Ενας νόµος του 1997, στη βα θύτερη περίοδο της 11ετί ας ΠΑΣΟΚ, ο ν. 2538/1997, χαρακτηρίζεται έως σήµερα «θεσµικό όνειδος» και αφορά τη ρύθµιση αναρίθµητων αγροτικών χρεών και άλλων οικονοµικών εκκρεµοτή των, οργανισµών του υπουργείου Γεωργίας, αµαρτωλών συνεταιρισµών, δήµων ακόµη και ιδιωτών για υποτιθέµενες καταστροφές που είχαν υποστεί 10 χρόνια νωρίτερα, όταν δεν υπήρξε καν οργανωµένος µηχανισµός αξιολό γησης ζηµιών. Ψηφισθείς -µεταξύ άλλων- από τους Αλ. Παπαδόπουλο (υπουργό Εσω τερικών), Γ. Παπαντωνίου (υπουργό Εθνικής Οικονοµίας), Στ. Τζουµά κα (υπουργό Γεωργίας), αποτέλεσε «προποµπό» του ιδρυτικού νόµου του ΟΠΕΚΕΠΕ (ν. 2637/1998), καθώς δι έγραφε µονοκοντυλιά το παρελθόν, ανοίγοντας τον δρόµο στον νέο φο ρέα, ο οποίος από την έναρξή του λυ µαίνονταν κοινοτικό χρήµα, µε συνέ πεια το 2004 να επιβληθούν τα πρώτα πρόστιµα των 275 εκατ. ευρώ.
Κι ενώ σήµερα αποκαλύπτονται διαδο χικά ονόµατα στελεχών του ΠΑΣΟΚ («πράσινων φραπέδων») που έλαβαν επιδοτήσεις άνευ αιτιολογικής βάσης, τρεις δεκαετίες νωρίτερα η κοµµατική νοµενκλατούρα, στο όνοµα του δήθεν εκσυγχρονισµού, νοµοθετούσε κυρι ολεκτικά την καταλήστευση του δη µόσιου χρήµατος, παρέχοντας κύριο ρόλο στην Αγροτική Τράπεζα, η οποία «βούλιαξε» το 2010, και στους αγρο τοσυνδικαλιστές τής επίσης «πνιγµέ νης στη λοβιτούρα» ΠΑΣΕΓΕΣ, που επίσης δεν υφίσταται.
Διατάξεις
«Το Ελληνικό ∆ηµόσιο, στο πλαίσιο της εξυγίανσης των συνεταιριστικών οργανώσεων, αναλαµβάνει να καλύ ψει τις κατά την 31η ∆εκεµβρίου 1990 οφειλές αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων προς την ΑΤΕ (Αγροτική Τράπεζα) και προέκυψαν από ζηµιές που οφείλονται στην άσκηση παρεµ βατικής πολιτικής µε εντολή και για λογαριασµό του κράτους», αναφέρε ται στο άρθρο 14. Τα δε αναλαµβανό µενα προς κάλυψη ποσά προέρχονταν από οφειλές της κρατικής Ελαιουργι κής, τις οποίες η κυβέρνηση της Ν.∆. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αρνή θηκε να διευθετήσει, στέλνοντας την υπόθεση (1990) στη ∆ικαιοσύνη.
Οταν όµως επανήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξου σία αποκαλύφθηκαν µε τον νόµο που ψήφισε (ν. 2538/1997) τα χρέη της: 7,45 δισ. δραχµές στον συνεταιρισµό της Πάτρας, 6,35 δισ. δρχ. στον Κα πνικό Οργανισµό Γιαννιτσών, 2,12 δισ. δραχµές στον Οινοποιητικό Κορίνθου, 925,5 εκατ. δρχ. στο Κοµπότι Αρτας, 675 εκατ. δρχ. στην Πιερία κ.τ.λ., ενώ η ίδια η εταιρεία εµφάνιζε «τρύπα» 7,07 δισ. δραχµών. Στην επόµενη παράγραφο του άρ. 14, το ∆ηµόσιο ανέλαβε «να καλύψει µέ ρος των κατά την 31η ∆εκεµβρίου 1993 ληξιπρόθεσµων οφειλών, συµπε ριλαµβανοµένων και των τόκων µέχρι 31.3.1995, συνεταιριστικών οργανώ σεων προς την ΑΤΕ που προήλθαν από δάνεια για την ίδρυση και λειτουργία τους». Η φωτογραφική ρύθµιση, κό στους περίπου 4 δισ. δραχµών, αφο ρούσε κονσερβοποιίες βρώσιµων ελιών σε Θεσπρωτία, Πρέβεζα, Λα κωνία, Λοκρίδα, Αταλάντη, Εύβοια, οι οποίες συστάθηκαν µε τα αποκαλούµενα «θαλασσοδάνεια».
Πτηνοτροφία – κτηνοτροφία
Με το άρ. 15… εξυγιαίνονταν «επι χειρήσεις σφαγής ζώων συνεταιρι στικού και δηµοτικού χαρακτήρα», καθώς και ο Συνεταιρισµός Πτηνο τρόφων Μεγάρων, οι οφειλές του οποίου ανέρχονταν σε 6,47 δισ. δρχ. Το ∆ηµόσιο κάλυψε κατά 50% τα χρέη προς την Αγροτική Τράπεζα, καθώς επίσης «και τα προς τρίτους βεβαιωµένα χρέη µε τελεσίδικες δι καστικές αποφάσεις και για εκκρε µείς δικαστικές υποθέσεις»! Πλή ρωσε δηλαδή για ιδιώτες και όσους είχαν καταδικαστεί αµετάκλητα στις διοικήσεις των οργανισµών, αντί να τους καταστήσει επίορκους! Πέραν αυτών, έδωσε τη δυνατότητα στην Αγροτική «να διαγράφει τα επιπλέον ποσά από µη λογιστικοποιηθέντες τόκους, εφόσον µε αυτόν τον τρό πο εξασφαλίζεται η βιωσιµότητα των φορέων». Τέτοια εύνοια λοιπόν έτυ χαν η ΣΕΠΕΚ (1,4 δισ. δρχ.), ο Συνε ταιρισµός Σερρών (1,2 δισ. δρχ.), η ΣΒΕΚΗ (1,1 δισ. δρχ.), οι δήµοι Καλα µάτας, Γιαννιτσών, Κιλκίς, Βόλου, η ΕΑΣ Λήµνου κ.τ.λ.
Εταιρικά σχήµατα
Με το άρ. 16 ρυθµίστηκαν ασύλληπτες για την εποχή οφειλές προς την Αγρο τική Τράπεζα συναφών εταιρειών δια φόρων µορφών (οµόρρυθµες, ανώνυ µες κ.τ.λ.) σε Πελοπόννησο, Κρήτη, Βόρεια Ελλάδα, ύψους 45,6 δισ. δραχ µών. Συγκεκριµένα το ∆ηµόσιο κατέβαλε 16,67 δισ. δρχ. για χρέη οµόρρυθµων εταιρειών και κοινοπραξιών καπνοπα ραγωγών ποικιλίας Μπέρλεϊ, 9,03 δισ. δρχ. για επιχειρήσεις ελαιολάδου της Κρήτης, 6,3 δισ. δρχ. για λογαριασµό των ΟΤΑ, 3,3 δισ. δρχ. για την Ενω ση Ηρακλείου, 1,2 δισ. δρχ. για την Ενωση Κιτροπαραγωγών Κρήτης, 570 εκατ. δρχ. για την ΑΓΝΟ στη Θεσσα λονίκη κ.τ.λ. Ακολούθως χαρίστηκαν και οι οφειλές των 7,5 δισ. δρχ. των συνεταιρισµών βαµβακοκαλλιεργητών σε Καρδίτσα, Λάρισα, Φάρσαλα, Αλεξάνδρεια, Β ροια, Σέρρες, Ξάνθη, Ροδόπη, Λιβα δειά και Θεσσαλονίκη.
Εξειδικευµένη παραγωγή
Ο µπαξές είχε για όλους (άρ. 17), αφού πληρώθηκαν και δάνεια ίδρυσης – λει τουργίας «επιχειρήσεων εκτροφής χε λιών κλειστού κυκλώµατος και γαρί δων», 1,31 δισ. δρχ. Μεταξύ των όσων ωφελήθηκαν ήταν οι ΒΙΟΤΕΚ, Ιχθυο καλλιέργεια Μακεδονίας, Τρίαινα Α.Ε., ∆ουλαράκης Α.Ε., Καρυπίδης Α.Ε. κ.τ.λ. Στον κλάδο της τυροκοµίας το ∆ηµόσιο ανέλαβε πλήρως το συνεται ριστικό χρέος των 5,52 δισ. δρχ. προς την ΑΤΕ, πληρώνοντας για παράδειγ µα 2,1 δισ. δρχ. για τον γαλακτοκοµι κό οργανισµό Φιλιατών Ηγουµενίτσας, 700 εκατ. δρχ. για την ΕΑΣ Ορεστιά δας, 350 εκατ. δρχ. για την ΕΑΣ ∆ι δυµοτείχου κ.τ.λ. Οµοίως κατέβα λε 17,97 δισ. δρχ. για ληξιπρόθεσµες οφειλές επιχειρήσεων οινοποιητικού χαρακτήρα, µε τα µεγαλύτερα ποσά να αφορούν την ΕΑΣ Πεζών, τους Αµπε λουργούς Επαρχίας Θηβών, τους συ νεταιρισµούς Νάουσας και Ηρακλεί ου Κρήτης.
