Οι ευρωπαϊκές σιδηροδρομικές εταιρείες συχνά προβάλλουν τη συνδεσιμότητα στα τρένα ως πλεονέκτημα, αλλά για πολλούς επιβάτες, εξακολουθεί να αποτελεί άσκηση υπομονής έναντι της παραγωγικότητας αναφέρει σε σημερινό του άρθρο το POLITICO.
Σύμφωνα με τον Luke Kehoe, αναλυτή του κλάδου στην εταιρεία πληροφοριών συνδεσιμότητας Ookla.«Η απόδοση και η ποιότητα του Wi-Fi στα ευρωπαϊκά τρένα είναι πολύ κακή».
Η υψηλή ταχύτητα ενός τρένου καθιστά δύσκολο για τις κεραίες Wi-Fi σε ένα βαγόνι — ή για το smartphone σας — να διατηρούν σταθερή σύνδεση μεταξύ των μεταβαλλόμενων πύργων κινητής τηλεφωνίας.
«Εάν ένα τρένο κινείται με 200 χιλιόμετρα την ώρα, η συσκευή θα μπορούσε να διασχίζει μια τοποθεσία κινητής τηλεφωνίας κάθε 45 ή 60 δευτερόλεπτα, κάτι που αποτελεί μια γρήγορη εναλλαγή», δήλωσε ο Kehoe. «Αυτό που εισάγει είναι μια τεχνική πρόκληση που ονομάζεται φαινόμενο Doppler».
Αυτό συμβαίνει όταν η γρήγορη κίνηση αλλάζει τη συχνότητα του σήματος — όπως όταν μια σειρήνα αλλάζει τον τόνο — και μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα διατήρησης μιας σταθερής σύνδεσης.
Αλλά το κακό Wi-Fi των τρένων δεν έχει να κάνει μόνο με την ταχύτητα. Πολλές καμπίνες δεν έχουν σχεδιαστεί για να επιτρέπουν την είσοδο ραδιοσυχνοτήτων. «Πολλά τρένα ιστορικά χρησιμοποιούσαν παράθυρα με μεταλλικές ή [χαμηλής εκπομπής] γυάλινες επιστρώσεις που εγγενώς δεν ευνοούν τη διάδοση του σήματος», δήλωσε ο Kehoe.
Προσθέστε στα παραπάνω και τις χιλιάδες σήραγγες στο δίκτυο της ηπείρου και είναι σαφές ότι τα ευρωπαϊκά τρένα έχουν δύσκολη δουλειά στην παροχή σταθερού Wi-Fi — αν και ορισμένες χώρες καταφέρνουν να το χειριστούν καλύτερα από άλλες.
