Η εβδοµάδα που προηγήθηκε επιβεβαίωσε, ακόµη µία φορά, ότι η διπλωµατία κινείται παρασκηνιακά και απρόβλεπτα, αλλά καθοριστικά. Τρεις κοµβικής σηµασίας επαφές πραγµατοποιήθηκαν σε τουρκικό έδαφος, σχεδόν ταυτόχρονα, την περασµένη Πέµπτη, ρίχνοντας φως
στις επόµενες κινήσεις στην παγκόσµια γεωπολιτική σκακιέρα και κατ’ επέκταση (και) στις εύθραυστες ισορροπίες των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Στην Αγκυρα, ο Ταγίπ Ερντογάν υποδεχόταν τον Βολοντίµιρ Ζελένσκι, σε µία υψηλής σηµειολογίας συνάντηση, µε στόχο την εκεχειρία. Ταυτόχρονα, στην Κωνσταντινούπολη διεξαγόταν ένα «θρίλερ» γύρω από τις ειρηνευτικές διαπραγµατεύσεις Ρωσίας και Ουκρανίας.
Παρασκήνιο
Στη δε Αττάλεια πραγµατοποιούνταν η Ατυπη Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, µε φόντο τις εξελίξεις στην Ουκρανία και στη Γάζα και µε στόχο την ενίσχυση της συλλογικής αµυντικής δυνατότητας και του συγχρονισµού του βηµατισµού µεταξύ της Ευρωπαϊκής
Ενωσης και του ΝΑΤΟ. «Μόνο εργαζόµενοι µέσα από σύγχρονα βήµατα, µέσα από κοινές δυνατότητες, µέσω διευρυµένων αµυντικών συστηµάτων, θα µπορέσουµε να αντιµετωπίσουµε την παγκόσµια κρίση, η οποία αυτή τη στιγµή βρίσκεται σε εξέλιξη, κάθε µέρα και µε µια καινούργια εστία έντασης», δήλωσε χαρακτηριστικά, προσερχόµενος στη Σύνοδο, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης. Στο
περιθώριο της ΝΑΤΟϊκής Συνόδου έλαβε χώρα και η πολυαναµενόµενη συνάντησή του µε τον Τούρκο οµόλογό του, Χακάν Φιντάν. Η «Κυριακάτικη Απογευµατινή» φέρνει στο φως το πλούσιο διπλωµατικό παρασκήνιο. Η συνάντηση διήρκεσε περίπου είκοσι λεπτά.
Ενδεχοµένως λίγα στη χρονική αποτίµηση, αλλά απολύτως επαρκή για την αποστολή της: να κρατήσει ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας και να προετοιµάσει το έδαφος για την επόµενη ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής. Ο Χ. Φιντάν φρόντισε να εξασφαλίσει τον απαιτούµενο χρόνο για την ελληνική πλευρά, µολονότι ως οικοδεσπότης της Συνόδου ήταν διαρκώς απασχοληµένος. Οι κ.κ. Γεραπετρίτης και Φιντάν συµφώνησαν να επανεκκινήσουν στο εγγύς µέλλον τον πολιτικό διάλογο, καθώς και τις συνοµιλίες στο πλαίσιο της «θετικής ατζέντας».
Σύµφωνα µε καλά πληροφορηµένες διπλωµατικές πηγές, το βασικό αντικείµενο της συζήτησης, όµως, ήταν η προετοιµασία του Ανωτάτου Συµβουλίου Συνεργασίας (ΑΣΣ), το οποίο παίρνει τη µια παράταση µετά την άλλη. ∆ιαρροές το τοποθετούν χρονικά στα µέσα Ιουνίου.
Ωστόσο, δεν αποκλείεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συναντήσει τον Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της ΝΑΤΟϊκής Συνόδου Κορυφής που θα γίνει στη Χάγη (24-25 Ιουνίου), σε ένα πιο ανεπίσηµο -αλλά διπλωµατικά σηµαντικό- τετ α τετ.
Εποµένως, η συνάντηση των δύο ηγετών πράγµατι θα µπορούσε κάλλιστα να πραγµατοποιηθεί τον Ιούνιο, υπό ΝΑΤΟϊκή όµως οµπρέλα και χωρίς να κρίνεται απαραίτητη η σύγκληση του ΑΣΣ. Πίσω από τη διαρκή αναβολή του ΑΣΣ, βεβαίως, κρύβεται και η εξής παραδοχή: προσώρας, δεν έχει υπάρξει η απαιτούµενη νοµική και τεχνική προετοιµασία για να ξεκινήσει ο ουσιαστικός διάλογος γύρω από τον καθορισµό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Εξάλλου, «το να κλοτσάς το τενεκεδάκι παρακάτω στον δρόµο» εξυπηρετεί προσωρινά -ίσως και σκόπιµατην αποφυγή εντάσεων και την καλλιέργεια ενός κλίµατος σταθερότητας.
Κερδισµένη η Αθήνα
Η Αθήνα εκτιµά πως η Αγκυρα, όσο παίζει τον ρόλο του διαµεσολαβητή σε όλα αυτά τα µέτωπα στα οποία εµπλέκεται (στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στη Συρία και στη Γάζα), θα επιδιώκει µε κάθε τρόπο την αποτροπή ενός ελληνοτουρκικού επεισοδίου που θα προκαλούσε αφ’ ενός σοβαρές περιφερειακές παρενέργειες, αφ’ ετέρου µεγάλο πλήγµα στην εικόνα της και, τέλος, θα αποµάκρυνε το ενδεχόµενο επαναπροσέγγισής της µε την Ε.Ε.
Κοινώς, όσο η Τουρκία είναι «εγκλωβισµένη» σ’ αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα θα βγαίνει κερδισµένη. Η πολιτική ηγεσία και στις δύο χώρες δείχνει πρόθυµη να επενδύσει στη σταθερότητα, έστω κι αν αυτή βασίζεται περισσότερο στην αποφυγή, παρά στην επίλυση διαφορών. Το
2025 µπορεί να αποδειχθεί έτος αναµονής, αλλά και δοκιµής για την ειλικρίνεια της «θετικής ατζέντας».
Κυριακάτικη Απογευματινή
