Παγκόσμια θλίψη στον κόσμο του κινηματογράφου για τον θάνατο του Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Ο σπουδαίος Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 89 ετών, στο σπίτι του στην πολιτεία Γιούτα. Με τα χαρακτηριστικά ξανθά μαλλιά και την ακαταμάχητη γοητεία του, κατάφερε να καθιερωθεί ως το απόλυτο σύμβολο του ωραίου και στιλάτου Αμερικανού ηθοποιού, για περισσότερες από έξι δεκαετίες.
Και, πράγματι, ο γεννημένος στις 18 Αυγούστου 1936 στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας ηθοποιός, ήταν μία από τις πιο εμβληματικές αναγνωρίσιμες μορφές, με μια διαδρομή που περιελάμβανε ακόμη τη σκηνοθεσία και τον ακτιβισμό. Στην τεράστια καριέρα του, κέρδισε δύο βραβεία Όσκαρ: το πρώτο το 1980 για τη σκηνοθεσία της ταινίας «Συνηθισμένοι άνθρωποι» (Ordinary People), και το δεύτερο το 2002 για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο.
Ανεξίτηλο στίγμα
Ένας από τους τελευταίους μεγάλους του αμερικανικού σινεμά, ο Ρέντφορντ, είναι βέβαιο ότι αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα του, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε κλασικές ταινίες όπως «Τα καλύτερά μας χρόνια» με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, «Οι δύο ληστές» και «Το κεντρί» (αμφότερες μαζί με τον Πολ Νιούμαν), «Οι τρεις μέρες του Κόνδορα» με τη Φέι Ντάναγουεϊ, «Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» (μαζί με τον Ντάστιν Χόφμαν), «Ο μεγάλος Γκάτσμπι» με τη Μία Φάροου. Και όμως, το πανέμορφο αγόρι από τη Σάντα Μόνικα, αρχικά δεν είχε υποψιάσει κανέναν για το ταλέντο που έκρυβε στην υποκριτική. Ο λογιστής πατέρας του και η νοικοκυρά μητέρα του, φοβόντουσαν τα… χειρότερα. Και όχι άδικα!
Η εφηβική του ηλικία ήταν γεμάτη αναταραχές, καθώς συχνά είχε προβλήματα συμπεριφοράς, συμμετείχε σε μικροκλοπές και κατανάλωνε (πολύ) αλκοόλ. Όταν τελείωσε το σχολείο, άρχισε να δουλεύει ως σερβιτόρος και λίγο μετά στις πετρελαιοπηγές της Καλιφόρνιας, ώστε να μαζέψει χρήματα για να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Πήγε, λοιπόν, πρώτα στο Παρίσι και στη συνέχεια στη Φλωρεντία, αλλά η πρώτη απογοήτευση δεν άργησε να έρθει: Δοκιμάζοντας την τύχη του στη Σχολή Καλών Τεχνών της περίφημης ιταλικής πόλης, δέχθηκε τόσο αποθαρρυντικές κριτικές που απογοητευμένος γύρισε στην Αμερική.
Στη Νέα Υόρκη, θα κάνει μια τελευταία προσπάθεια, αυτήν τη φορά στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών και η τύχη του θα αλλάξει: εντυπωσιάζει τους πάντες. Ένα (ακατέργαστο) ταλέντο μόλις είχε κάνει την εμφάνισή του μπροστά στους καθηγητές και αυτήν την ευκαιρία ο Ρέντφορντ δεν θα την άφηνε με τίποτα να πάει χαμένη.
Το 1958 θα πάρει το βάπτισμα του πυρός στη θεατρική παράσταση «Tall Story», δύο χρόνια μετά θα έρθει η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση και μέσα σε μια πενταετία θα καταφέρει να γίνει ένα από τα πιο καυτά ονόματα του Χόλιγουντ. Μάλιστα, το 1965 θα προταθεί για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Νέου ηθοποιού, χάρη στον ρόλο του στην ταινία «Inside Daisy Clover» και οι μετοχές του στο Χόλιγουντ θα εκτοξευθούν. Ο νέος «ωραίος» της μεγάλης οθόνης, μόλις είχε γεννηθεί. Αλλά, εκτός από την εξωτερική εμφάνιση, διέθετε ταλέντο σε περίσσεια και μια ακλόνητη θέληση για επιτυχία, μέχρι τέλους.
Ο Ρέντφορντ ήταν, επίσης, πρωτοπόρος στην υποστήριξη ανεξάρτητου κινηματογράφου, ιδρύοντας το φημισμένο φεστιβάλ Sundance, που έδωσε φωνή σε εκατοντάδες νέους δημιουργούς, ενώ ήταν γνωστός για τη φιλανθρωπική του δράση και την περιβαλλοντική του συνείδηση. Άφησε πίσω του τη σύζυγό του Σίμπιλ Σάγκαρς, τις κόρες του Σάουνα και Έιμι, και επτά εγγόνια. Η απώλειά του, είναι τεράστια για τον κόσμο του κινηματογράφου. Και αυτό γιατί, δεν ήταν απλώς ένας σταρ της οθόνης – ήταν ένας πραγματικός θρύλος της έβδομης τέχνης.
Εφημερίδα Απογευματινή
