Σε ανοιχτή σύγκρουση με τα αμερικανικά ΜΜΕ φαίνεται ότι βρίσκεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έκανε πραγματικότητα την απειλή του, μηνύοντας τους «New York Times» για συκοφαντική δυσφήμηση.
Ο κ. Τραμπ έκανε αγωγή SLAPP (Strategic Lawsuits Against Public Participation – Στρατηγικές Αγωγές Κατά Της Συμμετοχής Του Κοινού) στους «NYT» ύψους 15 εκατ. δολαρίων, με φόντο δημοσιεύματα που μιλούν για τη σχέση του με τον Τζέφρι Επσταϊν. Η αγωγή που κατατέθηκε στο Περιφερειακό ∆ικαστήριο των ΗΠΑ στη Φλόριντα σχετίζεται με άρθρα που δημοσιεύθηκαν τον Ιούλιο, τα οποία αναφέρονταν στις προσωπικές σχέσεις του Τραμπ με τον καταδικασμένο σεξουαλικό παραβάτη και χρηματιστή, καθώς και στον σάλο που προκάλεσε σκίτσο της εφημερίδας.
Το σκίτσο αναφερόταν σε ευχές γενεθλίων που είχε απευθύνει ο Τραμπ το 2003 στον Επσταϊν για τα 50ά γενέθλιά του.
Παράλληλα, βάζοντας στο κάδρο τέσσερις δημοσιογράφους των «NYT», με φόντο ένα βιβλίο τους στον οίκο Penguin Random House και τρία άρθρα που δημοσιεύθηκαν δύο μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2024, έσπευσε σε μία από τις αναρτήσεις του στα σόσιαλ μίντια να χαρακτηρίσει τους «Times» ως «μία από τις χειρότερες και πιο εκφυλισμένες εφημερίδες στην ιστορία του έθνους» και φερέφωνο των ∆ημοκρατικών.
Οι «Times», περνώντας στην αντεπίθεση, εξέδωσαν ανακοίνωση μέσω της οποίας χαρακτήρισαν την αγωγή «άκυρη», ενώ έκαναν λόγο και για «προσπάθεια αποθάρρυνσης της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας».
Η εφημερίδα «δεν θα αποθαρρυνθεί από τακτικές εκφοβισμού», ανέφερε σε δήλωσή του ο εκπρόσωπός της, Τσάρλι Σταντλάντερ, και πρόσθεσε ότι «θα συνεχίσουμε να αναζητούμε τα γεγονότα χωρίς φόβο ή προκατάληψη και να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των δημοσιογράφων να θέτουν ερωτήσεις εκ μέρους του αμερικανικού λαού, σύμφωνα με την Πρώτη Τροπολογία».
Την ίδια ώρα, ο οίκος Penguin Random House υποστήριξε ότι η αγωγή Τραμπ δεν έχει καμία βάση και τόνισε ότι στέκεται στο πλευρό των συγγραφέων του. «Ο Penguin Random House υποστηρίζει το βιβλίο και τους συγγραφείς του και θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις αξίες της Πρώτης Τροπολογίας, που είναι θεμελιώδεις για τον ρόλο μας ως εκδοτών βιβλίων», σημειώνει.
Όσον αφορά τώρα την αγωγή, ο ισχυρισμός του Τραμπ είναι ότι η εφημερίδα, αλλά και οι δημοσιογράφοι της, «διέδωσαν κακόβουλα την αφήγηση (για την εκπομπή ‘‘The Apprentice’’), χωρίς αποδείξεις».
Την ίδια στιγμή ο τηλεοπτικός παραγωγός Μαρκ Μπερνέτ μετέτρεψε τον Τραμπ σε διασημότητα, «παρόλο που κατά τη διάρκεια και πριν από τη στιγμή των δημοσιεύσεων οι κατηγορούμενοι γνώριζαν ότι ο πρόεδρος Τραμπ ήταν ήδη τεράστια διασημότητα και είχε τεράστια επιτυχία στις επιχειρήσεις», αναφέρει ακόμη.
Παράλληλα, μέσω της αγωγής καταγγέλλονται ως ψευδείς οι ισχυρισμοί που έκαναν οι δημοσιογράφοι σχετικά με τις πρώτες επιχειρηματικές συναλλαγές του Τραμπ και του πατέρα του, Φρεντ.
