Ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία της Γαρυφαλλιάς Ψαρράκου κρίθηκε ομόφωνα ένοχος από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αιγαίου για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης περί βρασμού ψυχικής ορμής και μειωμένου καταλογισμού.
Παράλληλα, ο εισαγγελέας τάχθηκε αρνητικά στο αίτημα αναγνώρισης ελαφρυντικών, όπως ο σύννομος πρότερος βίος και η καλή διαγωγή στη διάρκεια της κράτησης.
Αν ακολουθηθεί η εισαγγελική πρόταση, ο κατηγορούμενος –που έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε ισόβια– δεν θα έχει μείωση ποινής.
Η αγόρευση του εισαγγελέα: «Γνώριζε απολύτως τις πράξεις του»
Κατά την εκτενή αγόρευσή του, ο εισαγγελέας απέρριψε τον ισχυρισμό περί ψυχωσικού επεισοδίου, υποστηρίζοντας ότι ο κατηγορούμενος είχε πλήρη επίγνωση των πράξεών του. Αναφέρθηκε σε παλαιότερα περιστατικά με πρώην σύντροφό του, στα οποία εκείνος είχε αντιδράσει ψύχραιμα, για να καταδείξει ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις απορρύθμισης ή αδυναμίας ελέγχου.
Τόνισε ακόμη ότι ο κατηγορούμενος ήταν λειτουργικός στην καθημερινότητά του – υπηρέτησε στον στρατό, εργαζόταν, διατηρούσε κοινωνικές σχέσεις – γεγονός που δεν συνάδει με σοβαρή ψυχωτική διαταραχή.
H φράση–κλειδί και τα στοιχεία της υπόθεσης
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη φράση της Γαρυφαλλιάς «τι κάνεις, βοήθεια», την οποία ο εισαγγελέας χαρακτήρισε ως «κλειδί» της υπόθεσης. Υπογράμμισε ότι ο κατηγορούμενος «τώρα δεν θυμάται, ενώ στην αρχή θυμόταν», επισημαίνοντας ότι πριν το περιστατικό το ζευγάρι ήταν «χαρούμενο», χωρίς κάποιον εξωτερικό στρεσογόνο παράγοντα.
Ο εισαγγελέας υποστήριξε ότι ο κατηγορούμενος περιέγραψε με λεπτομέρεια όλα τα στάδια της επίθεσης, στοιχείο που –κατά την άποψή του– δείχνει έλεγχο και όχι παροξυσμό. Επίσης, αμφισβήτησε ότι εκείνος ανέσυρε μόνος του τη Γαρυφαλλιά από τη θάλασσα, λέγοντας ότι χρειάστηκαν τρία άτομα για μια τέτοια ενέργεια. Για την εκτροπή του οχήματος τόνισε ότι δεν συνέβη τυχαία, αφού ο δρόμος ήταν ευθύς και ανηφορικός.
Η απολογία του κατηγορούμενου: «Κενά μνήμης» και ισχυρισμοί για ψυχωτικά συμπτώματα
Στην απολογία του, ο κατηγορούμενος περιέγραψε «κενά μνήμης» και ψυχική αποδιοργάνωση τις ημέρες πριν το έγκλημα. Ανέφερε ότι ένιωθε πως «τους παρακολουθούσε drone» και ότι «έβραζε μέσα του», αποδίδοντας τα γεγονότα σε ψυχωτικά συμπτώματα.
Υποστήριξε ότι δεν θυμάται πώς βγήκε το αυτοκίνητο από την πορεία του ούτε πώς κατέληξε στη θάλασσα η Γαρυφαλλιά. Θυμάται όμως τη στιγμή που φώναζε «βοήθεια» και την προσπάθειά του –όπως είπε– να τη βοηθήσει.
Όταν ρωτήθηκε για το τι πιστεύει ότι συνέβη, απάντησε επικαλούμενος φράση από τον «Αλχημιστή» του Κοέλιο: «Όλο το σύμπαν συνωμότησε για να γίνει».
Η αντίδραση του δικαστηρίου
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου επισήμανε ότι ο κατηγορούμενος θυμάται με ακρίβεια όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν, αλλά όχι τη στιγμή της δολοφονίας. Εκείνος επέμεινε ότι «δεν μπορεί να το επαναφέρει», εκφράζοντας λύπη και τύψεις.
Ο εισαγγελέας, ολοκληρώνοντας την αγόρευσή του, δήλωσε ότι λυπάται για τον χαμό της Γαρυφαλλιάς, αλλά το καθήκον του τον οδηγεί στο να προτείνει την ενοχή του κατηγορουμένου.
