Ως γιορτή της ποίησης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ημέρα παρουσίασης της νέας -τέταρτης κατά σειρά- ποιητικής συλλογής της Νίνας Αλέξη «Σε άλλη Γη» από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, αλλά και παρεμβατική: πέρα από εμπλουτισμό της πνευματικής μας παραγωγής, η καταξιωμένη δημιουργός γεννά γόνιμους προβληματισμούς.
Αντικρίζει την κοινωνία από το πρίσμα της μνήμης, του κοσμοπολιτισμού, του λυρισμού, της θλίψης για τη χαμένη αθωότητα του κόσμου και το άδικο που κυριαρχεί γύρω μας – μετασχηματίζοντάς το, κατά το δοκούν, σε ειρωνεία. Ή σε κραυγή. Οι «ήρωες αυτού του κόσμου», του δικού της, αντιμάχονται το κακό. Όχι τυχαία: το πρώτο ποίημα της συλλογής αναφέρεται στο μεγαλύτερο δεινό της ανθρωπότητας, τον πόλεμο. Ο οποίος επανέρχεται επαναληπτικά είτε ως πόλεμος είτε ως το καθρέφτισμά του, η ειρήνη δηλαδή.
Ρόλο–κλειδί παίζει και η μνήμη: από τη μία, μεταφράζεται στην αντίδρασή της στην παθολογία του σύγχρονου κόσμου, στον ασφαλή χώρο όπου συσπειρώνεται το «εγώ» για να αντέξει την οδύνη. Από την άλλη, είναι η μνήμη της ομορφιάς και της καλοσύνης που διανοίγει μια χαραμάδα ελπίδας: ότι μπορεί τα πράγματα να αλλάξουν. Ταξιδεύοντας από το Λονδίνο στη Χο Τσι Μιν και από την αφρικανική έρημο στη Λυβέκη, καταδεικνύει διευρυμένη εμπειρία της ανθρώπινης συνθήκης: πόλεμος, φτώχεια, εκμετάλλευση, αδικία, δυστοπία… Όμως, πάντα κάπου φωλιάζει και το φως.
Εφημερίδα Απογευματινή
