Έρευνα Βρετανών επιστημόνων και το ντοκιμαντέρ του Channel 4 με τίτλο «DNA του Χίτλερ: Σχέδιο ενός Δικτάτορα» ρίχνουν νέο φως στις φήμες που εδώ και δεκαετίες κυκλοφορούν ανάμεσα στους ιστορικούς σχετικά με τα γεννητικά όργανα του Αδόλφου Χίτλερ. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα ευρήματά τους παρέχουν γενετική βάση στις αναφορές περί αναπτυξιακής διαταραχής, αποκαλύπτοντας πως ο Χίτλερ ενδέχεται να έπασχε από το σύνδρομο Κάλμαν, μια σπάνια γενετική πάθηση που προκαλεί ατελή εφηβεία και ορμονικές ανωμαλίες.
Τα ιστορικά ιατρικά αρχεία
Η συζήτηση για τα σωματικά προβλήματα του Χίτλερ είχε ανοίξει ξανά πριν από μερικά χρόνια, όταν οι ιστορικοί Τζόναθαν Μάγιο και Έμμα Κρέιγκι δημοσίευσαν το βιβλίο «Hitler’s Last Day: Minute by Minute», βασισμένο στα ιατρικά του αρχεία. Σε αυτά κατέγραφαν ότι ο ηγέτης των Ναζί υπέφερε από υποσπαδία του πέους, πάθηση κατά την οποία η ουρήθρα δεν βρίσκεται στο άκρο αλλά στη βάση ή κατά μήκος του πέους, και από δεξιά κρυψορχία, σύμφωνα με ιατρική έκθεση από τη φυλάκισή του στο Λάντσμπεργκ το 1923. Οι ιστορικοί υπέθεσαν πως οι παθήσεις αυτές του προκαλούσαν μικροφαλία και προβλήματα ούρησης.
Το DNA και τα νέα ευρήματα
Η γενετίστρια Τούρι Κινγκ και η ομάδα της κατάφεραν να ταυτοποιήσουν και να αλληλουχίσουν δείγμα DNA που αποδίδεται στον Χίτλερ. Το δείγμα προήλθε από κομμάτι υφάσματος ποτισμένο με αίμα, το οποίο είχε κρατήσει Αμερικανός στρατιώτης από τον καναπέ όπου αυτοκτόνησε ο δικτάτορας. Μετά από χρόνια ερευνών, η ομάδα εντόπισε επίσης DNA από συγγενή της οικογένειας του Χίτλερ, επιβεβαιώνοντας πλήρη αντιστοιχία στο χρωμόσωμα Υ.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι ο Χίτλερ δεν είχε εβραϊκή καταγωγή, αλλά παρουσίαζε μετάλλαξη στο γονίδιο PROK2, η οποία σχετίζεται με το σύνδρομο Κάλμαν. Η γενετική αυτή ανωμαλία, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσε να εξηγήσει τις ενδείξεις ατροφίας των γεννητικών οργάνων και ορμονικών διαταραχών.
Οι αμφισβητήσεις για τα συμπεράσματα
Το ντοκιμαντέρ προκάλεσε αντιδράσεις στη Βρετανία, καθώς ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι οι παραγωγοί υπερβάλλουν συνδέοντας το σύνδρομο με πιθανά ψυχιατρικά προβλήματα, ΔΕΠΥ ή αυτισμό. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι τέτοιες θεωρίες συνιστούν μορφή «γενετικού ντετερμινισμού», δηλαδή την εσφαλμένη αντίληψη πως η γενετική προδιαθέτει απευθείας για συγκεκριμένες συμπεριφορές ή ψυχικές ασθένειες.
Μάλιστα, οι επικριτές υπενθυμίζουν ότι παρόμοια επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν από τους ίδιους τους Ναζί στο πλαίσιο της «φυλετικής επιστήμης» και της θεωρίας περί «καθαρότητας του αίματος».
