Ο πόλεµος Ουκρανίας – Ρωσίας συνεχίζει να παραµένει αγκάθι για τον πρόεδρο Τραµπ, την ώρα που επιχειρεί να πείσει τον Πούτιν να υπογράψει ειρηνευτική συµφωνία. Αν και στα λόγια σύσσωµη η ρωσική διπλωµατία εµφανίζεται πρόθυµη να συνεργαστεί για τον τερµατισµό του πολέµου, στην πράξη, χρησιµοποιώντας τακτικές κωλυσιεργίας και εµµένοντας σε µαξιµαλιστικές απαιτήσεις, ακυρώνει κάθε προσπάθεια ουσιαστικής προόδου.
«Εχω απογοητευθεί και είµαι εδώ για να τελειώνουµε µε αυτό το θέµα», δήλωσε ο Τραµπ στον Λευκό Οίκο την Τετάρτη, µετά τη συνοµιλία του απεσταλµένου του, Στιβ Γουίτκοφ, µε τον Πούτιν στο Κρεµλίνο. Θέλοντας να προκαταλάβει τις εξελίξεις, ο Αµερικανός πρόεδρος ισχυρίστηκε ότι είχε σηµειωθεί «µεγάλη πρόοδος», λέγοντας ότι θα µπορούσε να υπάρξει άµεσα µια τριµερής συνάντηση Πούτιν, Ζελένσκι και του ιδίου για τη λήξη του πολέµου, αποφεύγοντας όµως να δώσει περισσότερες λεπτοµέρειες.
Μια µέρα αργότερα ήρθε η διάψευση από τον Γιούρι Ουσάκοφ, σύµβουλο του Κρεµλίνου, ο οποίος έκανε λόγο απλώς για µια ενδεχόµενη συνάντηση µεταξύ των δύο ηγετών.
Αν και ο Τραµπ δήλωσε ότι ενδέχεται να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα, καθώς και δασµούς στους εµπορικούς εταίρους της, συµπεριλαµβανοµένης της Κίνας και της Ινδίας, ο τόνος των σχολίων του την Τετάρτη το βράδυ ήταν πολύ διαφορετικός σε σύγκριση µε τον προηγούµενο µήνα, όταν κατηγόρησε τον Πούτιν ότι έλεγε «ανοησίες» για τον πόλεµο.
Ο Τραµπ έχει κάθε λόγο να δηλώνει απογοητευµένος, καθώς η Μόσχα έτυχε µιας ασυνήθιστα ευνοϊκής µεταχείρισης από µέρους του, βγάζοντάς τη από τη διεθνή αποµόνωση, βάζoντας τέλος στη δηµόσια κριτική για την εισβολή στην Ουκρανία και αµνηστεύοντας το καθεστώς Πούτιν για τα εγκλήµατα πολέµου που διέπραξε.
Και δεν ήταν µόνο αυτά. Τον περασµένο Απρίλιο ο Τραµπ άσκησε ασφυκτικές πιέσεις στο Κίεβο και στους Ευρωπαίους συµµάχους του για να δεχθούν µια ταπεινωτική ειρηνευτική συµφωνία, που ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις της Μόσχας.
Ο Τραµπ ήθελε τόσο πολύ να κλείσει τη συµφωνία, που ήταν έτοιµος να αναγνωρίσει ακόµα και τη ρωσική προσάρτηση της Κριµαίας το 2014. Παρ’ όλ’ αυτά ο Πούτιν έµεινε ασυγκίνητος. Γιατί όµως ο Ρώσος πρόεδρος, παρά τις γενναίες πα ραχωρήσεις, συνεχίζει τον πόλεµο;
Ο πρώτος λόγος που αρνείται να τερµατίσει τον πόλεµο είναι επειδή κερδίζει. Αν και η πρόοδος είναι αργή, δεν υπάρχει αµφιβολία ότι ο ρωσικός στρατός έχει την πρωτοβουλία στο πεδίο της µάχης, ενώ ο ουκρανικός αποδυναµώνεται συνεχώς.
Ο Πούτιν έχει επίσης ενθαρρυνθεί από την κρίση στις σχέσεις των Ηνωµένων Πολιτειών µε την Ε.Ε., καθώς, µε την απόφαση του Αµερικανού προέδρου να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη σύγκρουση, γνωρίζει πως η Ευρώπη από µόνη της δεν έχει τα µέσα να αντιµετωπίσει τη ρωσική επιθετικότητα.
Τα οφέλη
Στο εσωτερικό µέτωπο, µια σειρά από πρακτικούς λόγους κάνουν τον Πούτιν να θέλει τη συνέχιση του πολέµου. Από το 2022 που ξεκίνησε ο πόλεµος η Ρωσία έχει καταφέρει να χτίσει µια πολεµική οικονοµία, αυξάνοντας κατακόρυφα τις στρατιωτικές δαπάνες, αντισταθµίζοντας έτσι σε µεγάλο βαθµό τη ζηµιά από
τις διεθνείς κυρώσεις.
Τα ρωσικά εργοστάσια λειτουργούν πλέον όλο το εικοσιτετράωρο, παράγοντας περισσότερους εξοπλισµούς απ’ ό,τι όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ µαζί. Αυτό έχει αποτέλεσµα εκατοµµύρια Ρώσοι πολίτες να έχουν υψηλότερα εισοδήµατα σε καιρό πολέµου απ’ ό,τι πριν από το 2022.
Εκτός από τον αµυντικό τοµέα, οι ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν επεκταθεί σε νέες αγορές, όπως η Κίνα και η Ινδία, ενώ, παρά τις κυρώσεις, συνεχίζονται οι παραδόσεις φυσικού αερίου σε πολλές χώρες της Ε.Ε. Μια εκεχειρία θα έθετε σε κίνδυνο το νέο αυτό το οικονοµικό µοντέλο, µε δυνητικά αποσταθεροποιητικές συνέπειες για το σύνολο της χώρας.
Η επιβολή νέων δασµών και κυρώσεων στη Μόσχα είναι µια δοκιµασµένη συνταγή που έχει αποτύχει. Αρα το ενδεχόµενο ο Ρώσος πρόεδρος να πειστεί να διαπραγµατευθεί για οικονοµικούς λόγους είναι εξαιρετικά αµφίβολο.
Αν ο Τραµπ και οι υπόλοιποι ηγέτες της ∆ύσης θέλουν πραγµατικά να τερµατίσουν τον πόλεµο, µια λύση υπάρχει: να αντιστραφούν οι υπάρχουσες στρατιωτικές ισορροπίες, ώστε η ρωσική νίκη να µην είναι δεδοµένη για τον Πούτιν.
Αυτό απαιτεί την άµεση παροχή σύγχρονων στρατιωτικών εξοπλισµών στην Ουκρανία, ώστε να ανακτήσει την πρωτοβουλία στο πεδίο της µάχης και να φέρει τον πόλεµο πίσω στη Ρωσία. Η Ευρώπη µαζί µε την Αµερική είναι οι µόνες που µπορούν να το κάνουν. Οτιδήποτε άλλο θα παρατείνει τον πόλεµο και θα ενθαρρύνει τον Πούτιν να κλιµακώσει περαιτέρω.
Οσο ο Τραµπ δηλώνει ότι θέλει να απεµπλακεί από το µέτωπο της Ουκρανίας και όσο η σχέση Κίνας – Ρωσίας παραµένει αρραγής, ενώ η Ευρώπη αποδυναµώνεται από τους δασµούς και τα δυσβάσταχτα χρέη για την άµυνα, ο Πούτιν θα συνεχίζει τον πόλεµο.
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
