Συναγερμός έχει σημάνει στην αντιπολίτευση, με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ να παρατηρούν ότι μόλις έχει ξεκινήσει μια άτυπη και μακρά προεκλογική περίοδος και να τίθενται σε θέσεις μάχης, έχοντας κατά νου όχι μόνο το τι κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και τον αστάθμητο παράγοντα Τσίπρα. Και τα δύο κόμματα, που έχουν μοιραστεί τα τελευταία δύο χρόνια τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχουν ένα κοινό πρόβλημα, το οποίο καλούνται να λύσουν στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι αποτελούν κάτι καινούργιο και έχουν μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη για μια κοινωνική διακυβέρνηση.
Το παρελθόν και των δύο κομμάτων, όσον αφορά κυρίως την περίοδο που έχουν κυβερνήσει, είναι αυτό που μπαίνει τροχοπέδη. Το μεν ΠΑΣΟΚ για τα πολλά σκάνδαλα της περιόδου Σημίτη, καθώς και την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ με τον Γιώργο Παπανδρέου, ο δε ΣΥΡΙΖΑ με τις «κωλοτούμπες», καθώς και με το θηριώδες τρίτο μνημόνιο, την εφαρμογή λιτότητας κ.λπ. Κάτι που γίνεται ορατό σε όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών, καθώς καταγράφεται μια περίεργη εικόνα, αφού έχουμε μια κυβέρνηση να καταρρέει, φορτωμένη με σκάνδαλα και με μια κοινωνική πολιτική που προκαλεί δυσφορία στον λαό, αλλά αυτά τα δύο κόμματα να παραμένουν καθηλωμένα. Κι αυτό έχει να κάνει κυρίως με τα πεπραγμένα τους, καθώς και με το γεγονός ότι δεν δείχνουν να διατυπώνουν μια διαφορετική εναλλακτική πρόταση απέναντι στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Εξετάζοντας κυρίως τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ, για τη Χαριλάου Τρικούπη υπάρχουν δύο ζητούμενα. Πρώτα απ’ όλα καλείται να δείξει ότι έχει μάθει από τα λάθη του και έχει μετανοήσει για το κακό κυβερνητικό παρελθόν του και εν συνεχεία να πείσει τον ελληνικό λαό ότι συνιστά εναλλακτική πρόταση απέναντι στη ΝΔ. Ωστόσο, μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται. Κάτι που προκαλεί αναπόφευκτα το ερώτημα αν και κατά πόσο θα πάνε στο ΠΑΣΟΚ συντεταγμένα έως τις εκλογές, καθώς υπάρχουν ήδη φυγόκεντρες τάσεις, όπως αυτή που εκφράζεται από τον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, και τους παπανδρεϊκούς.
Το δεύτερο είναι να μπορέσουν να πείσουν ότι δεν πρόκειται μετεκλογικά να συνεργαστούν με τη ΝΔ. Δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να επαναληφθεί η συγκυβέρνηση με ΝΔ στο απολύτως ορατό σενάριο μη ύπαρξης αυτοδυναμίας. Εδώ μπαίνει και το ερώτημα όσον αφορά κάποια στελέχη που κατατάσσονται στο «δεξιό» ΠΑΣΟΚ, όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία -ως γνωστόν- διατηρεί καλές σχέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για το τι θα πράξουν και πώς θα κινηθούν την επομένη της κάλπης. Οι κακές γλώσσες στην πολιτική πιάτσα υποστηρίζουν ότι η κυρία Διαμαντοπούλου έθεσε υποψηφιότητα για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να κόψει τον δρόμο στον Παύλο Γερουλάνο, ένα πολιτικό στέλεχος που -όπως λένε στη Χαριλάου Τρικούπη- εάν ήταν αυτήν τη στιγμή στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το κόμμα ενδεχομένως να ήταν σε καλύτερη θέση.
Πλέον, όσοι κινούνται πολιτικά πέριξ της Χαριλάου Τρικούπη έχουν αφήσει στην άκρη αυτό το ζήτημα και ασχολούνται με το μπορεί να γίνει από δω και πέρα. «Βλέπουν» λοιπόν ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να συνεργαστούν πρόσωπα της δεξιάς πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ και να κυριαρχήσουν εσωκομματικά μετά τις κάλπες, παίρνοντας μαζί τους όλους όσους απογοητευτούν από το εκλογικό αποτέλεσμα και αναζητήσουν μια άλλη κεντροαριστερή έκφραση εντός του κόμματος. Το ζήτημα, βέβαια, είναι αν με τα ποσοστά που έχουν πάρει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση. Σε αυτήν την περίπτωση, το «δεξιό» ΠΑΣΟΚ θα κοιτάξει να πείσει τα υπόλοιπα στελέχη να συγκυβερνήσουν με τη ΝΔ. Προφανώς και θα υπάρξει ουσιαστικά μια διάσπαση, καθώς κάποιοι θα φύγουν, άλλα ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ -σίγουρα το «δεξιό», αλλά όχι μόνο αυτό- θα πάει με τη ΝΔ, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωθυπουργό.
Από την άλλη, τα δεδομένα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο απλά, καθώς εισέρχεται σε προεκλογική τροχιά πλήρως αποδυναμωμένος, με τις πάγιες εσωτερικές του αντιφάσεις, την ένδεια στελεχών και χωρίς ισχυρό κομματικό μηχανισμό, αφού οι οργανώσεις του κόμματος δεν υφίστανται ουσιαστικά. Στην Κουμουνδούρου προγραμματίζουν ήδη συναντήσεις με παραγωγικούς και συνδικαλιστικούς φορείς ετοιμάζοντας την κεντρική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, αλλά στις συζητήσεις που γίνονται κυριαρχεί το ενδεχόμενο νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα, το οποίο πλέον θεωρούν δεδομένο και ετοιμάζουν γραμμές άμυνας, καθώς ανησυχούν για την πολιτική τους επιβίωση. Λογικό, αφού είναι η πρώτη φορά, έπειτα από πολλά χρόνια, που το κόμμα εμφανίζεται δημοσκοπικά ως «μικρό» κόμμα. Το σίγουρο είναι πως καταλύτης για τη διαμόρφωση νέων ισορροπιών στο πολιτικό σκηνικό θα είναι η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα αν θα κάνει κόμμα ή όχι.
Εφημερίδα Απογευματινή
