Καθώς οι εκτιμήσεις που υπάρχουν -ακόμη κι αν αυτές είναι αυθαίρετες- είναι ότι ο αγροτικός κόσμος αποτελεί εκλογική πελατεία της Νέας Δημοκρατίας, είναι λογικό να κυριαρχεί και το ερώτημα αν οι κλιμακωθείσες κινητοποιήσεις των αγροτών θα σημάνουν κατ’ αναλογίαν και απομείωση των ψήφων που προέρχονται από τους αγρότες για το κυβερνών κόμμα.
Ο χαρακτηρισμός ως αυθαίρετων των εκτιμήσεων περί αγροτικής πελατείας είναι φυσικό να προκύπτει από το ενδεχόμενο να είναι κυμαινόμενη αυτή η δεξαμενή ψήφων, υπό την έννοια ότι ο αγροτικός κόσμος ψήφιζε απλώς αυτόν που του έδινε ή του έταζε τα πιο πολλά. Ακόμη και την προδικτατορική περίοδο, και ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο και τον Εμφύλιο, οι αγρότες αποτελούσαν για όλα τα κόμματα μια ελκυστική εκλογική πελατεία και συμπαγές σώμα ψηφοφόρων, καθώς η περιφέρεια έπαιζε τον δικό της ρόλο στην ανάδειξη κυβερνήσεων.
Γι’ αυτό άλλωστε, πλην του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οι λοιποί πολιτικοί αρχηγοί φρόντιζαν να τάζουν στους αγρότες λαγούς με πετραχήλια, με το άλλοθι μάλιστα ότι εκείνες τις εποχές ο πρωτογενής κλάδος ήταν βασικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας, που προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί μετά τις πολυετείς περιπέτειες της χώρας. Όμως η ειλικρίνεια του Καραμανλή και η αξιοπιστία του εκτιμώντο από τον αγροτικό κόσμο. Παρά το γεγονός ότι απέφευγε να ικανοποιεί όλα τα αιτήματά τους από τον φόβο δημοσιονομικών παρεκκλίσεων, που θα δημιουργούσαν χρέη στη χώρα, εντούτοις ο αγροτικός κόσμος αποτελούσε σταθερή δεξαμενή ψήφων για το κόμμα όπου ηγείτο ο Καραμανλής.
Καθώς η τακτική αυτή των κομμάτων συντηρήθηκε ώστε να προσελκύουν τις ψήφους της αγροτιάς, προκειμένου να εκτιμήσουμε την εκλογική στάση του αγροτικού κόσμου, ο οποίος σήμερα είναι «στα κάγκελα», έχει τη σημασία της η παρατήρηση που έκανε ο κυβερνητικός βουλευτής Στράτος Σιμόπουλος ότι ο ενεργός αγροτικός πληθυσμός είναι 200.000 ενώ στα μπλόκα βρίσκεται ένας αριθμός 20.000-30.000. Πράγμα το οποίο σημαίνει -εφόσον οι αριθμοί αυτοί ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα- ότι μπορεί να είναι μικρή η εκλογική επίδραση τη συγκεκριμένη στιγμή, όταν μάλιστα θα έχει περάσει και ενάμισης χρόνος μέχρι τη διενέργεια των εκλογών. Και θα πρέπει να συνεκτιμηθεί από τους ψηφοφόρους και το ρίσκο των πειραματισμών στους οποίους ενδεχομένως εξωθεί ένας άκαιρος αντισυστημισμός.
Ένας άλλος παράγοντας που ενδεχομένως να ισχύει είναι ότι οι σχετικές κινητοποιήσεις και ανεξαρτήτως των όποιων δίκαιων αιτημάτων μπορεί να υπάρχουν -δίκαιων επί τη βάσει της προαναφερθείσας τακτικής όπου το κράτος διαχρονικά έχει συνηθίσει να συντηρεί τον αγροτικό κόσμο- μπορεί σε έναν βαθμό να είναι και υποκινούμενες. Και αυτό είναι ένα συμπέρασμα από τη στιγμή που οι μεν αγρότες καλούνται εδώ και μέρες από την κυβέρνηση να συζητήσουν με αυτήν, εξειδικεύοντας τα αιτήματά τους, αλλά από την άλλη δεν έχουν ανταποκριθεί στη σχετική πρόσκληση, επιμένοντας στη διεκδίκηση αιτημάτων τα οποία δεν είναι όλα σαφή στην κυβέρνηση.
Μέχρι τον χρόνο των εκλογών -μέχρι τον οποίον μεσολαβούν πολλοί μήνες ακόμη- πολλά μπορεί να έχουν συμβεί και πολλές δυσφορίες μπορεί να έχουν εκτονωθεί, αν έχει πέσει το σχετικό παραδάκι. Χωρίς βεβαίως να επηρεάζονται θετικά όσοι εκ του αγροτικού κόσμου έχουν υποκινηθεί πολιτικά, οπότε καμία επίδραση σε αυτούς δεν μπορεί να έχει μια οικονομική ενίσχυση.
Επιπλέον, από τη στιγμή που θα ανοίξει ο κρατικός κορβανάς και ικανοποιηθούν τα λογικά αιτήματα -ασχέτως αν κακώς το κράτος ποτέ δεν τα έχει συνδέσει με την αύξηση της παραγωγής-, δεν πρέπει να αποκλείεται η εξής αξιολόγηση από μέρος τουλάχιστον του αγροτικού κόσμου: Δηλαδή από τη μία πλευρά να υπάρχει το χειροπιαστό των ενισχύσεων και από την άλλη οι υποσχέσεις για τις οποίες δεν θα είναι βέβαιοι ότι θα πραγματοποιηθούν κιόλας. Κυρίως από αυτούς εκ των άλλων κομμάτων που κακώς θεωρούν τις αγροτικές κινητοποιήσεις ως ευρύτερη κοινωνική αντίδραση από την οποί πιστεύουν ότι μπορούν να επωφεληθούν.
Δεν είναι βέβαιο ότι η σημερινή δυσαρέσκεια του αγροτικού κόσμου -με τις επιφυλάξεις που προαναφέρθηκαν ως προς το σύνολο της συγκεκριμένης επαγγελματικής τάξης- θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ντόμινο παρασύροντας κι άλλες κοινωνικές ομάδες σε βάρος της κυβέρνησης. Μπορεί να συμφωνεί η κοινωνία, με μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία, ότι έχουν δίκιο οι αγρότες στα αιτήματά τους – κυρίως επειδή δεν γνωρίζει επακριβώς τα αιτήματά τους. Αλλά σχεδόν το ήμισυ της κοινωνίας αυτής είναι αντίθετο με τα μπλόκα, που έχουν ταλαιπωρήσει τους λοιπούς πολίτες…
Εφημερίδα Απογευματινή
