O χαρισματικός ηθοποιός, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, με αφορμή το κλασικό έργο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» του Έντουαρντ Άλμπι -που παρουσιάζεται στο Θέατρο Ζίνα, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια- μιλάει εφ’ όλης της ύλης στην «Α». Και είναι καταιγιστικός.
Το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» είναι ένα έργο-ορόσημο για το παγκόσμιο θέατρο. Τι το καθιστά πάντα επίκαιρο;
Οι σύγχρονες παθογένειες είναι ο καθρέφτης του και το αντίστροφο. Εκπροσωπεί το σήμερα, γιατί υπάρχει πολλή παθογένεια σε όλες τις σχέσεις. Και στις σχέσεις ζευγαριών, αλλά και στις κοινωνικές συναναστροφές, και στις κοινωνικές προεκτάσεις. Εκπροσωπεί δηλαδή ό,τι ζούμε σήμερα: η τοξικότητα έχει εισβάλλει στα ζευγάρια, μη δίνοντας περιθώριο για αγάπη και συνεννόηση.
Τι να περιμένουμε ως προς την προσέγγιση του θέματος και την ανάδειξή του από την παράσταση;
Δεν μένουμε στην τοξικότητα, αλλά στο κενό της ύπαρξης. Η σύγχρονη μαζική κουλτούρα μας βγάζει τεράστιο κενό. Πρέπει λοιπόν να αντιπαρέλθουμε, προτείνοντας κάτι άλλο. Αυτό επιχειρούμε από την παράσταση και γι’ αυτό η μουσική του Τεντ Ρέγκλις που θα ακούσετε είναι ανάλογη με ό,τι σας περιγράφω. Βλέπετε δύο ζευγάρια, ένα μεγαλύτερο (Τζορτζ – Μάρθα) και ένα μικρότερο ηλικιακά (Νικ – Χάνι). Είναι ένα έργο των ψευδαισθήσεων των τεσσάρων: μάχονται να ξεφύγουν από αυτές και να επιστρέψουν στην πραγματικότητα, η οποία όμως είναι σκληρή.
Τι σας ρωτάνε συνήθως και δεν θέλετε να απαντάτε;
Πώς μαθαίνουμε τόσα λόγια. Τα μαθαίνουμε! Όμως, σημασία έχει πώς παίζονται αυτά τα λόγια. Το να αποστηθίσεις είναι εύκολο, το να ερμηνεύσεις ό,τι αποστηθίζεις είναι δύσκολο. Εκεί κάνει τη διαφορά ο ηθοποιός από τον ηθοποιό. Από εκεί και πέρα, οι υποκριτικές δυνατότητες «γυμνάζονται» στην πάροδο των ετών. Η προσπάθεια για το καλύτερο και η εκπαίδευση δεν σταματούν ποτέ στη δουλειά μας και γι’ αυτό τη χαιρόμαστε πολύ. Την εξέλιξη της τεχνικής μου -για να προχωρήσω ερμηνευτικά, ώστε να διώξω τα υποκριτικά «τερτίπια» και να περάσω στην ουσία, στο βάθος της ερμηνείας- την απολαμβάνω. Και θα το προσπαθώ μέχρι να πεθάνω.
Έχετε θαυμαστή καριέρα. Κάποιο απωθημένο παρ’ όλα αυτά, κάποια συνεργασία που θέλατε και δεν έγινε, κάποιο όνειρο;
Δεν είναι ένα το όνειρο, είναι πάρα πολλά… Απωθημένο δεν υπάρχει, επειδή μέχρι τώρα ό,τι ήθελα το έκανα και θα συνεχίσω, αφού όλα γίνονται βάσει σχεδίου και βάση οργάνωσης χρόνων.
-Τι θα συμβουλεύατε νέους ανθρώπους που ευελπιστούν σε αντίστοιχη πορεία με τη δική σας;
Να κάνουν τα ίδια λάθη για να μάθουν, σε βάθος χρόνου: μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε.
-Υπάρχουν ταλέντα;
Ο κόσμος γεμίζει τα θέατρα. Και είναι διάχυτη η αίσθηση ότι δεν λείπει το ταλέντο από την καινούργια γενιά ηθοποιών και σκηνοθετών.
-Το θέατρο σήμερα και την επόμενη μέρα;
Tο θαυμάζω το θέατρο! Τα ρεύματα έρχονται και παρέρχονται, αλλά το δυναμικό του είναι άρτια «εκπαιδευμένο». Hθοποιoί και σκηνοθέτες έχουμε προχωρήσει πολύ –το θέατρο εξάλλου αρέσει ιδιαίτερα γιατί είναι ο αντίλαλος της ζωής, γεννιέται και πεθαίνει αυτόματα. Το θέατρο είναι η ίδια μας η ζωή! Ένα δευτερόλεπτο κάτι γεννιέται και μετά πεθαίνει. Γι’ αυτό λέω ότι «θέλω και άλλες σκηνές». Ο κάθε νέος δεν μπορεί να περιμένει πέντε και δέκα χρόνια για να παίξει. Θέλει να κάνει πράξη το όραμά του. Καλά λοιπόν πράττουν κι οργανώνουν τόσες σκηνές. Από την άλλη, το θέατρο προχωράει, καλπάζει – με μεγάλη προσέλευση κοινού. Το μέλλον θα είναι ακόμα καλύτερο, γιατί υπάρχει πλέον σκέψη από πίσω και οργάνωση, δεν γίνεται κάτι τυχαίο. Υπάρχει σχέδιο.
-Τι ελπίζετε να κρατήσει ο θεατής ύστερα από αυτή τη νύχτα αποκαλύψεων που παρακολουθεί επί σκηνής;
Έναν σαφή προβληματισμό για τις προσωπικές τους σχέσεις. Πρέπει να καταλάβουν τι πρέπει να εκπαιδεύσουμε, το οποίο το «δίνει» βέβαια το ίδιο το έργο. Πρέπει να «εκπαιδεύσουμε» αν μη τι άλλο τις προσωπικές μας σχέσεις – ειδικά σε αυτές τις κοινωνικοπολιτικές εποχές που ζούμε όπου ο άνθρωπος έχει ξεχαστεί. Πρέπει να παλέψουμε για την αξιοπρέπειά μας και για τη σχέση με τον συνάνθρωπό μας. Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα που δίνει το ίδιο το έργο γιατί προτείνει στο τέλος, όπως θα δείτε, να μην ξεχνάτε πως είστε παντρεμένοι με τον σύντροφό σας. Μην ξεχνάτε ότι τον αγαπάτε.
Εφημερίδα Απογευματινή
