«Λίφτινγκ» σε 9+1 ιστορικά κτίρια

Τέλος εποχής για μια σειρά εμβληματικών κτιρίων, από αρχοντικά μέχρι ιστορικά εργοστάσια της Ελλάδας: κάποια ήδη μεταμορφώθηκαν κι άλλα ετοιμάζονται να μας επανασυστηθούν ως πολυτελή ξενοδοχεία ή -ανάλογου status- οικιστικά συγκροτήματα. Αυτήν ακριβώς τη νέα εποχή, που μεταφράζεται σε ένα κυνήγι υπεραξίας όπου δραστηριοποιούνται ολοένα και περισσότεροι «παίκτες» (εταιρείες και ιδιώτες), χαρτογραφεί η «Α». Ανοίγοντας τον φάκελο δέκα ιστορικών κτιρίων-τοποσήμων της χώρας που διασώζονται και καθίστανται λειτουργικά με νέες χρήσεις.

Τελευταία προσθήκη στη λίστα, το «λίφτινγκ» του πρώην εργοστασίου «Κεράνης» στον Πειραιά – πρότζεκτ των «Keranis Residences» που θα ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2027. Οι επικεφαλής της Mercan Greece (του ομίλου Mercan Group, που ανέλαβε την ανάπλαση) ανακοινώνουν ότι «συνίσταται στην πλέον φιλόδοξη αναμόρφωση αστικού χώρου στην Αττική. Σκοπός, το ανενεργό βιομηχανικό κτίριο να καταστεί σύγχρονο, λειτουργικό συγκρότημα μεικτής χρήσης». Θα λάβει χώρα σε 29.900 τ.μ. και σε έξι ορόφους, με 408 διαμερίσματα τεσσάρων τύπων. Θα λειτουργήσουν υποδοχή, γυμναστήριο, αίθουσα γιόγκα, κοινόχρηστοι χώροι εργασίας, εστιατόριο, σουπερμάρκετ και καφέ στο roof top.

Το αποκαλούμενο παλάτι της Ασπασίας Μάνου στην Κηφισιά, στέκι του Οδυσσέα Ελύτη, χώρος έμπνευσης του Μ. Καραγάτση (για τον «Γιούγκερμαν»), υπήρξε το εξοχικό της προαναφερόμενης και πρώτης μη «γαλαζοαίματης» βασιλικής συζύγου στην Ελλάδα, που το 1919 παντρεύτηκε royal, τον βασιλιά Αλέξανδρο. Το διάστημα 1991-2003 λειτούργησε ως παράρτημα του Πανεπιστημίου La Verne. Εγκαταλειμμένο επί μακρόν, τελικά περιήλθε στη Hellenic Properties και μετατράπηκε σε συγκρότημα λουσάτων «πράσινων» (οικολογικών) κατοικιών – στο πλαίσιο πρότζεκτ 13,5 εκατ. ευρώ. Δεύτερο αρχοντικό, το «Athens Flair» στο Κολωνάκι, όπου έζησε η αξέχαστη Έλλη Λαμπέτη, κάτι που και τώρα διακρίνεται από τη χάλκινη προτομή της ανάμεσα στις νεραντζιές του πεζόδρομου, μπροστά από το καλαίσθητο ξενοδοχείο. Τρίτο στη λίστα, το Μέγαρο Αλμυράντη στο Σύνταγμα που παίρνει σειρά για λουσάτο ξενοδοχείο, με επένδυση άνω των 2,5 εκατ. ευρώ. Χτίστηκε το 1900, προπολεμικά λειτουργούσε ως ξενοδοχείο και μεταπολεμικά στέγασε γραφεία και καταστήματα, μεταξύ των οποίων το υαλοπωλείο «Ermitage» έως την πτώχευσή του τη δεκαετία του ’90. Ανεβαίνοντας στον Βορρά, μένουμε στο αρχοντικό Σακαλή: Πετρόχτιστη έπαυλη του 18ου αιώνα στους Πινακάτες Πηλίου, εντυπωσιάζει, στο χαρακτηριστικό ύφος της περιοχής, με τις σχιστολιθικές ντόπιες πλάκες. Μετά την ανακατασκευή του, σε λιτές αυστηρές γραμμές, λειτουργεί ως πολυτελής ξενώνας.

