Σύμφωνα με τον Economist, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει επιλέξει μια στρατηγική υβριδικού πολέμου εναντίον του ΝΑΤΟ, χρησιμοποιώντας μέσα όπως drones, κυβερνοεπιθέσεις, σαμποτάζ κρίσιμων υποδομών και εκστρατείες παραπληροφόρησης. Αν και αυτές οι ενέργειες δεν συνιστούν «αιτία πολέμου», συνθέτουν μια επικίνδυνη και σχετικά χαμηλού κόστους τακτική με στόχο την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, την ώρα που η Ρωσία αποφεύγει μια άμεση πολεμική σύγκρουση με τη Δύση. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Γερμανού καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς: «Δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά ούτε σε ειρήνη».
Οι τρεις στόχοι του Πούτιν
Το περιοδικό υπογραμμίζει ότι ο Πούτιν επιδιώκει τρεις βασικούς στόχους. Ο πρώτος είναι να διαρρήξει την ενότητα του ΝΑΤΟ, καλλιεργώντας δυσπιστία ανάμεσα στους Ευρωπαίους συμμάχους και αμφισβητώντας την αμερικανική δέσμευση στο Άρθρο 5 της Συμμαχίας. Ο δεύτερος στόχος αφορά την Ουκρανία. Καθώς η καλοκαιρινή επίθεση του ρωσικού στρατού απέτυχε, ο Ρώσος πρόεδρος προσπαθεί να αυξήσει το κόστος στήριξης του Κιέβου για τις ευρωπαϊκές χώρες. Πολωνία, Εσθονία και Δανία έχουν δεχθεί επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενώ η Λιθουανία έχει υποστεί παρεμβολές GPS.
Στη Γερμανία στο στόχαστρο βρέθηκαν εταιρείες άμυνας μέσω κυβερνοεπιθέσεων, ενώ στη Μολδαβία και τη Ρουμανία σημειώθηκαν αποτυχημένες προσπάθειες παρέμβασης στις εκλογές τους. Ο τρίτος στόχος είναι βαθύτερος και ιδεολογικός. Ο Πούτιν, όπως αναφέρει το άρθρο, «μισεί» τις φιλελεύθερες δημοκρατίες, διότι με τον πλούτο και την ανθεκτικότητά τους εκθέτουν τις αδυναμίες του καθεστώτος του. Όσο περισσότερο καταφέρνει να σπέρνει διχόνοια στη Δύση και να υπονομεύει τις κεντρώες κυβερνήσεις, τόσο περισσότερο ενισχύονται οι λαϊκιστικές δυνάμεις που συμμερίζονται την καχυποψία του απέναντι σε μια ενωμένη Ευρώπη.
Η προτεινόμενη απάντηση της Δύσης
Σε ό,τι αφορά την αντίδραση της Δύσης, ο Economist θεωρεί ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ οφείλουν να επιλέξουν τη διαφάνεια και την άμεση απόδοση ευθυνών. Κάθε σαμποτάζ, κυβερνοεπίθεση ή παρέμβαση σε εκλογές πρέπει να αποκαλύπτεται με αποδείξεις, ώστε να αποδυναμώνεται η ρωσική δυνατότητα άρνησης.
Ταυτόχρονα, προτείνει την ενίσχυση των δομών κυβερνοάμυνας, τη δημιουργία ομάδων ταχείας αντίδρασης, τη συνεχή επιτήρηση στη Βαλτική Θάλασσα, αλλά και την ανάπτυξη φθηνότερων συστημάτων αναχαίτισης drones. Οι κυρώσεις σε εικονικές εταιρείες που τροφοδοτούν με εξοπλισμό τη Ρωσία, η αξιοποίηση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για τη στήριξη της Ουκρανίας και η δυνατότητα επιβολής αντιμέτρων, ακόμη και με στρατιωτική ισχύ, αποτελούν επίσης κρίσιμα εργαλεία αποτροπής.
«Ο κίνδυνος της αδράνειας»
Η ανάλυση προειδοποιεί ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την αδράνεια. Αν η Ρωσία αισθανθεί ότι μπορεί να προχωρά ανενόχλητη σε μικρές επιθετικές κινήσεις, υπάρχει το ενδεχόμενο να τολμήσει πιο επικίνδυνα βήματα, όπως η κατάληψη περιοχών στις Βαλτικές χώρες με ρωσόφωνους πληθυσμούς. Η αβεβαιότητα γύρω από τη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών, με τον Ντόναλντ Τραμπ να στέλνει αντιφατικά μηνύματα για τη δέσμευση της Ουάσιγκτον στο ΝΑΤΟ, ενισχύει ακόμη περισσότερο τους υπολογισμούς του Κρεμλίνου ότι η Δύση μπορεί να δοκιμαστεί στα όριά της.
Διαβάστε επίσης:
Γερμανία: Έκλεισε το αεροδρόμιο στο Μόναχο λόγω drones – 17 πτήσεις ακυρώθηκαν
