Η «Αγία Ιωάννα» του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο επιστρέφει στη σκηνή μέσα από μια φρέσκια, ζωντανή και στοχαστική παράσταση που παρουσιάζει η Ακτίς Αελίου 2025, στο Θέατρο της Ημέρας, από την Κυριακή 23 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 9 μ.μ., έως την Κυριακή των Βαΐων. Ο Γιάννης Γιούλης προσεγγίζει σκηνοθετικά τη Ζαν ντ’Αρκ όχι ως μακρινό ιστορικό μύθο, αλλά ως μια προσωπικότητα που συγκρούεται, διεκδικεί και μεταμορφώνει τον κόσμο γύρω της, με τρόπο που παραμένει εντυπωσιακά επίκαιρος.
Η παράσταση βασίζεται σε έναν έξυπνο συνδυασμό λιτών σκηνικών και γρήγορων μεταμορφώσεων, με ερμηνευτές επί σκηνής τους Διονύση Θεοδώση, Γιάννη Πισκιτζή, Μιλένα Παρθενίου, Αντώνη Μαυρέλη, Λεόντιο Πετμεζά, Παναγιώτη Ξανθόπουλο, Φοίβο Καραμπέτσο και με αφηγήτρια την Ειρήνη Χρηστίδη. Οι χώροι εναλλάσσονται σχεδόν κινηματογραφικά: το ταπεινό δωμάτιο του Ντομρεμί, τα στρατόπεδα, οι βασιλικές αίθουσες και, βεβαίως, η δραματική αίθουσα της δίκης. Κάθε αλλαγή υποστηρίζεται από φωτισμούς που λειτουργούν όχι μόνο ως τεχνικό εργαλείο, αλλά ως αφηγηματικό σχόλιο, στενεύοντας τον χώρο όταν η Ιωάννα πιέζεται και ανοίγοντάς τον όταν το όραμά της απλώνεται.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η πρωταγωνίστρια, η οποία αποδίδει την Ιωάννα με εσωτερικό παλμό, ισορροπώντας ανάμεσα στην αθωότητα και την ακατάβλητη αποφασιστικότητα. Στις σκηνές με τους στρατηγούς και τους αξιωματούχους, η ερμηνεία της δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα ένταση: οι ισχυροί εμφανίζονται αμήχανοι μπροστά στη δύναμη της απλότητας, ενώ η ίδια μοιάζει να κινείται με σιγουριά που πηγάζει από βαθύτερη ανάγκη παρά από φιλοδοξία.
Η δίκη παρουσιάζεται με ιδιαίτερο ρυθμό και καθαρότητα. Το κείμενο του Σo, καυστικό αλλά δίκαιο, αναδεικνύεται μέσα από ερμηνείες που δείχνουν πως το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι η ενοχή ή η αθωότητα της Ιωάννας, αλλά η αδυναμία των θεσμών να κατανοήσουν έναν άνθρωπο που κινείται πέρα από τα όρια της εποχής του.
Η παράσταση που ανεβάζει η Ακτίς Αελίου 2025 δεν επιδιώκει να αναπαραστήσει απλώς ένα ιστορικό γεγονός. Επιχειρεί να φωτίσει τον μηχανισμό με τον οποίο μια ιδέα μπορεί να ταράξει μια ολόκληρη κοινωνία. Και το καταφέρνει με τρόπο ρέοντα, καθαρό και βαθιά ανθρώπινο, προσφέροντας στο κοινό μια εμπειρία που αφήνει σκέψη, συναίσθημα και έναν διακριτικό αλλά επίμονο σπινθήρα έμπνευσης, που αγγίζουν βαθιά κάθε θεατή τη στιγμή της εμπειρίας.
Εφημερίδα Απογευματινή
