Πιέσεις ΗΠΑ προς Τουρκία: "Σταματήστε αγορές αερίου και πετρελαίου από Ρωσία"

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ασκούν νέες πιέσεις στην Τουρκία να σταματήσει τις εισαγωγές ενέργειας από τη Ρωσία. Η στάση της Άγκυρας, η οποία προσπαθεί να διατηρεί ισορροπίες ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, προκαλεί δυσαρέσκεια στην Ουάσιγκτον.

Σε πρόσφατη συνάντηση Τζέι Ντι Βανς και Μάρκο Ρούμπιο με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, οι Αμερικανοί υπενθύμισαν το αίτημα του προέδρου Τραμπ προς τις χώρες του ΝΑΤΟ να σταματήσουν να αγοράζουν ρωσική ενέργεια, ώστε να αποδυναμωθεί η ρωσική πολεμική προσπάθεια.

Η Τουρκία ως μεγάλος εισαγωγέας ρωσικής ενέργειας

Η Τουρκία είναι τρίτη παγκοσμίως σε εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου, μετά την Κίνα και την Ινδία. Επίσης, προμηθεύεται από τη Ρωσία μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και συνεργάζεται με τη ρωσική πλευρά στην κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου. Αυτό διαμορφώνει την Τουρκία ως σημαντικό «διάδρομο» που βοηθά τη Ρωσία να παρακάμπτει τις διεθνείς κυρώσεις.

Οι πρόσφατες επισημάνσεις δεν ήταν οι πρώτες. Τον Σεπτέμβριο, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε τονίσει στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι το σημαντικότερο βήμα που θα μπορούσε να κάνει η Τουρκία θα ήταν να σταματήσει την εισαγωγή ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η Ρωσία βασίζεται σε αυτά τα έσοδα για τη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία.

Η στρατηγική της Ελλάδας στην ενέργεια

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα ενισχύει τη συνεργασία της με τις ΗΠΑ στον ενεργειακό τομέα. Η Ουάσιγκτον επιδιώκει να περιορίσει την επιρροή της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Πρόσφατα, η ExxonMobil υπέγραψε συμφωνία για συμμετοχή σε ερευνητική γεώτρηση στο Ιόνιο, ενώ δραστηριοποιείται και σε περιοχές νότια της Πελοποννήσου. Παράλληλα, η Chevron και η HELLENiQ Energy αναμένεται να αναζητήσουν κοιτάσματα νότια της Κρήτης.

Πέρα από την πιθανή αξιοποίηση κοιτασμάτων, βασικός στόχος της Ελλάδας είναι να γίνει κεντρικό σημείο εισαγωγής και διανομής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) προς τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, φτάνοντας έως και την Ουκρανία.

Με αυτό τον τρόπο, η Αθήνα επιδιώκει: