Στην Ελλάδα, τουλάχιστον την τελευταία 15ετία, η πραγματική «βαριά βιομηχανία» της χώρας είναι η παραγωγή πολιτικών κομμάτων. Ιδρύονται περισσότερα κόμματα απ’ αυτά που μπορεί να καταναλώσει το εκλογικό σώμα. Αυτό σημαίνει ότι «λεφτά υπάρχουν», αφού δεν είναι και φτηνό το συγκεκριμένο σπορ. Δεν ξέρω εάν σε κάποια άλλη χώρα της υφηλίου παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο ή και εδώ κατέχουμε τα παγκόσμια πρωτεία.
Με τον κάθε κατακαημένο ή ψωνισμένο, που την έχει δει Αρμάνδος Δελλαπατρίδης, να φτιάχνει κόμμα με χαρακτηριστικά «ατομικής επιχείρησης». Γιατί -κακά τα ψέματα- τα περισσότερα από αυτά δεν είναι «γέννημα-θρέμμα της κοινωνίας», μήτε «αναγκαία τέκνα της ιστορίας». Καλή ώρα, όπως αυτά που ετοιμάζονται να δημιουργήσουν οι Αλ. Τσίπρας και Αντ. Σαμαράς.
Ιδρύονται πρώτα για να εξυπηρετούν τις ατομικές φιλοδοξίες εκείνων που ηγούνται σε αυτά και μετά τις ανάγκες των πολιτών. Το στήσιμο αυτών των κομμάτων, κάποια εκ των οποίων μπαίνουν στη Βουλή από σπόντα και κάποια άλλα, με την ελπίδα να πιάσουν το όριο που θα τους εξασφαλίσει κρατική χορηγία, εντάσσεται στη σφαίρα του «αγοραίου» και του «εμπορικού». Οι ιδρυτές τους συμπεριφέρονται πρώτα σαν μαγαζάτορες και μετά ως πολιτικοί. «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε», δηλαδή. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σημείο ο κοινοβουλευτισμός και η δημοκρατία να θυμίζει Μπουρνάζι στις μεγάλες του δόξες, όταν «το ένα μαγαζί ξεφύτρωνε μετά το άλλο» και στο τέλος έμειναν όλα άδεια ή κατέβαζαν ρολά επειδή η περιφερόμενη πελατεία είχε εξαντλήσει τις επιλογές της.
Επίσης, κάποια κόμματα που «σκάνε» δεξιά και αριστερά τα τελευταία χρόνια, προσδιορίζονται και αναγνωρίζονται όχι με κριτήρια αρχών, θέσεων και προτάσεων, αλλά με μια απολιτική και life style εκδοχή της «περσόνας» ή της «πριμαντόνας» που τα εκφράζει σε ηγετικό επίπεδο.
Πάρκο για τους… τετράποδους Αθηναίους
Έναν φιλόξενο χώρο για τους τετράποδους φίλους τους απέκτησαν οι κάτοικοι της Αθήνας στη γειτονιά των Πετραλώνων. Το πάρκο σκύλων στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων, εγκαινιάστηκε την Πέμπτη 12 Ιουνίου από τον δήμαρχο της πόλης, Χάρη Δούκα, παρουσία κατοίκων της περιοχής.
Το πάρκο, το οποίο υλοποιήθηκε από την Αναπτυξιακή Εταιρεία του Δήμου Αθηναίων, εκτείνεται στο πλάι της κεντρικής εισόδου του Σεραφείου (επί της οδού Πειραιώς 144) και δημιουργήθηκε με στόχο να καλύψει μια ουσιαστική ανάγκη: έναν ασφαλή, λειτουργικό και ειδικά εξοπλισμένο χώρο κατάλληλο για παιχνίδι, άσκηση και κοινωνικοποίηση των σκύλων.
! Ο Π. Πολάκης, που με μια ανάρτησή του στο fb απειλούσε ότι θα ξαναβρεθεί στα πόστα της εξουσίας και θα αναλάβει υπουργός Δικαιοσύνης, καλό θα είναι προτού κάνει πράξη το όνειρό του, να εξασφαλίσει την επανεκλογή του στο Κοινοβούλιο. Γιατί με τη φόρα που έχει πάρει στην… κατηφόρα ο ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνεύει και ο ίδιος στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Το δίδυμο της συμφοράς του ΣΥΡΙΖΑ
Αν εξαιρέσει κανείς έναν «σύντροφο» από τη Μύκονο, που ζήτησε την παραίτηση του Σ. Φάμελλου στο συνέδριο, τα άλλα δύο πρόσωπα που είχαν την «τιμητική» τους σε αυτή την εσωκομματική διαδικασία και τους «στόλισε» κανονικά ο κόσμος που πήρε τον λόγο, ήταν οι Ν. Παππάς και Π. Πολάκης. Σε αυτούς την έπεφταν οι περισσότεροι σύνεδροι, θεωρώντας τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς για τη σημερινή κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ, την απαξίωση και τη γελοιοποίησή του.
Αφού αυτοί ήταν που πήραν στον ώμο τους τον Στ. Κασσελάκη και τον βοήθησαν να εκλεγεί αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας τα στραβά μάτια, ενώ φαινόταν ότι το «παιδί» ερχόταν από άλλον κόσμο, εντελώς ξένο με τις ιδεολογικές αρχές της Αριστεράς. Το γεγονός ότι σήμερα παριστάνουν τις «αθώες περιστερές» ή τους «εξαπατημένους», δεν σημαίνει ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ τους πιστεύει ή τους εμπιστεύεται. Εκείνος δε, που με την ομιλία του στο συνέδριο τους κάλεσε να «αποσυρθούν» από την ηγετική ομάδα του κόμματος ήταν ο πρώην γενικός διευθυντής της Κουμουνδούρου, Θ. Γεωργόπουλος.
Κρείττον του Λάλα το σιγάν
Από προχθές το βράδυ οι νοσταλγοί του Αλ. Τσίπρα «αποθεώνουν» τον γνωστό δημοσιογράφο και συγγραφέα Θ. Λάλα, επειδή σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Contra υπερασπίστηκε την προσωπικότητα του πρώην πρωθυπουργού, λέγοντας: «Πώς είναι δυνατόν εδώ στην Ελλάδα να τον θεωρούμε άχρηστο, όταν γι’ αυτόν αναφέρονται με θετικά σχόλια στα αυτοβιογραφικά τους βιβλία ο Πάπας Φραγκίσκος ή η Μέρκελ;».
Με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπό του, αλλά αυτή είναι μια εξόχως ρηχή και απλουστευτική επιχειρηματολογία η οποία δεν σώζει τον Αλ. Τσίπρα, επειδή ακριβώς αγγίζει ζητήματα που αναδεικνύουν την πολιτική του αναξιοπιστία και την επικοινωνιακή του κουτοπονηριά εντός της χώρας. Ο Πάπας δεν τον επαίνεσε για την οικονομική του πολιτική, αλλά επειδή «έσωζε» την Ευρώπη, μαζεύοντας στα ελληνικά νησιά τους πρόσφυγες από τη Συρία και άλλες ασιατικές και αφρικανικές χώρες. Και η Άνγκελα Μέρκελ επειδή από «αντιμνημονιακό στρίγκλο» τον έκανε «αρνάκι γάλακτος» του Βερολίνου.
Εφημερίδα Απογευματινή
