Aν αγαπάς τα περιοδικά, αποκλείεται να µη θυµάσαι τις θρυλικές καµπάνιες της συγκεκριµένης εταιρείας, µε την εκθαµβωτική Κλόντια Σίφερ ως Μπριζίτ Μπαρντό, στη Μύκονο, µε τον Αντώνη Φραγκάκη σε µία σειρά από καταχωρίσεις που θύµιζαν τρέιλερ για µια ταινία που δεν γυρίστηκε ακόµη, ή διαφηµιστικό σποτ για τον ΕΟΤ στη δεκαετία του ’90.
Και τώρα, που µόλις κυκλοφόρησε η νέα καµπάνια του brand Guess µε µοντέλα Α.Ι., µπορείς µόνο να παρατηρήσεις το φαινόµενο και να αναρωτηθείς τι έχει συµβεί.
«Η µέρα που πέθανε το modeling», γράφουν τώρα οι χρήστες στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ολα ξεκίνησαν όταν κυκλοφόρησε το τεύχος Αυγούστου της αµερικανικής έκδοσης της «Vogue», µε µοντέλα που έχουν δηµιουργηθεί µε τεχνητή νοηµοσύνη. Για να ξεσηκωθούν αγόρια και κορίτσια στα social media και να µιλήσουν για «εικονικές γυναίκες στα περιοδικά», κατηγορώντας την εταιρεία που συνήθιζε να αφήνει το αποτύπωµά της µε εντυπωσιακές καταχωρίσεις και επενδύει τώρα στο «ψέµα».
Πώς φτάσαµε στα δύο µοντέλα που εµφανίστηκαν από το… µέλλον µε υπερβολικό µακιγιάζ και ξεπερασµένο στάιλινγκ; Τα παράπονά σας στο διαφηµιστικό γραφείο που έχει έδρα το Λονδίνο, το Seraphinnoe Vallora. Για να γνωρίσουµε την ξανθιά Βίβιεν και τη µελαχρινή Αναστάζια, µε ονόµατα και παρουσιαστικό µε κριτήρια για το OnlyFans. Οχι για τη σύγχρονη µόδα της συµπερίληψης και της πολυµορφίας στη µόδα.
«Εργαλείο µάρκετινγκ»
Οι συνιδρύτριες της βρετανικής εταιρείας µάρκετινγκ, που ειδικεύεται σε ψηφιακές εικόνες µε τεχνητή νοηµοσύνη, δεν σταµάτησαν να δίνουν συνεντεύξεις προκειµένου να µεταφέρουν το όραµα του πελάτη τους: «∆εν είµαστε εδώ για να αλλάξουµε την ταυτότητα του brand, αλλά για να προσαρµοστούµε στις ανάγκες του και να δηµιουργήσουµε κάτι όµορφο». Είδα στην εκποµπή «Good Morning America» τη Βαλεντίνα Γκονζάλες και την Αντρια Πετρέσκου να δηλώνουν ότι δεν σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τη βιοµηχανία του µόντελινγκ, καθώς «η καρδιά της µόδας είναι η φωτογραφία. Αυτό είναι απλώς ένα συµπληρωµατικό µέσο, ένα νέο εργαλείο µάρκετινγκ».
Ο βασικός λόγος που τόσο τα περιοδικά που φιλοξενούν αντίστοιχες εικόνες όσο και οι εταιρείες παραγωγής Α.Ι. δέχονται επικρίσεις είναι γιατί προωθούν µη ρεαλιστικά πρότυπα οµορφιάς µε αρνητικές επιπτώσεις στις νεότερες γενιές, αλλά και σε όλες τις ηλικίες. Γιατί όταν έρχεσαι αντιµέτωπος µε τέτοιες εικόνες, αρχίζεις να τις συνηθίζεις, να σου φαίνονται φυσιολογικές, να τις εξιδανικεύεις, ενώ στην πραγµατικότητα δεν υπάρχουν καν.