Διατηρητέο

Το διώροφο διατηρητέο του 19ου αιώνα, τώρα, της οικογένειας Ωρολογοπούλου στον Βορρά, συγκεκριμένα δίπλα στο παλιό εμπορικό κέντρο της Καστοριάς, είναι κόσμημα της περιοχής και τώρα, ως πολυτελές boutique hotel. Διατηρεί εξωτερικά τα χαρακτηριστικά κόκκινα-πορτοκαλί περιγράμματα γύρω από τα παράθυρα, καθώς και τα τυπικά χαρακτηριστικά μακεδονίτικης κατοικίας – πολλά παράθυρα και εξωτερική αυλή. Το Ιμαρέτ, ιστορικό οθωμανικό μνημείο στην Παλιά Πόλη (Παναγιά) της Καβάλας, που χτίστηκε μεταξύ 1817 και 1821, μετατράπηκε σε ξενοδοχείο-επιτομή της χλιδής ως μέλος του ομίλου Relais & Chateaux. Πήρε τη σημερινή του μορφή στα μέσα του 19ου αιώνα και ανακαινίστηκε με σεβασμό στην παράδοση το 2001, από την επιχειρηματία Άννα Μισιριάν.

Στο Ναύπλιο, σε επόμενο χρόνο, ένα από τα επιβλητικότερα αρχοντικά του 18ου αιώνα μετατράπηκε σε boutique hotel. Ο λόγος για το «Regno di Morea», δίπλα στο ιστορικό Δημαρχείο της πόλης, που εξωτερικά έχει διατηρήσει τη χρωματική λοκάλ παλέτα, ενώ εσωτερικά διακρίνονται λεπτομέρειες του αρχικού σχεδίου του, όπως η στριφογυριστή σκάλα. Έπεται το περίφημο αρχοντικό της Πέπως – τοπόσημο της Ναυπάκτου: τριώροφο νεοκλασικό του 1850, διαθέτει επτά δωμάτια που φέρουν τα ονόματα των θυγατέρων, εγγονών και δισέγγονων της αρχόντισσας Δέσποινας Παντελοπούλου – της Πέπως, όπως τη φώναζε ο πατέρας της. Το δε επιβλητικότατο ξενοδοχείο «Κυρίμαι» στη Μάνη, απέναντι από τον βράχο του Γερολιμένα (Cavo Grosso), στεγάζεται σε ανακαινισμένο συγκρότημα του 19ου αιώνα. Το «λίφτινγκ» εν προκειμένω απαιτούσε ειδικό χειρισμό, καθώς αφορούσε παλιό κατάστημα (για το οποίο και τώρα οι γέροντες αφηγούνται ιστορίες που τους περιέγραφαν οι παππούδες τους), την αποθήκη και τον κεντρικό πύργο-χαρακτηριστικό της Μάνης ως σύμβολο ισχύος. Ανήκε στον Θεόδωρο Κυρίμη, έμπορο και δήμαρχο Μέσης Μάνης το 1800.

Tip

Τα συγκεκριμένα «λίφτινγκ», με το ξεχωριστό αρχιτεκτονικό, μαζί και ιστορικό, ενδιαφέρον δεν αποτελούν αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Πέρα από τα δεκάδες κάστρα της Αγγλίας, εκ των οποίων πολλά βγαίνουν (και) στο σφυρί, σταρ έχουν προβεί σε πωλήσεις ιστορικών χώρων που αποτέλεσαν καταφύγιά τους. Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, το εξοχικό της Κατρίν Ντενέβ που μεταμορφώθηκε σε χλιδάτο ξενοδοχείο – και με εστιατόριο βραβευμένο με Michelin.