Οι εκλογές της περασµένης Κυριακής σε Ρουµανία, Πολωνία και Πορτογαλία έδειξαν ότι τα κόµµατα της Νέας ∆εξιάς έχουν µια αυξανόµενη δυναµική στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Παρά τον χαρακτηρισµό τους από το πολιτικό κατεστηµένο ως ακραία και την ενορχηστρωµένη προσπάθεια να τεθούν στο πολιτικό περιθώριο, τα συγκεκριµένα κόµµατα, που ξεκίνησαν ως κόµµατα διαµαρτυρίας, µετατρέπονται όλο και πιο συχνά σε κόµµατα εξουσίας, είτε συµµετέχοντας σε κυβερνητικούς συνασπισµούς είτε ως κόµµατα της µείζονος αντιπολίτευσης. Στη Ρουµανία, αν και τις προεδρικές εκλογές που εξελίχθησαν σε θρίλερ κέρδισε στον δεύτερο γύρο ο φιλελεύθερος πρώην δήµαρχος του Βουκουρεστίου, Νίκουσορ Νταν, µε ποσοστό 54%, έναντι 46,6% του συντηρητικού αντιπάλου του και νικητή του πρώτου γύρου Τζορτζ Σιµιόν, εντύπωση προκαλεί η έντονη προσπάθεια κινητοποίησης των ψηφοφόρων και καλλιέργειας ενός κλίµατος ακραίας πόλωσης, που είχε αποτέλεσµα την αύξηση της συµµετοχής, από το 53%, στον πρώτο γύρο, στο 65% στον δεύτερο, γεγονός που επέδρασε καθοριστικά στο τελικό αποτέλεσµα.
Είχε προηγηθεί η απόφαση του Συνταγµατικού ∆ικαστηρίου, µε την οποία ακυρώθηκαν οι πρώτες εκλογές του Νοεµβρίου τις οποίες κέρδισε ο εκπρόσωπος της Νέας ∆εξιάς, Καλίν Τζορτζέσκου, βυθίζοντας τη χώρα σε πολιτική κρίση. Αλλά και στην Πολωνία, ο δήµαρχος της Βαρσοβίας και προστατευόµενος του φιλοευρωπαίου πρωθυπουργού Ντόναλντ Τουσκ, Ράφαλ Τρασκόφσκι, επικράτησε οριακά στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών µε 31,4%, έναντι 29,7% του δεξιού συντηρητικού αντιπάλου του Κάρολ Ναβρόκι, που στηρίζεται από το εθνικιστικό κόµµα Νόµος και ∆ικαιοσύνη (PiS). Ο δεύτερος γύρος των εκλογών την 1η Ιουνίου προβλέπεται εξαιρετικά αµφίρροπος, καθώς την τέταρτη και την πέµπτη θέση κατέλαβαν επίσης υποψήφιοι της Νέας ∆εξιάς και συγκεκριµένα ο Σλάβοµιρ Μέντσεν µε 14,8% και ο Γκρζέγκορζ Μπράουν µε 6,3%, οι ψήφοι των οποίων θα κρίνουν σε µεγάλο βαθµό το τελικό αποτέλεσµα.
Ανατροπή
Η µεγαλύτερη ανατροπή έγινε στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές στην Πορτογαλία, όπου το κόµµα της Νέας ∆εξιάς, Chega, ήρθε τρίτο µε 58 έδρες. Αν και ο κυβερνών κεντροδεξιός συνασπισµός, ∆ηµοκρατική Συµµαχία, επικράτησε µε 32% των ψήφων, χωρίς να πάρει αυτοδυναµία, το Chega κέρδισε τις εντυπώσεις αυξάνοντας σηµαντικά τα ποσοστά του, από το 18,4% το 2024 στο 22,56%, µε το µέγεθος της νίκης να γίνεται µεγαλύτερο, αν σκεφθεί κανείς ότι πέντε χρόνια πριν, στις εκλογές του 2019, είχε ποσοστό µόλις 1,29%. Στη Βρετανία το Reform U.K. του Νάιτζελ Φάρατζ, σύµφωνα µε τις τελευταίες δηµοσκοπήσεις, έρχεται πρώτο στη Βρετανία µε 29%, επτά µονάδες µπροστά από τους κυβερνώντες Εργατικούς του Κιρ Στάρµερ, αφήνοντας στην τρίτη θέση τους συντηρητικούς Τόρις µε µόλις 16%, γεγονός που σηµαίνει ότι αν γίνονταν εκλογές τώρα το κόµµα του Φάρατζ θα ήταν πρώτο µε 346 έδρες στη Βουλή των Κοινοτήτων.
