Μέτρια προς καλή χαρακτηρίζεται η φετινή παραγωγή ελαιολάδου στη χώρα μας, με τον όγκο να εκτιμάται μεταξύ 200.000 και 250.000 τόνων, επίπεδα παρόμοια με πέρυσι. Αν και η συνολική εικόνα δεν παρουσιάζει μεγάλες διαφοροποιήσεις, ορισμένες περιοχές καταγράφουν μικρή μείωση, ενώ άλλες εμφανίζουν ελαφρώς βελτιωμένες αποδόσεις.
Οι καιρικές συνθήκες καθορίζουν την απόδοση
«Σε άλλες περιοχές η κατάσταση είναι καλύτερη, σε άλλες χειρότερη», δήλωσε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) ο πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου (ΕΔΟΕ), Μανώλης Γιαννούλης.
Όπως εξήγησε, η διακύμανση σχετίζεται με τις κλιματικές συνθήκες και τη φυσική εναλλαγή της καρποφορίας.
«Η Κρήτη που πέρυσι είχε καλή παραγωγή, φέτος είναι ελαφρώς χαμηλότερα. Έχει να κάνει με τις βροχοπτώσεις, το κρύο, την ανθοφορία. Το λιόδεντρο δεν μπορεί να δώσει δύο συνεχόμενες χρονιές μεγάλη παραγωγή», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σαφέστερη εικόνα για το τελικό μέγεθος της παραγωγής θα υπάρχει προς το τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου, καθώς, όπως σημείωσε, στην Ελλάδα δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή και τα διαθέσιμα στοιχεία είναι εκτιμήσεις.
Σταθερές τιμές και «ήσυχη» αγορά
Η φετινή χρονιά αναμένεται να είναι σταθερή ως προς τις τιμές, χωρίς έντονες διακυμάνσεις.
«Δεν θα δούμε τα ιστορικά χαμηλά των προηγούμενων ετών», τόνισε ο κ. Γιαννούλης, επισημαίνοντας ότι η παραγωγή στη Μεσόγειο είναι μέτρια προς καλή και το ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης παραμένει ισορροπημένο.
Οι τιμές παραγωγού κυμαίνονται σήμερα μεταξύ 4 και 5 ευρώ το κιλό, επίπεδα που αναμένεται να διατηρηθούν, ενώ στα ράφια των σούπερ μάρκετ οι καταναλωτές αγοράζουν ελαιόλαδο μεταξύ 7 και 8 ευρώ το κιλό.
«Φαίνεται ότι θα είναι μια ήρεμη χρονιά, χωρίς ακραίες διακυμάνσεις. Υπάρχει επάρκεια προϊόντος και σταθερότητα στην αγορά», σημείωσε.
Κλιματική αλλαγή και κόστος παραγωγής «φρενάρουν» τον κλάδο
Δύο παράγοντες εξακολουθούν να αποτελούν τα μεγαλύτερα προβλήματα για τους παραγωγούς:
το υψηλό κόστος παραγωγής και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
«Το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό, λόγω του τρόπου που καλλιεργούμε. Οι ελιές βρίσκονται σε πετρώδη, επικλινή και ξερικά εδάφη· περιμένουμε τον Θεό να τις ποτίσει», ανέφερε.
Η μείωση των βροχοπτώσεων και οι ήπιοι χειμώνες δυσχεραίνουν περαιτέρω την κατάσταση, αφού η ελιά «χρειάζεται κρύο και νερό για να αναπτυχθεί σωστά».
Επιπλέον, το υψηλό κόστος συλλογής λόγω της περιορισμένης εκμηχάνισης ανεβάζει τις δαπάνες:
«Το μεροκάματο έχει διπλασιαστεί — από 30-35 ευρώ πριν την πανδημία, σήμερα ξεπερνά τα 60 ευρώ. Και οι εργάτες είναι δυσεύρετοι», πρόσθεσε ο κ. Γιαννούλης.
Ανταγωνιστικότητα και εξαγωγές: «Υπάρχει προοπτική, αλλά χρειάζεται οργάνωση»
Για να γίνει η ελληνική ελαιοκαλλιέργεια πιο ανταγωνιστική, απαιτούνται επενδύσεις και καλύτερη οργάνωση, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΔΟΕ.
«Η διαδικασία για να γίνει το προϊόν ανταγωνιστικό είναι μακροχρόνια και κοστοβόρα. Χρειάζονται κεφάλαια και οργάνωση — στοιχεία που συχνά λείπουν», ανέφερε, σημειώνοντας όμως ότι υπάρχουν αξιόλογες μεμονωμένες προσπάθειες επιχειρήσεων που δείχνουν τον δρόμο.
Στον τομέα των εξαγωγών, πάντως, καταγράφεται θετική εξέλιξη.
«Από τους 20-25 χιλιάδες τόνους τυποποιημένου ελαιολάδου που εξάγαμε πριν λίγα χρόνια, έχουμε φτάσει σχεδόν στις 40 χιλιάδες. Είναι μια καλή πορεία που δείχνει προοπτική», επισήμανε.
