Στο ιστορικό Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης συνεχίζεται το αφιέρωμα στη σύγχρονη δραματουργία που εμπνέεται από τον Άντον Τσέχωφ, μέσα από τα μάτια νεότερων δημιουργών.
Μετά τον VANYA του Simon Stephens, με τον Γιώργο Καραμίχο σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου, το Θέατρο Τέχνης παρουσιάζει, σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, την παράσταση IRЯINA της Γιώτας Αργυροπούλου, μια νέα ερμηνεία των Τριών Αδελφών.
Πρόκειται για μια «πρόβα μνήμης», όπου το τσεχωφικό σύμπαν θρυμματίζεται και ξανασυναρμολογείται μέσα από τη σωματικότητα, τη μουσική, τον χορό και την αφήγηση. Οι γυναίκες της σκηνής αναμετρούνται με τη μνήμη και το όνειρο, μεταμορφώνοντας τον λόγο του Τσέχωφ σε προσωπική και συλλογική εξομολόγηση.
Τρεις γυναίκες, τρεις εκδοχές της Ιρίνας
Η παράσταση, μια συμπαραγωγή του Θεάτρου Τέχνης, του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και της blindspot theatre group, με τις Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου και Ναταλία Σουίφτ επί σκηνής, παρουσιάζεται από 27 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.
Στον πυρήνα της βρίσκεται η φωνή της ίδιας της Ιρίνας Σεργκέγιεβνα, που δηλώνει:
«Το DNA μου περιέχει 10% νοσταλγία, 30% ανολοκλήρωτο μέλλον,
20% δίψα για χορό και 40% επιθυμία για κάτι που φλέγεται
αλλά δεν έχει όνομα ακόμη».
Οι τρεις διαφορετικές Ιρίνες συναντιούνται σε μια μέρα με διπλό φορτίο: στα 20ά τους γενέθλια και την επέτειο του θανάτου του πατέρα τους. Το όνειρο της Μόσχας — τόπος, σύμβολο και ουτοπία — γίνεται σημείο αναφοράς μιας αναζήτησης ταυτότητας και ελευθερίας.
Η Ιρίνα της νέας εποχής
Η IRЯINA συνομιλεί με το πρωτότυπο έργο του Τσέχωφ, όμως κοιτάζει μπροστά. Η ηρωίδα μεταμορφώνεται στη «Νέα Γυναίκα» του σήμερα: εκείνη που διεκδικεί, αμφισβητεί, ονειρεύεται και τολμά να αφήσει πίσω της όσα τη δεσμεύουν.
Μέσα από τις προσωπικές και συλλογικές μνήμες της δημιουργικής ομάδας, το έργο εξερευνά τι σημαίνει για τις γυναίκες του σήμερα να αναζητούν τη δική τους «Μόσχα». Ποιο είναι το όνειρο, η απώλεια, η θυσία που φέρνει μαζί της αυτή η αναζήτηση;
Η παράσταση, με σωματικότητα, μουσική και χορό, μετατρέπει τον τσεχωφικό στοχασμό σε μια ζωντανή εμπειρία αυτογνωσίας. Η Ιρίνα, πια, δεν περιμένει — παίρνει τον λόγο και αφηγείται η ίδια την ιστορία της.
Έρευνα, υποστήριξη και παραγωγή
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ η έρευνα για τη δημιουργία της υποστηρίχθηκε από το Onassis AiR, το Πρόγραμμα Διεθνούς Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύματος Ωνάση.
Η Γιώτα Αργυροπούλου συνεχίζει έτσι μια πορεία θεάτρου που συνδυάζει έρευνα, πολιτιστική μνήμη και σύγχρονη γυναικεία φωνή, αναδεικνύοντας το θέατρο ως χώρο αναστοχασμού και επανεφεύρεσης.