Στην Ιταλία, η Τζόρτζια Μελόνι, που από το 2022 ηγείται µιας κυβέρνησης συνεργασίας, µε τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και το Φόρτσα Ιτάλια του Αντόνιο Ταγιάνι, σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις παραµένει πρώτη πολιτική δύναµη µεταξύ των Ιταλών ψηφοφόρων και µία από τις πιο σταθερές κυβερνήσεις στην ιστορία της χώρας. Στη Γαλλία, το κόµµα της Μαρίν Λεπέν, Εθνικός Συναγερµός, είναι σταθερά πρώτο στις δηµοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές του 2027, µε ποσοστό 34%. Παρά την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση εις βάρος της Λεπέν για υπεξαίρεση δηµόσιου χρήµατος, τόσο η ίδια όσο και ο ευνοούµενός της Ζορντάν Μπαρντελά παραµένουν εξαιρετικά δηµοφιλείς. Η νίκη του Εθνικού Συναγερµού στις ευρωεκλογές του 2024 οδήγησε τον φιλελεύθερο Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές, σε µια προσπάθεια να βάλει τη Λεπέν και το κόµµα της στο πολιτικό περιθώριο. Η καθαρή νίκη της όµως στον πρώτο γύρο σήµανε συναγερµό στο πολιτικό κατεστηµένο της χώρας, το οποίο κόντρα στη λαϊκή βούληση συσπειρώθηκε απέναντί της σε µια εύθραυστη αριστερή συµµαχία, που έχει βάλει τη Γαλλία σε µια παρατεταµένη περίοδο πολιτικής αστάθειας.
Τους εξόργισε
Στη Γερµανία το Κόµµα Εναλλακτική για τη Γερµανία (AfD), το οποίο έχει χαρακτηριστεί «εξτρεµιστικό κίνηµα» από τη γερµανική Υπηρεσία Κατασκοπείας BfV, ύστερα από µια ταραχώδη προεκλογική περίοδο ήρθε δεύτερο στις εκλογές του περασµένου Φεβρουαρίου µε ποσοστό 20,8%, καταλαµβάνοντας 152 έδρες στην Μπούντεσταγκ. Ο αποκλεισµός του από τον κυβερνητικό συνασπισµό CDU/ CSU και SPD, όπως φαίνεται, εξόργισε τους ψηφοφόρους, οι οποίοι σε δηµοσκοπήσεις λίγο µετά τις εκλογές το ανέδειξαν πρώτο, ξεπερνώντας τον βασικό του αντίπαλο, τους Χριστιανοδηµοκράτες (CDU/CSU). Στην Αυστρία, το Κόµµα Ελευθερίας της Αυστρίας (FPÖ) είναι το µεγαλύτερο από τα πέντε κόµµατα του Εθνικού Συµβουλίου, µε 57 από τις 183 έδρες και κέρδισε το 25,35% των ψήφων στις εκλογές του 2024. Αν και έχει αποκλειστεί από τον εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισµό που συγκροτήθηκε για να αποτρέψει την άνοδό του στην εξουσία, παραµένει µια πολύ ισχυρή αντιπολίτευση.
Στην Ολλανδία το Κόµµα για την Ελευθερία (PVV) του Γκερτ Βίλντερς ήρθε πρώτο στις εκλογές του 2023, κερδίζοντας 37 από τις 150 έδρες του Κοινοβουλίου. Στις εξάµηνες διαπραγµατεύσεις που ακολούθησαν για τον σχηµατισµό κυβέρνησης οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν κατάφεραν να κρατήσουν τον Βίλντερς εκτός κυβέρνησης, καθώς σε µια κίνηση τακτικής «συµβιβάστηκε» να µην αναλάβει πρωθυπουργός στη νέα κυβέρνηση, κερδίζοντας όµως πέντε από τα 15 υπουργεία της τετρακοµµατικής κυβέρνησης που σχηµατίστηκε. Η στροφή αυτή των ψηφοφόρων από τα κόµµατα της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς προς τη Λαϊκή ∆εξιά οφείλεται πρωτίστως στην αποξένωση των πολιτικών ελίτ της ∆ύσης από την εκλογική τους βάση, κάτι που είναι εµφανές και στον συχνά αυταρχικό τρόπο µε τον οποίο επιχειρούν να ανακόψουν το πολιτικό ρεύµα της Λαϊκής ∆εξιάς, δικαιώνοντας τους ισχυρισµούς του Μασκ και του Τραµπ, που είναι οι βασικοί εκφραστές της συγκεκριµένης ιδεολογίας.
Κυριακάτικη Απογευματινή
