Τη μεγάλη ευκαιρία της ελληνικής διπλωματίας να καταστεί η χώρα πρωταγωνιστής στον νέο γεωπολιτικό χάρτη με την ενέργεια στο επίκεντρο και τις ευχές του αμερικανικού παράγοντα συνιστά το διήμερο της μεγάλης Συνόδου για τη Διατλαντική Συνεργασία για την Ενέργεια (P-TEC) που ολοκληρώθηκε χθες στην Αθήνα. Πολύ περισσότερο σε αυτήν τη συγκυρία, κατά την οποία η Τουρκία προσπαθεί με ό,τι μέσο διαθέτει και συχνά διά της απειλής των όπλων να διαμορφώσει τα δικά της τετελεσμένα στη ΝΑ Μεσόγειο, αμφισβητώντας εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και θέλοντας να ακυρώσει στην πράξη τα δικά μας συμφέροντα στην περιοχή. Η Άγκυρα γνωρίζει κατά βάση πως τα ελληνικά ενεργειακά προγράμματα με τη συμμετοχή αμερικανικών ενεργειακών κολοσσών όπως η Exxon Mobil και η Chevron και τις ευλογίες Τραμπ μπορεί να την οδηγήσουν σε πλήρη στρατηγική απομόνωση σε όλο το εύρος της ΝΑ Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης. Οι αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου, οι σταθμοί LNG, οι εξορύξεις σε Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης καθώς και οι διασυνδέσεις αγωγών και ηλεκτρικών καλωδίων με Ισραήλ, Αίγυπτο Κύπρο, πάντα με αμερικανική συμμετοχή και συντονισμό, έρχονται να αναδείξουν την Ελλάδα όχι μόνο σε χώρα στρατηγικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε κορυφαίο παίχτη στην αναδιάταξη του διεθνούς ενεργειακού χάρτη. Διαψεύδοντας, αν μη τι άλλο, τις φωνές εκείνες στο εσωτερικό που έκαναν λόγο για ραγδαία ελληνική υποχώρηση στη γεωπολιτική σκακιέρα και για κομμένες γραμμές επικοινωνίας ανάμεσα στην Αθήνα και την Ουάσινγκτον και γενικότερα. Η πραγματικότητα εντέλει δείχνει διαφορετική μετά τη σύνοδο του Ζάππειου και την παρουσία κορυφαίων Αμερικανών υπουργών καθώς και πλήθους εκπροσώπων εταιρειών από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Υπ’ αυτό πρίσμα, η συμφωνία μεταξύ της ExxonMobil και της κοινοπραξίας των Helleniq Energy και Eenergean πέραν του τεράστιου οικονομικού ενδιαφέροντος αποκτά ισοδύναμη γεωπολιτική αξία, με δεδομένη την ατζέντα Τραμπ για την παγκόσμια ενέργεια, που θέτει ως προτεραιότητα την ολική επαναφορά των συμβατικών μορφών (λ.χ. υδρογονάνθρακες) έναντι των εναλλακτικών μορφών και της λεγόμενης πράσινης ενέργειας. Κατεύθυνση στην οποία κινήθηκε αποκλειστικά τα προηγούμενα χρόνια τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες επί διοίκησης Τζο Μπάιντεν. Το είπε άλλωστε… ευθαρσώς και επωνύμως στην παρέμβασή του το δεξί χέρι του Ντόναλντ Τραμπ, ο υπουργός Εσωτερικών, Νταγκ Μπέργκαμ, εξαπολύοντας βιτριολικές αιχμές προς τις Βρυξέλλες. Ο κ. Μπέργκαμ έχει αναλάβει να προωθήσει την ατζέντα του πλανητάρχη σε παγκόσμια κλίμακα, πετώντας παράλληλα έξω από την όλη γεωπολιτική εξίσωση το ρωσικό αέριο. Και βέβαια εμμέσως και την Τουρκία, η οποία είναι εκ των βασικών διακινητών της Μόσχας. Στο συγκεκριμένο πεδίο, η Ελλάδα πρωταγωνιστεί ήδη με τους δύο σταθμούς μεταφόρτωσης του αμερικανικού LNG σε Ρεβυθούσα και Αλεξανδρούπολη και ενώ θεωρείται ζήτημα χρόνου η ανακοίνωση και τρίτου τερματικού. Ειδικότερα η Αλεξανδρούπολη διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στον Κάθετο Διάδρομο, καθώς το λιμάνι και ο πλωτός σταθμός επαναεριοποίησης LNG αποκτούν υψίστη γεωστρατηγική σημασία για την ευρύτερη περιοχή. Βουλγαρία, Ρουμανία και εν συνεχεία η Μολδαβία και η Ουκρανία μπορούν να εφοδιαστούν με αμερικανική ενέργεια και ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται να διακόψει πλήρως τις ρωσικές εισαγωγές έως το 2027. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα γίνεται το σταυροδρόμι της νέας ενεργειακής Ευρώπης.
Εφημερίδα Απογευματινή