Επικαλείται επίσης ένα άρθρο του Πίτερ Μπέικερ στις 20 Οκτωβρίου, με τίτλο «Για τον Τραμπ, μια ζωή σκανδάλων οδεύει προς μια στιγμή κρίσης». Ο πρόεδρος των ΗΠΑ υπέβαλε μήνυση στον Μάικλ Σ. Σμιτ για ένα άρθρο δύο ημέρες αργότερα, που περιείχε μια συνέντευξη με τον επικεφαλής του προσωπικού του Τραμπ για την πρώτη θητεία του, Τζον Κέλι.
Το άρθρο είχε τίτλο «Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, ο Κέλι προειδοποιεί ότι ο Τραμπ θα κυβερνήσει σαν δικτάτορας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τραμπ λίγο καιρό πριν είχε κάνει αγωγές στο ABC, το «60 Minutes», το CBS News, τη «Wall Street Journal» και στον μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης Ρούπερτ Μέρντοχ. Πάντως, οι δύο πρώτες υποθέσεις λύθηκαν εξωδικαστικά.
Οσμή… σκανδάλου
Η σύγκρουση του Ντόναλντ Τραμπ με κορυφαία μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ ξυπνά μνήμες Watergate και συγκεκριμένα την περίοδο πριν από την αποκάλυψη του σκανδάλου, κατά την οποία ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον συγκρούστηκε ανοιχτά με την εφημερίδα «The Washington Post», η οποία αποκάλυψε τις πτυχές του σκανδάλου που συντάραξε τις ΗΠΑ και οδήγησε στην εκπαραθύρωσή του από τον Λευκό Οίκο.
Μάλιστα, ο Νίξον είναι ο μοναδικός πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία που οδηγήθηκε σε παραίτηση από το αξίωμά του.
Η υπόθεση ήρθε στο φως στις 17 Ιουλίου του 1972, όταν ένας φύλακας διαπίστωσε ότι είχαν παραβιαστεί τα γραφεία των ∆ημοκρατικών στο συγκρότημα κτιρίων Watergate. Αμέσως κλήθηκε η αστυνομία και πέντε άνδρες συνελήφθησαν να φωτογραφίζουν και να κλέβουν έγγραφα, αλλά και να τοποθετούν κοριούς σε τηλεφωνικές γραμμές.
Αφού συνελήφθησαν, ασκήθηκε δίωξη σε βάρος τους και τον Ιανουάριο του 1973 ακολούθησε η καταδίκη τους.
Η διάρρηξη ήταν μέρος του προεκλογικού σχεδίου των Ρεπουμπλικανών. Επικεφαλής της κομπίνας αυτής αποδείχθηκε η επιτροπή επανεκλογής Νίξον.
Οι πρώτοι που άρχισαν να ξετυλίγουν το κουβάρι ήταν οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Washington Post»: Αλφρεντ Λιούις, Καρλ Μπέρνστιν και Μπομπ Γούντγουορντ, οι οποίοι θα πρωτοστατούσαν στη διερεύνηση του σκανδάλου τα επόμενα χρόνια.
Οι δημοσιογράφοι έδειξαν ιδιαίτερη επιμονή στη διαλεύκανση της υπόθεσης, ενώ ο Λευκός Οίκος διέψευδε οποιαδήποτε σχέση με μία «τρίτης κατηγορίας απόπειρα διάρρηξης», όπως τη χαρακτήρισε. Παράλληλα ασκούνταν πιέσεις στην εφημερίδα προκειμένου να μη δοθούν στη δημοσιότητα οι αποκαλύψεις.
Όπως αποδείχθηκε, την ίδια ακριβώς περίοδο στελέχη του Λευκού Οίκου και συνεργάτες του προέδρου Νίξον έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να σβήσουν τα ίχνη του μηχανισμού παρακολούθησης που είχαν στήσει.
Η αμερικανική Βουλή στοιχειοθέτησε το κατηγορητήριο, αλλά και το σχέδιο απόφασης για την αποπομπή του. Ωστόσο, ο Νίξον υπέβαλε την παραίτησή του στις 8 Αυγούστου του 1974.
Πολλά χρόνια αργότερα αποδείχθηκε ότι το «βαθύ λαρύγγι», όπως είχε ονομάσει την πηγή ο Γούντγουορντ, ήταν ο Μαρκ Φελτ, αναπληρωτής διοικητής του FBI την περίοδο 1972-1973.
Η υπόθεση του Watergate βρέθηκε και στη μικρή οθόνη μέσω των ταινιών:
«Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου», με τον αείμνηστο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τον Ντάστιν Χόφμαν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους,
«The Post», με τους Μέριλ Στριπ και Τομ Χανκς,
«Μαρκ Φελτ», με τον Λίαμ Νίσον να ενσαρκώνει τον αναπληρωτή διευθυντή του FBI.
Κυριακάτικη Απογευματινή
