμπορικά κέντρα και κεντρικά σημεία της Αθήνας. Οι πραλίνες Leonidas έχουν καθιερωθεί ως δημοφιλής επιλογή για δώρα, εταιρικές εκδηλώσεις και εορταστικές περιστάσεις. Παρά τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η βελγική βιομηχανία τροφίμων, με πιο χαρακτηριστικό το σκάνδαλο των διοξινών το 1999, η εταιρεία διατήρησε τη φήμη της και παραμένει οικογενειακή, με απογόνους του ιδρυτή να συμμετέχουν στη διοίκηση.
Απώλεια και δοκιμασία
Το αδόκητο τέλος του νεαρού Μπαλτά βαραίνει μια ιστορία γεμάτη δημιουργία και επιτυχίες, υπενθυμίζοντας ότι ακόμη και πίσω από τα πιο λαμπρά παγκόσμια brands υπάρχουν οικογένειες που δοκιμάζονται. Στη σκιά της διεθνούς ακτινοβολίας της Leonidas μια οικογένεια θρηνεί, μια σκληρή υπενθύμιση ότι κανένα όνομα, όσο ιστορικό κι αν είναι, δεν μένει ανεπηρέαστο από την ανθρώπινη απώλεια.
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
