Ο υπουργός Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης αναμένεται να ανακοινώσει σήμερα την υποψηφιότητά του για την προεδρία του Eurogroup, λίγες ώρες πριν από την εκπνοή της προθεσμίας στις Βρυξέλλες, όπως μεταδίδει το Bloomberg. Η εξέλιξη έρχεται σε μια περίοδο έντονων διεργασιών στους κόλπους της ευρωζώνης, μετά την αποχώρηση του Ιρλανδού υπουργού Οικονομικών Πασκάλ Ντόναχιου.
Αναταράξεις μετά την αποχώρηση Ντόναχιου
Η παραίτηση του Ιρλανδού αξιωματούχου, ο οποίος προήδρευε του Eurogroup για περισσότερο από πέντε χρόνια, ενεργοποιεί διαδικασίες διαδοχής που αναμένεται να αναδιαμορφώσουν το τοπίο στην οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης. Την περασμένη εβδομάδα, οι Financial Times κατέτασσαν ήδη τον Πιερρακάκη μεταξύ των βασικών διεκδικητών της θέσης.
Η αποχώρηση του Ντόναχιου, ώστε να αναλάβει τη γενική διεύθυνση της Παγκόσμιας Τράπεζας, εντείνει την αίσθηση επείγοντος, καθώς συμπίπτει με ένα κύμα επικείμενων αλλαγών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σημαντικές θέσεις, μεταξύ των οποίων εκείνες της προέδρου Κριστίν Λαγκάρντ και του επικεφαλής οικονομολόγου Φίλιπ Λέιν, αναμένεται να μείνουν κενές έως το 2027.
Εντεινόμενες διεκδικήσεις στην ευρωπαϊκή σκηνή
Το κενό που δημιουργείται έχει ήδη πυροδοτήσει έντονη κινητικότητα σε αρκετά κράτη-μέλη. Η Φινλανδία έχει δηλώσει τη στήριξή της στον διοικητή της κεντρικής της τράπεζας, Όλι Ρεν, για τη θέση του αντιπροέδρου της ΕΚΤ. Η Κροατία τοποθετείται υπέρ του Μπόρις Βούιτσιτς, ενώ η Λετονία ετοιμάζει επίσης δική της υποψηφιότητα.
Η αναζήτηση του νέου προέδρου του Eurogroup αναμένεται να ξεκινήσει άμεσα, καθώς η σχετική ανακοίνωση της ευρωομάδας επισημαίνει ότι η επιλογή θα γίνει «το συντομότερο δυνατόν». Με το πολιτικό σκηνικό στις Βρυξέλλες να βρίσκεται σε αναβρασμό, η υποψηφιότητα Πιερρακάκη έρχεται την ώρα που οι συσχετισμοί διαμορφώνονται εκ νέου σε μια περίοδο σημαντικών θεσμικών μεταβολών.
Η συνέχεια κρίσιμη για τις ισορροπίες στην ευρωζώνη
Ο Πασκάλ Ντόναχιου είχε επανεκλεγεί στο τιμόνι του Eurogroup τον Ιούλιο, επικρατώντας των Κάρλος Κουέρπο και Ριμάντας Σάντζιους. Η παραίτησή του δημιουργεί ένα απρόσμενο κενό που αναμένεται να εξελιχθεί στην πρώτη μεγάλη δοκιμασία των φιλοδοξιών των κρατών-μελών ενόψει των ευρύτερων αλλαγών στην ΕΚΤ. Μεταξύ αυτών, η ελληνική υποψηφιότητα προσθέτει ένα ακόμη κρίσιμο στοιχείο στη σύνθετη εξίσωση της ευρωπαϊκής ηγεσίας.