Παραγραφή
Με το ίδιο άρθρο παραγράφηκαν και οφειλές 8 ιδιωτών παραγωγών του Νο µού Θεσπρωτίας ύψους 121,72 εκατ. δραχµών από δάνεια «για την ίδρυση και λειτουργία θερµοκηπιακών µονά δων εντός της ζώνης των 20 χιλιοµέ τρων από τα βόρεια σύνορα της χώ ρας». Σε άλλο εδάφιο ευνοούνται οι µελισσοπαραγωγικοί φορείς της Θά σου, της Αλεξανδρούπολης και της Αρτας (χρέος 1,16 δισ. δρχ.), καθώς και επιχειρήσεις µε πρόσφατα «φέ σια» 2,93 δισ. δρχ. που είχαν προκύ ψει µετά την υπαγωγή τους στο ρυθ µιστικό καθεστώς νόµου του 1994 (ν. 2237/1994).
Εν προκειµένω η παραγω γός της σαµπάνιας ΚΑΪΡ δηµιούργησε «άνοιγµα» 2 δισ. δρχ., ο συνεταιρισµός Μεγάρων 566 εκατ. δρχ. και ο αντί στοιχος της Αυλίδας 320 εκατ. δρχ. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα άρ. 17β και 17γ, µε τα οποία καλύπτονται κατά 100% οι οφειλές 183,2 εκατ. δρχ. έως 31 Οκτωβρίου 1997 πέντε παραγωγών του Νοµού Καρδίτσας «από δάνεια για την κατασκευή και λειτουργία θερµο κηπιακών µονάδων που καταστράφη καν από τις χιονοπτώσεις τον Μάρτιο του 1987, τον ∆εκέµβριο του 1988, το 1994 και την ανεµοθύελλα του 1995»! Αντίστοιχα διαγράφηκαν χρέη 347,09 εκατ. δρχ. 18 παραγωγών του Νοµού Τρικάλων «από δάνεια για την κατα σκευή και λειτουργία θερµοκηπιακών µονάδων που καταστράφηκαν από τις χιονοπτώσεις τον ∆εκέµβριο του 1986 και τον Μάρτιο του 1987». Ως προκύ πτει, οι ζηµιές αναγνωρίστηκαν κα θυστερηµένα κατά δήλωση και δεν αφορούσαν αποζηµιώσεις αλλά πα ραχθέντα χρέη έως το 1997!
Πολιτική ατµόσφαιρα
Η περιρρέουσα πολιτική ατµόσφαιρα της περιόδου άφηνε περιθώρια -δυ στυχώς- στην ανοµία και στη… νοµο θέτησή της. Η Νέα ∆ηµοκρατία, παρό τι είχε κερδίσει το 43% της αγροτικής ψήφου στις πρόωρες εθνικές κάλπες του Σεπτεµβρίου του 1996, εν τούτοις για δεύτερη συνεχόµενη φορά έχανε τις εκλογές. Στον αντίποδα, το ΠΑΣΟΚ του Κ. Ση µίτη αντιµετώπιζε πολλά προβλήµα τα µε τις κινητοποιήσεις των αγροτών στον Θεσσαλικό κάµπο και τους πο λυήµερους αποκλεισµούς των εθνικών οδών από τις οµάδες των επικεφαλής των συνδικαλιστών Γιάννη Πατάκη και Βαγγέλη Μπούτα. Οι δηµοτικές εκλο γές του 1998 πλησίαζαν, ο Κώστας Καραµανλής είχε πρόσφατα (Μάρτιος 1997) αναδειχθεί πρόεδρος της Ν.∆. και τα ανοίγµατα στο κέντρο ήταν συ νεχόµενα. Ο «λογαριασµός» για το ΠΑΣΟΚ δεν έβγαινε κι έτσι αποφασί στηκε η σχεδόν καθολική… αµνήστευ ση από τις αµαρτίες του νοσηρού πα ρελθόντος.
Κυριακάτικη Απογευματινή