Γιατί δεν είναι µόνο η Guess, αλλά και η H&M, το Mango, η Levi’s που έχουν ήδη χρησιµοποιήσει ψηφιακούς «σωσίες» για να µειώσουν κόστος και χρόνο παραγωγής. Μαζί µε τα πλεονεκτήµατα της χρήσης εικονικών εικόνων, παρουσιάζονται ανησυχίες για τις επιπτώσεις στη βιοµηχανία µόδας, στα µοντέλα, στους φωτογράφους, στους στιλίστες, στους µακιγιέρ… Και κυρίως για τους κινδύνους που δηµιουργούνται από την προ βολή εξωπραγµατικών προτύπων οµορφιάς που ενισχύονται από ψηφιακές απεικονίσεις.
Πώς τα ξεχωρίζουµε
Ενα βασικό ερώτηµα είναι πώς θα ξεχωρίζουµε το αληθινό από το προϊόν τεχνητής νοηµοσύνης και ποιοι είναι οι κανόνες για τη χρήση της τεχνητής νοηµοσύνης. Μια καµπάνια δεν στηρίζεται µόνο σε ένα κόνσεπτ, ένα αναγνωρίσιµο πρόσωπο, ένα µοντέλο-κράχτη. Χτίζεται µέσα από µία σειρά από βήµατα που θυµίζει Χόλιγουντ. Μια ολόκληρη οµάδα ανθρώπων που συνεργάζεται για να δηµιουργήσει τέχνη.
Στα υπέρ, η ευελιξία και η εξοικονόµηση χρόνου και κόστους. Στα κατά, η απουσία διαφάνειας και η έλλειψη αξιοπιστίας και ηθικής στη χρήση ψηφιακών ανθρώπων που «συστήνονται» µε το µικρό τους όνοµα. Με πρότυπα οµορφιάς φτιαγµένα µε αλγόριθµους.
Ανάµεσα στα σχόλια µπορεί κάποιος να ξεχωρίσει ατάκες όπως «βλέποντας τις εικόνες δεν θέλω να αγοράσω απολύτως τίποτα» και«θέλουµε να βλέπουµε αληθινούς ανθρώπους στα περιοδικά, όχι κλώνους».
Την ίδια στιγµή εκπρόσωπος της Conde Nast διευκρίνισε πως «δεν έχει εµφανιστεί ποτέ µοντέλο τεχνητής νοηµοσύνης σε συντακτικό περιεχόµενο της ‘‘Vogue’’» µε τους χρήστες των µέσων κοινωνικής δικτύωσης να υπενθυµίζουν συνεργασίες µε θρυλικούς φωτογράφους, όπως ο Ιρβινγκ Πεν και η Λι Μίλερ.
Τι να… καταναλώσουµε;
Τι να πιστέψουµε και τι να «καταναλώσουµε» τελικά; Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως η χρήση ψηφιακών µοντέλων, αντί για αληθινούς ανθρώπους, αµφισβητεί την καλλιτεχνική φύση και την αυθεντικότητα των περιοδικών που επιλέγουν να φιλοξενούν αντίστοιχες καµπάνιες. Ακόµη κι αν δεν ήταν επιλογή της σύνταξης, αλλά του εµπορικού τµήµατος, η επανάσταση της εικόνας φέρνει πάντα αλλαγές και αναταράξεις.
Ποιος θα φανταζόταν λοιπόν ότι θα ερχόταν µια µέρα που θα νοσταλγούσαµε την εποχή της Σίντι, της Κλόντια, της Λίντα και της Ναόµι; Πεταλούδες µε ατσάλινα φτερά µε απαιτήσεις και διάρκεια στον χρόνο. Πώς να αισθάνονται άραγε σήµερα η Τζένιφερ Λόπεζ, η Εύα Μέντες, η Τζίτζι Χαντίντ, η Σίντνεϊ Σουίνεϊ, η Καµίλα Καµπέγιο, η Χέιλι Μπίµπερ, η Λετίσια Κάστα, η Αλεσάντρα Αµπρόζιο, η Αµπερ Χερντ που φωτογραφήθηκαν για τους πιο εµπνευσµένους φωτογράφους διεθνώς σε καµπάνιες της Guess, που έµεινανστην ιστορία; Η Βίβιεν και η Αναστάζια θα περιµένουν µέχρι το επόµενο… κάστινγκ.
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
