Σε τροχιά τελικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση εισέρχεται το ΠΑΣΟΚ, ενόψει ενός θερμού τριμήνου που ξεκινάει από τη ΔΕΘ με ορίζοντα μέχρι τα Χριστούγεννα και το οποίο εντέλει θα κρίνει α) αν το Κίνημα μπορεί να απειλήσει την πρωτοκαθεδρία της ΝΔ και β) το μέλλον του ίδιου του Νίκου Ανδρουλάκη, καθώς οι γκρίνιες στη Χαριλάου Τρικούπη για τον αρχηγό πυκνώνουν. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μέχρι στιγμής, και σε γενικές γραμμές, δεν έχει καταφέρει να πείσει πως μπορεί να αποτελέσει αξιόμαχο αντίπαλο και εναλλακτική πρόταση απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, παρά τη μεγάλη πίεση που δέχεται η κυβέρνηση μετά τα Τέμπη, τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τη γενικότερη δυσφορία του εκλογικού σώματος. Με δεδομένο, επίσης, το παρατεταμένο κακό κλίμα για τη ΝΔ, καθώς οι 7 στους 10 -βάσει των δημοσκοπήσεων- δηλώνουν δυσαρεστημένοι από χειρισμούς που έγιναν σε σειρά ζητημάτων τα οποία εκτείνονται σε όλα τα πεδία, ξεκινώντας από την ακρίβεια και φθάνοντας μέχρι τα εθνικά.
Με αυτή την έννοια, η συζήτηση που εσχάτως έχει ξεκινήσει στη Χαριλάου Τρικούπη για επιστράτευση του Βαγγέλη Βενιζέλου σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας δεν περνά απαρατήρητη και προκαλεί συνειρμούς αναφορικά με την επάρκεια της υπάρχουσας πολιτικής πρότασης. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με τις άκρως αντιπολιτευτικές παρεμβάσεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος δείχνει πως μπορεί και να επιζητεί ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγματα και αν τελικά επιλέξει να συστρατευτεί, τότε αυτόματα το εσωτερικό πασοκικό τοπίο αναμένεται να αλλάξει άρδην. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο κ. Βενιζέλος διακρίνεται για το… υπερμέγεθες αποτύπωμα στην πολιτική του διαδρομή και σε κάθε περίπτωση τυχόν επανεμφάνισή του στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ θα πυροδοτήσει νέες εξάρσεις στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη. Πολύ περισσότερο όταν είναι βέβαιο πως δεν θα χαρούν όλοι στο «πράσινο» στρατόπεδο, με πρώτον τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και τα στελέχη του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Όπου υπάρχει καπνός, όμως, λένε πως υπάρχει και φωτιά και για την ώρα ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά δεν έχει διαψεύσει τη σχετική φημολογία.
Είτε, όμως, υπάρξει ολική επαναφορά Βενιζέλου είτε όχι, η αγωνία του Νίκου Ανδρουλάκη θα παραμένει στο κόκκινο όσο το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να εμφανίζεται ως μικρομεσαίο κόμμα στις δημοσκοπήσεις, με τη μεγάλη μάζα τού άλλοτε πασοκικού κόσμου και γενικότερα της Κεντροαριστεράς να παίρνει αποστάσεις. Ενθυμούμενη, πιθανώς, και τις πολλές αμαρτίες του Κινήματος, τις μίζες επί Σημίτη και την είσοδο του ΔΝΤ επί Παπανδρέου. Και όπως λένε κάποιοι μη προβεβλημένοι της πασοκικής κομματικής σφαίρας, «πώς να πείσουμε σήμερα τους πολίτες, όταν δεν αποκηρύξαμε με την ένταση που θα έπρεπε τα θολά σημεία της περιόδου του εκσυγχρονισμού, και πώς θα πούμε στον κόσμο να μας ξαναεμπιστευτεί ότι εμείς είμαστε τα καθαρά χέρια και πώς θα πατάξουμε τη διαφθορά, όταν και στο τωρινό σκάνδαλο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ εμπλέκονται στελέχη μας από τις τοπικές κοινωνίες».
Υπ’ αυτή την έννοια, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος πολιτικά διαθέτει το υπόβαθρο να ηγηθεί παρά τη δυσκολία που τον χαρακτηρίζει στην επικοινωνία, καλείται να πείσει τη μεγάλη δεξαμενή των δυσαρεστημένων Ελλήνων ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μετατρέψει την απόγνωση, την οργή και τον φόβο, που επικρατούν αυτήν τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία, σε στιβαρή πολιτική πρόταση διακυβέρνησης, απολύτως διακριτή από εκείνη της ΝΔ. Για την ώρα, πάντως, ο εκλογικός πήχυς περιέργως παραμένει υποβαθμισμένος στην κομματική ρητορική, αν εξαιρέσουμε κάποιες γενικές αναφορές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όταν ερωτάται σχετικά σε συνεντεύξεις, πως ο στόχος είναι η πρωτιά στις εκλογές έστω και με μία ψήφο. Μόνο ο Παύλος Γερουλάνος, και νωρίς σχετικά, έθεσε ως αίτημα την αυτοδυναμία, κάτι που πολλοί στη Χαριλάου Τρικούπη αντιμετώπισαν με ειρωνικά χαμόγελα. Θυμίζουμε πως ο βουλευτής Α΄ Αθηνών από τον περασμένο χειμώνα κιόλας, διαβλέποντας τη γενικότερη εικόνα που διαγράφεται στο εκλογικό σώμα και την κυβερνητική φθορά, είχε τονίσει πως η αυτοδυναμία θα πρέπει να αποτελεί το βασικό ζητούμενο για το ΠΑΣΟΚ.
Εφημερίδα Απογευματινή
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
